Zondag 30 augustus 2009
Oude tijden herleven... en
"Wordt vervolgd!"
Van links naar rechts: Jacqueline, Piet, Leon, Frieda, Els, Marius en JaapEr was wel een 40 jaar huwelijksfeest (van Piet en Els) voor nodig, maar we zaten bij elkaar. Vaak over gesproken, vaak aangetwijfeld of gevreesd dat, en.............zie hier! De schoffies van de Trekweg compleet! Links onder Jacqueline, de vrouw van Leon, die heeft er waarschijnlijk veel over gehoord, of juist niet, zij is de enige hier op de foto die het heeft moeten hebben van "horen zeggen" rond wat we daar zoal uitspookten en is daar blijkbaar niet van geschrokken, want nog een paar jaar en dan zijn zij ook 40 jaar getrouwd, maar verder zijn dit de enige echte hoofdrolspelers. Onze feesten waren, toen in de jaren zestig, beroemd en berucht.
Zoals we hier zitten allemaal grijs, helemaal of bijna helemaal, maar nog net zo brutaal en vooral vrolijk. We waren dan wel op een feestje van Piet en Els, maar het leek alsof we ons eigen feestje aan het vieren waren. Een mini Trekwegfeestje. Gelukkig dat zij - Piet en Els- er een deel van waren, anders zou dit eigenlijk niet eerlijk zijn. Tenslotte was het HUN feestje! Maar ja, krijg dat stel van toen op bezoek en tijden van toen herleven a la minute. Teveel meegemaakt om zonder een vraag van : weet je nog.."voorbij te laten gaan. Of het nu om de muziek, kunst, de politiek of om oude vrienden ging. Alles is zo doordrenkt van fijne herinneringen, dat je dit stukkie voor stukkie nog wil proeven en blijven proeven. Gelukkig dat we een boek hebben kunnen samenstellen over die tijd, wat hiermee een zichtbaar bewijs blijft. Deze uitgave vond zijn oorsprong in 40 jaar huwelijk, maar werd tevens een verslag van de jaren waarin Els en Piet, wij allemaal elkaar leerden kennen. Voor ons een gouden tijd!
Misschien, misschien is dit ook een opstap om het feestje van Piet en Els op een laten moment in een kleiner comite voort te zetten. En we onder begeleiding van onze gouwe-ouwe muziek meer over elkaar te weten kunnen komen. Hoe is het iedereen in die 40 jaar vergaan. Bij sommigen van ons is dit namelijk 1 groot vraagteken, die hebben elkaar in geen 40 jaar gesproken. Gelukkig dat we recent foto's rond gestuurd hadden, anders was het zeker "wie is wie"een probleem(pje) geworden.
Wordt vervolgd! Zeggen we tegen elkaar.
Vervolg 28 augustus 2009
Maandag 24 augustus 2009
Dinsdag 11 augustus 2009
Straks als we een beetje bij de "mensen" zijn, gaan we lekker buiten zitten. Onder ons eigen zonnescherm. Piet was zo lief om deze onderstaande foto te maken en ons toe te sturen. Twee zestigplussers -in-de-zon.
Woensdag 5 augustus 2009
Vliettopper
Het is geen Zaanse Schans geworden en geen Delft. Per boot dan. Het eerste was net iets te ver en het tweede doen we per auto.
Oorspronkelijk wilden we per boot heen gaan en ergens in Delft aanleggen om de zaterdag op zondagnacht daar door te brengen. Maar de berichten over de beschikbare ligplaatsen waren somber, dus teveel risiko om dat in zo'n kort moment uit te zoeken. En wordt het dus de auto naar Delft om het feestje van Piet en Els te vieren.
We liggen weer in de haven Vlietopper, een beetje thuis dus. Intussen hebben we ook al de nodige plensbuien op ons kop gehad. We moesten naar huis om wat spulletjes te halen en precies op die momenten sloeg Wodan toe! Met onweer! Terug en een beetje slaperig van dit treurige weer geworden. Ik heb intussen een koud biertje verorberd om wat wakker te worden en een begin te maken met het avond eten.
Vrijdag 28 augustus 2009
De Kaag/ de Kever
Niet alleen onze reis eindigt hier voorlopig, maar ook het mooie weer blijkbaar, intussen is het puur Hollands geworden. Regen en wind. Vannacht er nog even uit geweest om wat ramen te sluiten en hier daar, voor het geval dat..., wat handdoekjes neergelegd.
Gistermiddag toen we hier aankwamen, lagen er hier zo’n schip of tien. Nu is dat wel anders. Tot gisteravond laat kwamen ze aan. Intussen zijn het er zeker ruim twintig!
Haarlem, niet bepaald rustige stad, is ons uiteindelijk prima bevallen.
Weer een plek waar je niet te lang over doet om vanuit de Vliettopper naar toe te varen. Zo verzamelen we intussen allemaal van die leuke stekjes om even heen te gaan. Terrasje pikken, ergens lekker eten en weer terug naar Voorschoten. Maar ook voor musea en allerlei andere oude, misschien ook nieuwe kunst zaken. Je hoeft dus niet ver te gaan met de boot om hele ontspannende plaatsen te vinden.
Intussen schijnt de zon hier weer, het is bij halftien. De eerste ronde koffie is geweest.
De tocht vanuit Haarlem hiernaar toe had wat hobbels te nemen.
Je moet in Haarlem beslist geen haast hebben, want de brugbediening vraag veel tijd. Ze tuffen van brug naar brug. Dus je moet steeds wachten op eentje die dan beschikbaar komt om jou te helpen. Het heeft wel wat. Hier duurde het zeker een kwartier voordat iemand hier in actie kwam.
Je moet in Haarlem beslist geen haast hebben, want de brugbediening vraag veel tijd. Ze tuffen van brug naar brug. Dus je moet steeds wachten op eentje die dan beschikbaar komt om jou te helpen. Het heeft wel wat. Hier duurde het zeker een kwartier voordat iemand hier in actie kwam.
‘s Morgens zagen we nog een kleine verrassing op ons koepeltje voor liggen. Twee heerlijk croissants van de plaatselijke bakker. Schijnen ze, volgens zeggen, altijd te doen. Dure reclame. Ongetwijfeld met succes.
Donderdag 27 augustus 2009
Gisteren
We zijn in Haarlem gebleven. Waar we liggen, vlakbij de Gravestenebrug, is het niet rustig, maar waar zou het stiller zijn, overal loopt er een weg langs het water met redelijk veel autoverkeer. Het centrum van Haarlem, daar is het echt rustig. Geen auto, brommers, snorfietsen ook verboden, alleen fietsen en dat laatste ontzettend veel. Overal winkeltjes en vooral veel terrasjes. Niet te tellen. Dus bij een daarvan, de zon scheen nog steeds en alles ziet er dan nog vrolijker uit, lekker koffie met.....? Ja, appelgebak. Ik kan het niet laten. Ik wel zonder slagroom, en die is er dan extra bij Jaap er op. Zag je in Hillegom ontzettend veel elektrische fietsen, hier zelden, echter een bepaalde soort fiets, die ik wel eens gezien heb, alleen niet in deze hoeveelheden. Zo’n fiets met een plat zwart draagrek voor het stuur. Daar waar vroeger een grote rietenmand opstond. Voor de oorlog dan. Al snel zie je dat Haarlem duidelijk een stad is met over algemeen jongeren in tegenstelling tot Hillegom, waar voornamelijk veel ouderen vertoeven. Uit eigen waarneming. Misschien is het niet werkelijk zo, alleen dat kunnen de heren statici aantonen.
Op de markt wat rondgekeken, was een rommelmarkt, bij de Turk wat fruit gekocht en bij een bakker vers brood.
‘s Morgens hadden we vrienden voorbij zien varen, Cor en Greet met de Pimpel, die ons uitnodigde om ‘s middags een kopje koffie te komen drinken. Altijd gezellig, zeker bij hen. Dus na ons rondje centrum, zijn we daarheen gegaan en hebben wat wetenswaardigheden uitgewisseld. Wij aan hen over de KPN-dongel en zij ons over vrije ligplaatsen. Bijvoorbeeld over eentje vlak voor Haarlem waar je kan overnachten om ‘s morgens vroeg, meestal is er dan volop plaats in de haven, een goed plekje te kunnen uitzoeken.
Vandaag, vanmorgen water tanken, gratis hier en dan naar de Kaag. Morgen weer thuis. Zaterdag boodschappen doen en ‘s avonds naar een feest, groot feest, en dan is de feestkoek voorlopig op.
Woensdag 26 augustus 2009
Haarlem-Centrum
Vanuit Zaandam naar hier is niet ver, maar we deden er wel behoorlijk lang over. Om 11 uur vertrokken, met regen en niet zo'n beetje, drijfnat waren we, richting Haarlem. Alles ging voorspoedig tot we arriveerden bij de Schutssluis van Spaarndam. Even dachten we dat we nog "mee"konden de sluis in, zag er behoorlijk vol uit, tot men onze vraag beantwoordde met: "nee dat wordt voor u de volgende schutting". En intussen vaart een bootje van ons formaat gewoon naar binnen. Niks wachten, nee en dat terwijl wij wel zo netjes waren om ons aan te melden, kwam deze van ver, voer gestadig door richting sluis en ging mee. In principe is dat meestal helemaal niet zo vervelend, ware het niet dat die volgende schutting ruim twee uur later was! Maar voordat je dat in de gaten hebt wat er allemaal gaande is, staan de lichten op dubbel rood en weet je dat de sluis de komende tijd niet bediend wordt. Voor hoe lang? Intussen klonk er regelmatig scheepsvaartverkeer over de Marifoon, en daaruit konden we concluderen dat we op z'n vroegst om half drie aan de beurt zouden zijn. Op dat moment realiseerden we ons, dat we wel eens, omdat we van route veranderd waren, op Teletekst 721 hadden mogen kijken. Deze pagina vertelt je waar en hoe ernstig de stremmingen zijn en blijven. Geen moment aan gedacht. Gelukkig was deze stremming niet al te ernstig. Had wel gekund en dan hadden we toch terug over de Amstel richting huis moeten varen.
Haarlem
Normaal gesproken, als je een goede kans wil maken voor een aanlegplek, moet je daar in de ochtend aankomen. En wij voeren daar om drie uur! Uiteindelijk bleek dit niet een echt probleem te worden, en liggen we intussen bij het Teylers Museum, voor de deur. Wel zonder electra, iets wat wij niet perse nodig hebben.
's Avonds hebben we een "rondje" kerk gedaan, of te wel rondgelopen om ergens te gaan eten en gekozen voor een Mexicaans restaurant. Lekker en niet duur, en een perfecte bediening. Het zonnetje scheen en het was overal behoorlijk druk. Veel scholieren die "ontgroend" werden leek het. En mensen kijken natuurlijk, iets wat altijd in een drukke stad leuk blijft om te doen.
Dinsdag 25 augustus 2009
Zaandam
Amsterdam doorvaren was weer een plaatje. Begeleid door een lekker zonnetje schoven we het centrum door. Langs of is door de Oude Schans? Sluisje door. Uitmondend in het Oosterdok. Een route die veel door rondvaarten boten gevolgd worden.
Oosterdok
Via het Noordzeekanaal de Zaan in. Ook daar weer een sluis, wel wat groter dan in Amsterdam. Maar ook hier weer slechts een 20 cm zakken, je kan net zo goed de sluis open laten denk ik dan. Zal wel een domme opmerking zijn. En even na deze sluis zou er een aanlegsteiger zijn en dat klopte, er was zelfs plaats voor ons. Met electriciteit. Gratis! Vroeger was er ook een wateraansluiting, alleen deze heeft men af moeten sluiten, vanwege vandalisme. De steiger ligt achter een giga koopcentrum, daar hebben we geshopt. We wilden ‘s avonds vlees barbecuen maar ik had niks in “huis”. Bij een Vomarkt alles gevonden. Verder bleven er nog slippers en instappers aan onze vingers “hangen”. En een ijsje! Ook ik. Bij de ijssalon daar, hebben ze zeker wel voor 50% aan sorbetijs. Ik weet niet wat voor smaken. Veel vruchten als ananas, perzik, aardbeien en zelfs mango. Heerlijk gesmuld hebben we. Al het ijs was zelf gemaakt en dat proefde je.
De Zaanse Schans bezoeken, slaan we over. Net even te ver voor de tijd die we nog hebben. We gaan via Haarlem en Hillegom, via de Haarlemmertrekvaart terug. Is ietsje korter en Haarlem hebben we veel over gehoord, maar nog nooit per boot bezocht.
En we krijgen een groter stuk Noordzeekanaal hierdoor. Jaap vaart graag op groot ruim water en daar is dit Noordzeekanaal prima voor. Lekker schommelen deinen, zegt hij.
Zondag 23 augustus 2009
Vlak voor Amsterdam, ergens aan de Amstel
Na bijna 2 uur varen vanaf Uithoorn, liggen we nu hier. Vandaag is het een dag, waarop iedereen die maar iets om mee te varen heeft, het water opgegaan is. Wat een drukte. Honderderde sloepen en andere kleine bootjes kwamen hier voorbij. Zij keken naar ons en wij keken naar hen. Zo ging dat de hele dag tot ongeveer een uurtje geleden, het begon wat te schemeren en de stroom aan vaartuigen droogde zichtbaar op. Een enkeling zien we nog huiswaarts varen. Champagne in de cooler, brandende tuinfakkels en een barbecue nog aan. Een feest om mee te maken, en voor Jaap helemaal. Hij was een eindje gaan stappen vanmiddag en kwam met een smile van oor tot oor terug. Zijn dag kon niet meer stuk. Ergens had hij uitgebreid staan kijken naar al dat moois, lees grote en kleine tieten, en plots voor hem midden in de vaart, trekken vier dames hun boven kleding uit en showen wat ze van nature hebben mee gekregen. Geheel spontaan, zei hij.........
Zelf heb ik ook van alles zitten begluren, maar wat ik zag, leek mij meer op de Gay-parade of op oude mannen met van die import dames. Brrrrrrrrr.
In ieder geval had ik dit niet willen missen, het waren plaatjes gewoon. Prachtig en je kon bij velen van die bootje alles verzinnen wat maar mogelijk was.
Zaterdag 22 augustus 2009
Uithoorn
We moesten het zonder TV doen, gisteravond. Geen ontvangst hier De vorige keer nog wel, maar toen waren de bomen kaal en we lagen ook net iets anders. Nu dus de computer daar voor het nieuws en de weerberichten gebruikt. Je snapt niet dat een metalen stokje van een paar milimeter dik en zo’n 10 cm lang, beeld kan opleveren. Op de laptop dan. Slechts vier zenders. TV een, twee, drie en TV west. Soms is dat genoeg.
Jaap ging vroeg naar bed. Niks te doen voor hem. Dit gaf mij de gelegenheid om verder in mijn boek van Millenium, deel twee, te gaan. Jaap zegt alsmaar, bewaar nou wat voor straks in het ziekenhuis. Alleen hoe doe je dat met zo’n goed en spannend boek? Trouwens deel 3 heb ik ook nog!
Uithoorn. Eens kijken of we daar een nieuw wasrekje kunnen kopen. De onze is gisteravond gesneuveld. Even iets bijbuigen en pats, breekt het af en kunnen we het niet meer ophangen. Nu weer ons oude systeem door een touwtje van het ene gordijnroetje naar het andere te knopen, uit de “kast”gehaald. Werkt ook!
Het weer is prachtig vanmorgen. Stralende zonneschijn. Bijna geen wind. 14 Graden buiten.
Bij het enige sluisje in de Kromme Mijdrecht, de Tolhuissluis, hebben we kunnen zien wat een drukke dag op het water is. Het is nog vakantie tijd en volop recreatie op het water. Alleen het bleek toch wel iets bijzonders te zijn daar, we waren in kolonne van 25 boten terecht gekomen, die een toertocht aan het maken waren. Dus normaal gesproken minder aan verkeer. We hebben de hoos afgewacht en zijn pas gaan schutten, toen alles zo’n beetje weg was, en dat was twee uurtjes later, dus redelijk vlot nog.
Vandaag zijn we geeindigd bij een prachtige stek vlakbij Uithoorn. Je kan er niet veel, bv niet van de boot af, maar met zo’n natuur om je heen, hebben we daar nu geen behoefte aan.Je kan er heerlijk vissen, en dat is iets wat wel in Jaaps straatje past.
Vrijdag 21 augustus 2009 (VERVOLG)
Aarlanderveen
Wat een geweldige meevaller. We konden terecht op ons zo geliefde stekje bij Aarlanderveen, vlak na de Zegerbrug. De reis er naar toe viel reuze mee. Iets meer dan drie uur varen. Inclusief hier en daar wat oponthoud onderweg. Het was druk op het water. Veel mondelinge agressie via de Marifoon.
Vanaf Voorschoten tot aan Alphen was ook een beetje racen. Je wil niet dat de wachttijden te groot worden voor het rijverkeer. Dus je houdt zo’n file aan boten een beetje gesloten. Wordt wat lastiger wanneer er een Rondvaartboot het tempo aan gaat geven. Dat betekende voor ons 1500 toeren met een snelheid van zo’n 12 kilometer. Geen pretje. Vraagt een extra hoeveelheid brandstof en waarom zo snel varen als je eigenlijk geen haast hebt? Uiteindelijk hebben we toch maar gekozen voor plusminus 8 kilometer, veel relaxter. De wind was in de loop van de dag behoorlijk aan kracht aan het toenemen, en dat maakte het wachten bij de bruggen niet prettiger op. We moesten af en toe ook wel even wachten, maar de drukte viel daar mee. Elders blijkbaar niet, want de scheld partijen klonken veelvuldig over de Marifoon. Ze (bootbezitters) zouden een klacht gaan indienen. Op het moment dat een brugwachter naar de namen van die klagers vroegen, kregen ze daar geen reactie van. Zo pisserig waren die lui. Luid brullend, van dit alles geen stijl was, etc.
Het weer is intussen, na een wat regenachtig begin vanmorgen, Jaap was drijfnat geworden na een fietsritje naar huis, prachtig geworden. Lekker en veel zon. Met een fris windje, dat wel. Mooie vaardag.
Vrijdag 21 augustus 2009
Natte start
Vanmorgen begon het met zo mooi weer en nu, net dat Jaap even naar huis is om nog wat spulletjes op te halen, valt er een enorme regenbui, een echte stortbui. Drijfnat, zal Jaap zijn denk ik. Geen regenpak bij zich, slechts een dun zomerjasje aan. Geen prettige start voor hem vandaag.
Donderdag 20 augustus 2009
We gingen er echt voor zitten vanmiddag. Weeralarm! Storm, regen en onweer. Onze Bimini ingeklapt. Een extra lijntje aan de boot en afwachten maar. Het was de hele dag bloedheet en dat bleef zo tegen het avondeten. Af en toe een flinke windvlaag, eentje van zo'n 5 Bf, en die zon? Die bleef volop schijnen. Oorspronkelijk hadden we het plan om vandaag al te vertrekken, maar toen we over dat weeralarm hoorden, zijn we wel boodschappen gaan doen vanmorgen, voor een hele week, maar verder niks meer gedaan. Het was het weer er niet naar om te vertrekken. Althans zo luidde de weersverwachting. Nu een rustig bewolkte lucht, in de verte hoor je nog wat rommelen. En in de verte is er weer veel blauwe lucht te zien.
Woensdag 19 augustus 2009
Een hele speciale datum. Op deze datum zijn er diverse dingen gebeurd in mijn leven,dingen die soms droevig, soms heel leuk te herinneren zijn. Mijn moeder was die dag jarig en ook onze vorige kat, Dinkie. Droevig omdat een broer van mijn moeder op die zelfde datum overleden is. En nu een weer zo'n belangrijke dag, de opname in het ziekenhuis staat nu vanaf vandaag vast.
En, we kunnen weer even weg, iets echt leuks doen. Het plan is om naar de Zaanse Schans te gaan en dan via Delft terug naar onze thuishaven in Leidschendam/Voorschoten.
Vrijdag, 21 september trossen los en richting de Mijdrecht varen. Richting Amsterdam. Hopen dat het weer zoals van de laatste tijd zo blijft. Lijkt ons helemaal te gek. Eind augustus weer terug. En we hopen weer een hoop leuke ervaringen op te doen. Ik houd jullie op de hoogte!
Maandag 16 augustus 2009
Ons zomerhuisje op water
We beginnen al aardig te wennen aan het wonen zo. Je zou het ook ons tuin- maar dan ons waterhuisje kunnen noemen. Als je iets vergeten bent, kan je het gewoon even uit je huis halen. Tien minuten fietsen, maximaal. Boodschappen? Ook geen punt, ook 10 minuutjes naar het dorp slechts.
Elke dag prachtig weer, veel zon alleen de bijbehorende temperatuur is wat aan de lage kant. Nog al veel en vaak zeewind. We kunnen het slechter treffen, regen en storm bv. Wat we nog nooit meegemaakt hebben , is de sfeer in deze haven tijdens de zomer. Er valt de hele dag iets te zien of te horen. 's Avonds, dan wordt het spannendst. Als men, nieuw of thuiskomer, de haven in vaart. Met naar mijn mening vaak een ietsje te grote snelheid, met de MAN aan het roer en de VROUW kaarsrecht staand in het gangboord met een hand aan de boot vast en de andere in de zak gestopt. Strak afwachtend wat de "orders" zullen kunnen zijn. Geen vin roerend tot dat ze bij een steiger aankomen. Wat er dan gebeurt is soms heel verschillend, de een heel relaxed, de ander volkomen in de stress. Vooral als er ook nog een straffe wind staat die de boot niet naar de steiger maar er juist vanaf duwt. Je ziet dan twee mensen op zo'n drieplanks steigertje staan te wiebelen, met een lijn in hun hand en proberen de boot naar ze toe te trekken. En dat nog met een draaiende motor. Niet dat de motor een last veroorzaakt maar het klinkt zo vreemd, handkracht terwijl je dat op de motor zou kunnen doen.
En bij negen van de tien boten zie je dit tafereel. De vrouw buiten als een echte afgerichte dienstplichtige matroos. Ik denk dat iedereen die dit leest een beetje zal gaan grinniken, in ieder geval ik wel! Want ik sta waarschijnlijk net zo te doen.
Vrijdag 14 augustus 2009
Haven Vliettopper
Na ons bezoek van gisteren aan Amsterdam, zal dit wel eens voorlopig onze thuis haven kunnen worden. (lees http://goofrie2007.blogspot.com/)
Nu ziet alles er nog heel vriendelijk uit. Zonnetje buiten, wel wat frisjes, kopje koffie voor me en een luid spinnende Blacky. Langzaam maar zeker went hij steeds meer aan onze boot reizen. En naar buiten willen is er nog steeds niet bij. Eng! Wel zo gemakkelijk, een poes die niet wegloopt. Je kan alles rustig open laten staan. Maar wel een beetje raar.
Straks gaan we gezellig naar de Makro, het een en ander inslaan, zoals dat heet en morgen naar Jumbo voor o.a. geitenmelk spulletjes. Ook wat BBQ vlees? Het wordt morgen prachtig, warm weer. Dus?? Genieten zolang het kan!
Woensdag 12 augustus 2009
Terug naar huis
Gistermiddag werd het toch geen fietstocht, het waaide te stevig en we waren aan de late kant. Hillegom centrum hebben we uitgebreid bekeken. Een groot koopcentrum, is het. Heel gezellig. Veek eethuisjes ook. Echt iets ouds van Hillegom hebben we niet gezien. Wat boodschapjes gedaan en een restaurantje voor 's avonds uitgezocht. Een Turk werd het. Even nog bij de Italiaan er naast gekeken, maar dat vonden we een beetje aan de dure kant. En ik wilde het risiko niet lopen om kaas op mijn bordje te krijgen. Kaas van de koe, dan.
Wederom geen TV hier. De bomen van het park staan hier in het ontvangstveld van de schotel. Ondanks dat we een klein stukje verder lagen dan de vorige keer, was het nog steeds niet vrij. Dan maar geen TV. Gelukkig hebben we nog zo'n muziekdoos bij ons en hebben we een zender opgezocht waar ze muziek uit de jaren zestig draaiden. Niet dat we daar echt op zoek naar geweest zijn, maar was wel zo prettig en gezellig. Met een goed boek erbij is het goed toeven op onze boot.
Vandaag gaan we terug naar Voorschoten. Morgen moeten we weer naar Amsterdam. En dan daarna zien we wel weer wat we kunnen gaan doen.
In ieder geval waren deze weken, met een kleine onderbreking vorige week woensdag, zalig. Over het algemeen prima weer, soms te heet, en meestal zon. Voor vandaag hebben ze regen voorspeld. Met een temperatuur van om en nabij de 20 graden. Als het niet gaat waaien is dat best lekker als je zo bezig bent.
Hillegom
Vandaag gaan we richting Hillegom en als het even kan een fietst0chtje maken naar het strand van ... dat weet ik niet precies. Op dit moment waait het stevig en is het buiten beneden de twintig graden. De eerste zeilboten roetsen al voorbij.
Wat is er gebeurd sinds zondag ochtend. Op die dag 's middags, zijn Liesbeth en Remco naar ons op de Kaag toegekomen. Ze zijn bij de Kaag societeit opgestapt. Aansluitend hebben we een rondje Zwanenburgereiland gevaren. Zo te zien vond Remco het prachtig. In het begin vielen zijn oogjes snel dicht maar eenmaal in de stuurhut gezeten, zat hij vrolijk allerlei kinderliedjes te zingen.
Liesbeth met Jaap samen op het achterdek en Remco ik beneden. Het trapje naar het bovendek leek ons ook te lastig voor Remco.
Gisteren, nog steeds prachtig weer, heeft Jaap er een echte visdag van gemaakt. Tientalle visjes gevangen. Geen snoekbaars, wel gewone baars en ik weet niet hoeveel voorntjes. Deze laatste waren te klein om gerookt worden en gingen dus terug het water in.
Nu op dit ogenblik is het een beetje somber buiten. Stevige bries. En een waterig zonnetje. Verder, ik denk een twintigtal Meerkoeten, twee eenden en een Fuut met jong te zien. Allemaal hier voor de deur op het water. Op het weiland naast ons, zwermen zwaluwen vlak boven de toppen van de grassprieten rondscherend. Geen haasje en Putters te zien verder. Te koud en te winderig denken we. Ik aan de koffie. Tien uur in de ochtend en er zit nog weinig gang in ons.
Zondagmorgen 9 augustus 2009
Wat een leven...
Windstil, hier en daar een vissersbootje te zien en ook al verschillende, maar dan grote, jachten op deze vroege ochtend voorbij zien komen. De zon schijnt, het is er heerlijk. Half tien.
Kijkend vanuit ons keukenraam zien we hele zwermen jonge Puttertjes voorbij komen. Naast ons is een distelveldje, wat vol met pluis en zaden zit. Ze zitten er heerlijk van te peuzelen, met tientallen tegelijk. Een enkele volwassene zit er ook af en toe. Hoe ik dat weet? We hebben het opgezocht. Deze op de foto is een jong, dit is te herkennen aan zijn bruine kop plus bruine "jas". Volwassen Putters hebben een fel rode kop. Daar heb ik geen een van kunnen fotograferen. Te snel of te ver weg. Deze foto is ook een sterke uitvergroting , en de beste van een hele serie. Wel van vijftien stuks! Geeft wel een redelijk beeld hoe zo'n beestje er uit zite, denk ik.
Straks als we een beetje bij de "mensen" zijn, gaan we lekker buiten zitten. Onder ons eigen zonnescherm. Piet was zo lief om deze onderstaande foto te maken en ons toe te sturen. Twee zestigplussers -in-de-zon.
Vrijdag 7 augustus 2009
Heerlijk liggen dobberen
Na een bloedhete dag zijn we vandaag vertrokken naar de Kaag, naar 't Joppe. Gisteren allerlei nuttige zaken geregeld, zoals de boodschappen en de was van de afgelopen week.
Intussen een mooie plek met een vrij uitzicht rondom. Veel bootjes kijken. De meest wonderlijke modellen zie je hier voorbij komen. Soms mooi, soms oer- en oerlelijk en met hele hoge golven. Zo liggen we hier genoeglijk te dobberen. Nou nog een glaasje, aperatiefje, en dan de keuken in. Iets met Penne, italiaans, komt er op tafel vanavond.
Buiten is het zonnetje wat vaagjes met een stevige frisse bries, net iets te koud om met een boek buiten onder onze Bimini te blijven zitten. Dan maar even de Weblog bijwerken.
Vanmorgen nog vlak voor dat we vertrokken, koffie visite gekregen. Piet op de racefiets. Hij heeft wat foto's van ons zittend onder de Bimini, gemaakt. Hij zal ze opsturen en dan zien de anderen ze ook.
De bezem
Bloedje, bloedje heet is het binnen in de salon. Buiten onder onze Bimini is het prima te doen. Maar daar staat mijn Laptop niet, veel te veel licht. Dus even alles op “nul” zetten, zoals Tom uit Ermelo dat vroeger regelmatig riep. Want het was weer lachen vanmorgen. Al tijden kijkt Jaap naar een bezem om-een-hoekie, waar mee je de zijkant van de boot zo mooi schoon krijgt. Laatst zagen we zo’n bezem bij een van onze bootburen, Jaap trok er heel voorzichtig aan om hem beter te kunnen bekijken. Dondert er van alles om en valt luid klaterend op het achterdek. We schaamden ons een hoedje. Zo te zien was er niemand “thuis”. Gisteren bleek dat dit niet het geval was, Jaap raakte met ze in gesprek en het bleek dat de een al sliep en de ander onder de douche stond op dat moment. Ze zijn pas veel later gaan kijken en niets bleek weg te zijn. En nu weten ze wie de “daders” waren.
Maar dit soort ongeoorloofde acties blijven niet onbestraft. Jaap was dezelfde borstel gaan kopen in de watersportwinkel in de haven hiernaast. Trots liet hij hem zien en ging hem meteen uitproberen. En? Waarschijnlijk had dit exemplaar te lang in de winkel gelegen en ploep, daar ging die er van door. Jaap was net iets sneller om deze ontsnappingsactie tegen te gaan. En trok hem nog net voor een totale verdwijning aan zijn “haren” uit het water. Wat bleek de lijm waarmee de borstel vast aan de steel zou moeten zitten was uitgedroogd en had geen enkele grip meer op de steel. “Dat wordt twee componenten plus en schroefje”, zei Jaap.
Dinsdag 4 augustus 2009
Bloedje, bloedje heet is het binnen in de salon. Buiten onder onze Bimini is het prima te doen. Maar daar staat mijn Laptop niet, veel te veel licht. Dus even alles op “nul” zetten, zoals Tom uit Ermelo dat vroeger regelmatig riep. Want het was weer lachen vanmorgen. Al tijden kijkt Jaap naar een bezem om-een-hoekie, waar mee je de zijkant van de boot zo mooi schoon krijgt. Laatst zagen we zo’n bezem bij een van onze bootburen, Jaap trok er heel voorzichtig aan om hem beter te kunnen bekijken. Dondert er van alles om en valt luid klaterend op het achterdek. We schaamden ons een hoedje. Zo te zien was er niemand “thuis”. Gisteren bleek dat dit niet het geval was, Jaap raakte met ze in gesprek en het bleek dat de een al sliep en de ander onder de douche stond op dat moment. Ze zijn pas veel later gaan kijken en niets bleek weg te zijn. En nu weten ze wie de “daders” waren.
Maar dit soort ongeoorloofde acties blijven niet onbestraft. Jaap was dezelfde borstel gaan kopen in de watersportwinkel in de haven hiernaast. Trots liet hij hem zien en ging hem meteen uitproberen. En? Waarschijnlijk had dit exemplaar te lang in de winkel gelegen en ploep, daar ging die er van door. Jaap was net iets sneller om deze ontsnappingsactie tegen te gaan. En trok hem nog net voor een totale verdwijning aan zijn “haren” uit het water. Wat bleek de lijm waarmee de borstel vast aan de steel zou moeten zitten was uitgedroogd en had geen enkele grip meer op de steel. “Dat wordt twee componenten plus en schroefje”, zei Jaap.
Dinsdag 4 augustus 2009Hillegom
Gisteren toch gekozen voor een stukje verder varen. Eens kijken of een ligplaats bij Hillegom nog vrij zou zijn en prettig om te overnachten is. Na weer zo'n Kalverstraat-gevoel, en file varen, hebben we deze keer doorgezet en gelukkig na een kleine twee uur, lagen we Hillegom. Precies daar zoals Harry en Wim het ons hadden beschreven. Vlakbij het centrum, vlakbij met de fiets dan.
Aangezien het intussen heel mooi weer was, zijn we niet alleen in Hillegom gebleven. Op de fiets richting de duinen. In de tulpenbollentijd zal het ongetweijfeld een zee van bloemen zijn. Nu zagen we alleen velden met de restanten ervan. Op een leuk intiem pleintje koffie met gebak genomen, hoort er zo'n beetje bij, en terug naar de boot. Tijdens onze eerdere fietstocht hadden we een Grill restaurant ontdekt. Dat dachten we. Later bleek het een gewoon restaurant te zijn, maar wel een speciale. Voor mij althans. Op de kaart zag ik een heerlijk menuutje staan, maar wel met room, spinazie etc bereid. Eens kijken of we dat aan konden passen. Geen probleem, de kok kwam en stelde een wijziging van saus oa voor. Nou het was allemaal heerlijk. Het restaurant heet niet voor niets "Het Alternatief", dacht ik later. Niet goedkoop, echter wel goed verzorgd en heel lekker dus.
Aangezien het intussen heel mooi weer was, zijn we niet alleen in Hillegom gebleven. Op de fiets richting de duinen. In de tulpenbollentijd zal het ongetweijfeld een zee van bloemen zijn. Nu zagen we alleen velden met de restanten ervan. Op een leuk intiem pleintje koffie met gebak genomen, hoort er zo'n beetje bij, en terug naar de boot. Tijdens onze eerdere fietstocht hadden we een Grill restaurant ontdekt. Dat dachten we. Later bleek het een gewoon restaurant te zijn, maar wel een speciale. Voor mij althans. Op de kaart zag ik een heerlijk menuutje staan, maar wel met room, spinazie etc bereid. Eens kijken of we dat aan konden passen. Geen probleem, de kok kwam en stelde een wijziging van saus oa voor. Nou het was allemaal heerlijk. Het restaurant heet niet voor niets "Het Alternatief", dacht ik later. Niet goedkoop, echter wel goed verzorgd en heel lekker dus.
Straks gaan we weer richting Voorschoten. Morgen moeten we naar Amsterdam. We blijven op de boot slapen. Zeker nog ruim een week. Tussen door wat spulletje nog van thuis halen.
Zondag 2 augustus 2009
Vliegeren
Uiteindelijk na de laatse actie van Jaap in het motorruim, werd het niet alleen mooi weer, maar kon ik gaan vliegeren. Wat? Jazeker, vliegeren. Ooit een vlieger in een bootuitvoering gekocht, maar nooit eens een echt stevig windje plus open veld gehad. Hier aan de Kaag wel. Heel hoog tot uiteindelijk een klein stipje aan de hemel, prachtig. Ik kon het nog steeds. Alleen jammer dat ik toch wel voortdurend moest opletten dat de vlieger niet in het enige stukje bos hier op het eiland, zou komen. Daar staan slechts een paar bomen, maar genoeg voor een complete vliegerramp.
En waren het niet alleen de bomen, dan moest ik oppassen voor de tientallen koeienvlaaien die hier liggen. Niet van die ingedroogde, nee van die verse. Buiten het feit dat ik zelf daar niet in wilde trappen, wilde ik ook niet dat de vlieger daar in neer zou dalen. Ik had hem schoon gemaakt dat zeker. Echter liever niet!
Prachtige korenbloemen o.a.. Geplukt hier in Voorschoten, zo dichtbij. Even viel ik in gedachten terug naar de zomervakanties bij opa en oma, ergens op de Veluwe.....
Vervolg op Donderdag 16 juli 2009
Niet zo lang geleden zagen ze er nog zo uit!
Dankzij het vliegertouw wat Nell ooit voor mij gebracht heeft, heb ik de hele middag heerlijk kunnen vliegeren!
Mooie vlieger he?
______________________
Valse lucht!?
Half tien. Buiten scheren tientallen zwaluwen vlak boven het water. Het regent. Af en toe lijkt het of de zon een poging doet, om de wolken te doorbreken. Buiten voor ons drie kleine sloepjes, met in elk bootje twee vissers. Het stormt af en toe wat en we schommelen daardoor een beetje. De vissers zitten als standbeelden onder hele grote paraplu's.
En Jaap? Die heeft zijn pijama verruilt voor een overall. Hij zou zich eens kunnen gaan vervelen. Nee, daar zorgt LENIE-ANNA wel voor dat dit niet gebeurt. De generator wil niet blijven lopen. Niet lopen? Niet opladen van de lichtaccu's. Niet opladen? Terug naar de Vliettopper! Naar huis. Maar.........zo gauw geeft Jaap het niet op, dus de gereedschapslade gaat open en wordt al mopperend over obstakels die in de weg liggen, kleding (van mij) en boeken, het een en ander aan schroevendraaiers zo te zien, te voorschijn gehaald. Hij denkt namelijk het gevonden te hebben. Valse lucht!
Even over gisteren. Het was een prachtige vaardag. De Bimini uitgeklapt en met een lief windje voor net genoeg verkoeling zijn we aan het eind van de ochtend uit de haven Vliettopper weggevaren. De aanpassingen, zoals oa van de TV schotel, ging op twee centimeters ruimte over, net onder de Vlietlandbrug door. Een flinke golf en de schotel was "fini"!
Je kan goed merken dat het vakantietijd is. Zoals wij zeggen in dit stuaties: "Kalverstraat alom". File varen dus. Op de Kaag aangekomen, viel dit reuze mee en Jaap kreeg zin om naar Hillegom te varen. Echter op het eerstvolgende kanaal daarheen, was het zo druk dat hij het Spaans benauwd kreeg van al die kriskras varende schepen, dat we besloten terug naar de Kaag te gaan. Naar 't Joppe. Volgens de borden daar moet je 1 euro per meter betalen, maar tot nu toe niemand gezien. Gisteren aan het eind van de middag kwam een gezin met een paar kinderen in een sloep aan leggen. Koelbox, het formaat van een koelkast ongeveer, werd in het gras gezet, een vuurtje gemaakt van wat kooltjes, een rooster er op en lekker smullen maar. Net toen ze een goed vuurtje hadden, begon het fiks te regenen. Triest om te zien wat dat veroorzaakte. Jaap bood ze een van onze vier persoons paraplu's aan, maar die wilden ze niet aannemen. Intussen verdween de regen net zo snel als ze gekomen was.
Onze avondmaaltijd bestond uit soep met brood. En toen we aan de koffie zaten en van de avond te genieten, werd ons een heerlijk bord met spare ribs, worstjes en kippenpootjes aangeboden. Wij snel een fles wijn gepakt , glaasjes op tafel en onder de Bimini proostend naar onze gulle geefsters, alles opgepeuzeld. Ze hadden het voortreffelijk gegrilld. Niet verbrand, heerlijk gaar en lichtjes gekruid slechts. En hun nationaliteit? Eerst dachten we Italiaans, daarna Engels en dan weer Nederlands. In ieder geval de kinderen spraken perfekt Nederlands. Dus?? N iet belangrijk eigenlijk. Net als de Fransen, die ook zo geweldig kunnen barbecuen en picknikken, gingen ze pas aan het eind van de avond in hun salonsloep weer huiswaarts. In het pikdonker.
De generator loopt weer. Kijken voor hoe lang nu. Blijft die lopen? Probleem opgelost?
Een probleem komt.....? Zelden alleen! 't Lijkt er op of de Potmeter nu kuren heeft. Het opladen gaat daardoor wel heel erg langzaam. Acht ampere in plaats van 30. Dus, daar gaat Japie weer. Op naar het volgende probleem, zoals hij dat formuleert. De Potmeter vervangen?
Ja, waarmee het probleem werd opgelost. We hoeven niet terug naar huis.
Vrijdag 31 juli 2009
Record tijd ...
In zo'n korte tijd zijn we nog nooit van huis naar de boot verhuisd. 's Morgens liepen we nog in Amsterdam te stappen en 's avonds aten we op de Lenie Anna. Tussendoor flink boodschappen gedaan. Eten voor een hele week. Na het avond eten en de afwas kleding e.d. thuis opgehaald en Blacky in zijn kooi gestopt en weg waren we, richting Haven. Natuurlijk toch nog het een ander vergeten en vanmorgen hebben we de restjes thuis verzameld. Volgende week dinsdag moeten we terug zijn voor een afspraak op woensdag, de 5de augustus. Dan weer een weekje op de boot en dan misschien wat langer en route.
Waar heen en wat we gaan doen, welke richting uit, is nog een vraagteken. Voorlopig nog in de haven en daarna waarschijnlijk naar de Kaag. Hillegom schijnt ook heel leuk te zijn. Slechts drie uurtjes varen, volgens onze buurtjes hier.
Zondag 26 juli 2009
Gamba's met Bubbeltjes wijn...
Gisteravond hebben we onze zonnetent (Bimini) ingewijd. Het was een perfecte avond met een heerlijke temperatuur om buiten te zitten. Op ons achterdek de mobiele Inductiekookplaat en een heleboel knoflook en Sambal Badjak zijn de Gamba's in drie minuutjes klaar. Stukjes stokbrood dopen in de hete olie en een glaasje wijn er bij, geweldig! En dat net zo lang in de herhaling tot de Gamba's op en wij een beetje dronken zijn. Afwassen doe we morgen wel.
Natpak
Dinsdag 21 juli 2009
De Bimini, de zonnetent is klaar. Hij kan nu schuiven, van voor naar achteren en soepel ingeklapt of weggeklapt worden. Allerlei opties die nodig zijn om onder bruggen door te kunnen en schadevrij in sluizen te verblijven. Was heel wat denk- en laswerk voor nodig. Af en toe begeleid met wat stevige uitdrukkingen, aangezien tentjes bouwen niet Jaap zijn vak is. Oude rekentechnieken uit onze schooltijd moesten er aan te pas komen. Hoeken, draaipunten en krachten berekenen. En toen alles in en aanelkaar zat, zat er toch iets niet echt vast en plons daar ging zo'n gruwelijk duur RVS pijpje de plomp in. Een boutje vergeten vasttedraaien. En Wim, een bootbuurman had Jaap nog zo gewaarschuwd. Toch even een momentje van .....en weg was die. Jaap met een hele lange pikhaak al prikkend over de bodem van de haven, zoeken naardat ding. En dan maar hopen dat als hij ergens op stoot, dat dit ook het bewuste pijpje zou zijn. Stok stevig naast de veronderstelde "wegloper" in de grond gestoken en zelf het water in gaan, naar de plek des onheils. Wonder boven wonder (ik zeg altijd: "Jaap raakt zelden tot eigenlijk nooit iets kwijt) werd de snoodaard gepakt en vlak voordat ik kwam, na mijn middagwandeling van huis naar de haven, kon hij zijn kleren na een warme douche, te drogen hangen. Dat is wat ik zag en eigenlijk dacht dat hij er in gevallen was, maar het bleek deels vrijwillig te zijn geweest. Anders had hij het geheim kunnen houden, hij schaamde zich er toch een beetje voor. Waarvoor? Dat hij weer eens eigenwijs was geweest. Nu nog zon en een lekkere temperatuur en genieten van ons tentje. De weersvoorspellingen zijn niet slecht voor de komende dagen. Dus...wie weet?
Dichtbij
Maandag 20 juli 2009
Soms denk je dat bepaalde bloemen niet meer voorkomen in de natuur. Zo is dat bij mij met de Korenbloem. Vroeger bij mijn grootouders, wanneer ik daar logeerde en langs de korenvelden liep, zag je ontelbare Margrieten, Klaprozen en Korenbloemen. Je moest er nooit een boeket van maken, deed je dat toch, dan waren de klaprozen binnen een paar minuten verwelkt. Zonde. Maar ja, je kon er soms niet vanaf blijven en wilde het toch thuis op je tafeltje langer van na kunnen genieten.
En wat kreeg ik zo pas als vitueel boeketje toegestuurd? Onderstaand plaatje.
Prachtige korenbloemen o.a.. Geplukt hier in Voorschoten, zo dichtbij. Even viel ik in gedachten terug naar de zomervakanties bij opa en oma, ergens op de Veluwe.....Niet zo lang geleden zagen ze er nog zo uit!
Donderdag 16 juli 2009
Thuiswonen?
De kinderen wonen nog steeds thuis en bouwen vrolijk mee aan de nieuwe woning. Ze sjouwen net zo hard als de ouders om er een mooi nestje van te maken. (Bovenste foto)
Ziet er wel stabieler uit dan de vorige, zo te zien. De jonkies zijn intussen bijna net zo groot als Pa en Ma, en net zo vecht lustig als het om weg pakken van brood bij de eendjes gaat. Maar helemaal voor zich zelf zorgen? Nee, als een van de ouders ook wat peuzelt dan zijn ze er als de kippen bij om heel zielig te doen en of ze alsjeblieft ook iets van dat lekkers kunnen krijgen. Ze piepen als of ze sterven van de honger. Ik ben benieuwd hoe dat dadelijk gaat als de tweede legronde er is. Gaan ze meebroeden? Dat kan ik me niet voorstellen. De natuur is soms echt in de war, maar zo erg?
Thuiswonen?
De kinderen wonen nog steeds thuis en bouwen vrolijk mee aan de nieuwe woning. Ze sjouwen net zo hard als de ouders om er een mooi nestje van te maken. (Bovenste foto)
Ziet er wel stabieler uit dan de vorige, zo te zien. De jonkies zijn intussen bijna net zo groot als Pa en Ma, en net zo vecht lustig als het om weg pakken van brood bij de eendjes gaat. Maar helemaal voor zich zelf zorgen? Nee, als een van de ouders ook wat peuzelt dan zijn ze er als de kippen bij om heel zielig te doen en of ze alsjeblieft ook iets van dat lekkers kunnen krijgen. Ze piepen als of ze sterven van de honger. Ik ben benieuwd hoe dat dadelijk gaat als de tweede legronde er is. Gaan ze meebroeden? Dat kan ik me niet voorstellen. De natuur is soms echt in de war, maar zo erg?
Woensdag 15 juli 2009
Tulpen
Tulpen
Gisteren heb ik een culturele toer gemaakt. Een hele uitgebreide. Eentje met daarbij nog van die vroege nostalgische herinneringen er bij. Ik voelde me weer als klein kind samen met mijn vader naar de bollen gaan. De tulpenbollen. Dan kreeg ik altijd zo'n mooie krans om mijn nek. Niet dat ik gisteren ook maar een tulp buiten vrij op een veldje zag staan, maar de sfeer, daar ging het om.
Maar voordat het zo ver was, zijn we eerst naar "Big Sur"geweest. Een panorama van 4 bij 35 meter groot, waar een baai aan de Californische kust in afgebeeld wordt. Prachtig en vakkundig geschilderd, met een aanblik die je doet zwijmelen op de geluiden van de aanstormende zee. Je kan er zelfs in kleine kring dineren. Lijkt me heel apart. Zal niet goedkoop zijn, maar wel heel bijzonder om zo in de wind van ventilatoren, geluid van meeuwen en water dat neerslaat tegen de rotsen, via wat speakers ten gehore gebracht te eten. Lijkt me fantastisch! Kitscherig? Wat geeft dat nou.
Na het imponerende van die Big Sur, zijn we naar het Panorama Tulipland gelopen. Een grotere tegenstelling in vakkundigheid en deskundigheid, die niet voor te stellen is. Een amateurisme van de bovenste plank. Slechte kleuren, slecht perspectief, slecht geschilderd maar wel een enorm overzicht, ja zelfs heel indrukwekkend van hoe het vroeger was. Zowel van de diverse bouwsels, als boerderijen, schuren en kerken en de velden hoe en waar gewerkt werd. Een heel mooi stukje geschiedenis, dat zijn weerga niet kent, denk ik, als je over onze hollandse tulpen bollen praat.
De kunstenaar van Big Sur heeft een broer die met dezelfde vakkundigheid en passie nu een panorama maakt over de Blauwe tram. Het zal nog wel een poosje duren voor het af is, maar het is nu al een bezoek waard geweest.
Als toetje van deze dag, reed Piet ons, Els en mij, naar 't Huys Dever te Lisse. Hierover had Piet het een en ander verteld, toen we naar de afbeelding in het Tulpenschilderij stonden te kijken. Hij wou ons laten zie o.a. hoe slecht sommige gebouwen door de kunstenaar weergegeven, cq geplaatst waren.
(Noot: Een prentje van en getekend door Piet, want zo zag 't Huys Dever er uit en niet zoals in het Tulpenschilderij)
Uit het bezoekje aan 't Huys van Dever hielden we over dat, deze dag niet alleen uit cultuur bestond, maar ook de passie waarmee alle mensen over al die vier de zaken (Big Sur, Tulpenpanorama, Blauwe Tram en 't Huys Dever) en ons tekst en uitleg gaven, was heel bijzonder om meegemaakt te hebben. Persoonlijke rondleidingen waren het.
Zondag 12 juli 2009
Straat Barbecue
Vanmorgen met een punthoofd op gestaan, door de hoeveelheid drank van gisteravond maar ook omdat het bij tweeen was toen we, uiteindelijk zo'n beetje als laatsten, onze bedjes op zochten. Het was een schitterende, gezellige en goedverzorgde barbecue geweest. Wil en Paula hadden veel succes op hun noeste arbeid van die dag. En er was niet alleen aan de volwassenen gedacht maar ook de kleintjes, die tegenwoordig in grote getalen op en rond ons pleintje wonen en of regelmatig logeren. Een van de Koolmeesgangers had voor een onwijs groot springkussen gezorgd. Meteen vanaf het begin, werd er veel gebruik van gemaakt. Zo te zien waren ze er dolgelukkig mee, zij niet alleen ook sommige ouders wisten nog hoe het moest. En het weer? Dat was perfect. Zonnetje en niet teveel wind en tot in de avond bleef het droog. Op het moment dat het toch nog ging regenen, kwam men, ik weet niet met hoeveel parasols aanlopen en in een mum van tijd zaten we allemaal droog. Of onder een grote boom, of onder een tent van een meter of vijf, of onder een van die gezellig KPN parasols.
De avond werd als andere jaren afgesloten met een groot vuur in een vuurkorf, die aan de gang gehouden werd door onze altijd aanwezige "brandweerman". Muziek inclusief disco verlichting hebben we de avond nog lang na zitten dromen, en natuurlijk bijpraten. Want sommige mensen spreek je maar een keer per jaar......
Over onze brandweerman gesproken, hij was die dag wezen vissen op zee. En had een stuk of tien makrelen gevangen. Of daar iemand belangstelling voor had. Ja, wij wel! En Jaap haalde meteen onze rookoven te voorschijn, en al snel lagen de eerste makrelen te sudderen. Uh, roken! Onder veel belangstelling vlogen ze weg, daar hadden anderen ook wel trek in zo te zien. Op een later moment zagen we een geluksballon overvliegen. Even dacht ik dat Jaap het was, die de onze aangestoken had. Nee, wel een reden om het juist nu te doen. Het was nagenoeg windstil en de perfecte avond er voor. En onder luid gejoel deden we daarbij allemaal stiekem een klein, misschien wel een grote wens.
Donderdag 9 juli 2009
En...?
Ja! De Bimini's zijn gearriveerd. Vanmorgen om halfnegen zaten we weer gedrieen aan de poort, de ingang naar de haven, te wachten op de zonnetenten. De leverancier zou ze zelf brengen. Rond tien uur. Onze "zit" was wat aan de vroege kant, maar we wilden geen enkel risiko lopen. Een paar minuten voor tienen, stond hij voor het hek.
Uitpakken en in elkaar zetten kon pas nadat we een hele uitleg van hem hadden gekregen. Maar toen de koffie op was en de Bimini's betaald en we afscheid van elkaar genomen hadden, lag het spul al heel snel uit het plastic getrokken, uitgestald op het grasveld.
Alles geteld en gepast en tot ons grote plezier klopte alles. De frames van de zonnetenten zaten redelijk snel inelkaar, waardoor we konden gaan passen, maar nu op onze boten. Zelfs deze actie werd met groot gejuig en de roep om een barbecue om dit te vieren, afgesloten. Alleen onze afwerking, het zeil eraan en om het frame plaatsen, zal bij ons nog wel even duren. De tent van onze bootbuurman staat er prima bij en dient als voorbeeld voor ons. Wel zo gemakkelijk. Want dit soort acties leidt altijd tot verrassingen en die hebben we door zijn tent klaar te maken, allemaal nu daarmee overwonnen.
Nu eerst op zoek gaan naar RVS (roestvaststaal) strip om de zonnetent op onze boot te kunnen bevestigen. Wij zijn genoodzaakt om een glijgoot aan te brengen. De tent moet van voor naar achteren kunnen schuiven. Zeg maar een afstand van pakweg 60 cm te kunnen overbruggen. Zal nog wel even duren voordat we knus met zijn tweetjes in de schaduw van ons zonnetentje kunnen zitten. Echter we hebben nu wel onze tenten binnen.De rest volgt vanzelf.
Zaterdag 4 juli 2009
Bimini delen gestolen, nu wordt het echt een soap.
Vanmorgen vroeg, voor een zaterdag dan, ging de telefoon. De bootbuurman aan de lijn. Hij had de leverancier vanmorgen gesproken en die is met een voorstel gekomen. Levering a.s. donderdag ochtend 9 juli, door hem persoonlijk. Naar wat nu blijkt, is het probleem nog groter dan we dachten. De nietgeleverde RVS boogconstructies zijn gestolen. 50 kilo aan roest-vast- staal, en dat brengt behoorlijk wat op heden ten dagen. Dus DHL heeft intussen heel wat uit te leggen.
We wachten nu op donderdag, zou het dan toch nog lukken?
Vrijdag 3 juli 2009 (3)
Vervolg Bimini, alias zonnenscherm.
Tweede zitdag is ook weer zonder resultaat voorbij gegaan. Wederom geen zonneschermen. Met z'n vijven aan de "poort" zittend en al het voorbijgaande verkeer in de gaten houdend. Volgens een telefoontje, dat Jaap had vanmorgen, zouden ze voor twaalf uur arriveren, echter het werd bijna drie uur toen we een grote DHL wagen voorbij zagen racen. Richting Jachthaven Ad Spek. Jaap als een speer er achter aan om alles eventueel in goede banen te leiden. Ja hoor het was de wagen met de Bimini's! Alleen zou het nog even duren voor hij bij ons was, want hij moest eerst zijn rit afmaken om daarna bij ons de tenten af te leveren. De chauffeur mocht niet nog naar andere adressen rijden met zoveel geld op zak. Ons geld! Tegen half vijf arriveerde hij en.................? Was de zending incompleet, zo bleek. Geen tentstok te zien. Alleen zeil- en bevestigingsmateriaal. Na wat heen en weer gesprek met de leverancier en de vervoerder werd besloten om deze handel mee terug te nemen, zonder af te rekenen. Nu maar afwachten wat "men"gaat doen.
Vrijdag 3 juli 2009 (2)
Laatst vroeg iemand hoe het met onze kindertjes achter ons huis gaat. Prima, al heel groot. Nog even en dan zullen ze wel uit "huis"gaan, elders gaan wonen.
Toen onze sitting van gisteren mislukt was, kregen we dit tafereeltje te zien bij thuiskomst. Het leek wel of we aan de Mediterranee wonen. Heerlijke temperatuur, ondergaande zon en in de schaduw van onze enige boom op de patio. En een dinerende familie. Kinderen heerlijk aan de patat, kroket en kaassoufflee en de ouderen wat gezonder, zo te zien aan het fruit en verse groente tot sla gesneden.Wat en sfeertje. Die eenzame pa die je hier ziet, had geen straf, maar kwam wat aan de "late" kant, dus....
Gisteren 2 juli
Gisteren de hele dag zitten te smoren in de hitte. Gelukkig wat schaduw van een camper, waar men de luifel uitgeschoven had. Maar ja die hitte vanaf het asfalt, die was niet te beperken. Afzien werd het. En het resultaat? Nada? 's Morgens om negen uur zat men paraat te wezen en dat heeft geduurd tot vijf uur in de middag. Heel gezellig, dat wel, maar we hadden liever onze Zonneschermen, twee Bimini's ontvangen.
Dinsdag 30 juni 2009
Laatst merkte een van onze vrienden op, dat ze pas weer terug zouden zijn van vakantie, als de Meerkoetjes uitgevlogen waren. Dit laatste is zo te zien niet geheel vrijwillig gebeurd bij ons achter. Het hele nest,wat zo netjes bijgehouden werd, iedere dag nieuw groen er op, meestal vlak voordat ze allemaal naar bed gingen, is nu helemaal verdwenen. Net zo als het er plotseling was , is het nu weg. Niet verwonderlijk , aangezien er de laatste dagen meestal eenden, van die dikke vette en vaak ook nog met z'n tweeen, boven op dat Meerkoeten nest, gingen zitten. Langzaam maar zeker, zag je het nest steeds een beetje platter worden, totdat het nestniveau bijna het zelfde was, als van het water. Bovendien verse stengels om het op te bouwen staan er ook niet meer. Het is net een slachtveld na een flinke strijd geworden. Een paar fiere stengels met een beginnetje van een Kattenstaart, maar verder eigenlijk alleen maar van die stompjes die net boven water uitsteken. Dus om ergens lekker warm onder moeders vleugels te kunnen zitten, hebben ze ongetwijfeld een ander plekje moeten zoeken. Dat betekent dat ze slechts af en toe en soms maar met een jong te zien waren. Gelukkig gisteren, tegen de avond kwam Ma, of was het Pa, met twee stevige, ze hebben iets schoffies-achtig, om brood vragen. Vlug mijn kamera gepakt en ze, voor ze weer verdwenen naar hun nachtstek, vast kunnen leggen.
Vrijdag 12 juni
Buiten schijnt de zon, heerlijk. Voor op onze patio is het een groot feest aan spelende kinderen en glimmende vaders en moeders. De moeders zijn in de meerderheid. Ook een oma zie ik.
Opa wandelt met de hond voorbij. Vader(s)hangen even voor een klein tijdje tegen het hekje en gaan we weer verder met wat?
Het is zomer! En zo te horen, blijft dat ook zo gedurende dit weekend. Als alles volgens planning gaat, wordt onze boot a.s. woensdag weer te water gelaten.
Zaterdag 6 juni
Ik mag dan van alles verzonnen hebben om de vijanden van de kleine meerkoetjes weg te houden, maar het heeft niet echt geholpen. Intussen zijn het er nog maar twee! Ze zijn ook regelmatig helemaal uit zicht, bij ons de hoek om, richting het grotere water en dat zal ze wel de das omgedaan hbben. Trouwens vier van die mormels in het nest met moe, past ook niet meer. Dus een vorm van natuurlijke selectie, om toch een een goeie nachtrust te komen? Ma zowel de kleintjes?
Donderdag 4 juni
Bijna een week later en er zijn er nog drie over van de vier jonkies. Maar duidelijk dikker en groter dan een week geleden. En brutaler. Beslist niet mooier, ze zijn nog net zo lelijk. Zo tegen de avond zie je ze na een dag stappen allemaal weer thuis komen. Pa en moe voorop en de drie hummels stevig zwemmend achter ze aan. Wannner alle gearriveerd is, zie je de ouders eerst hun nest helemaal op orde brengen met nieuwe verse rietstengels, wat kleinere blaadjes en takjes in het midden op de bodem, even flink aanstampen en hup daar komen de kindertjes een voor een onder moeders vleugels kruipen. Daarna zie, ik neem aan ma, iets bij haar scheef, schuin gehouden staart iets op haar snavel smeren, wat ze vervolgens op de kleintjes uitwrijft. Vet misschien? Ook zie je dat de beestjes soms geheel van ongedierte ontdaan worden, wat beslist niet zachtzinnig gebeurt. Ze rollen ondersteboven, en piepen als of ze vermoord worden.
Vrijdag 29 mei
Het worden al hele pluisbeestjes en nog steeds met zijn viertjes.
Maandag 25 mei
Voordat we aan ons ontbijt beginnen, kijken we eerst of onze kleine logeetjes nog achter ons huis verblijven. En.... hoeveel zijn er nog? Vier! En alweer iets groter, dikker maar nog net zo lelijk als gisteren.
Zondag 24 mei
Ja hoor, vanmorgen nog wel in de schaduw, zaten ma Meerkoet plus de vier kleintjes te wachten tot het zonnetje op hun naakte koppies zou schijnen. Vier snaveltje onder een breed uit zittende kloek zag ik. Nieuwsgierig, duidelijk te koud hebbend. Ik probeerde om ze er af te lokken, door brood te strooien en ma kwam inderdaad er op af, echter die vier hummeltje bleven heel dicht tegen elkaar gekropen in hun warme nestje wachten op de dingen die komen gingen. Toen pa en ma voer kwamen brengen, wilden ze wel tot het randje gaan en dan gauw weer terug.
Gisteravond zagen we aan de overkant op de nok van het dak een reiger staan, met heel veel interesse voor wat er hier gebeurde. We weten wel, een reigerjong moet ook kunnen leven, maar wij vinden dat ze van deze jonkies af moeten blijven. Spannend hoe lang deze vredige situatie zo mag voortduren.
Zaterdag 23 mei
Wat gebeurde er deze week?
De schapen van de Kinderboerderij hier in Voorschoten werden van hun dikke wollen jas ontdaan. Een echte schapenscheerder kwam woensdagmiddag en men maakte er een compleet kinderpartijtje van. Met limonade, beschuit met muisjes voor al nieuw geboren geitjes en lammetjes. Het weer was stralend, dus het werd een echt feestje. Niet voor de kleine geitjes, die hadden nog het formaat van levend speelgoed, dus die moesten voortdurend de grijpgrage handjes zien te ontwijken. Dit lukte ze niet altijd en lijdzaam lieten ze met zich rond zeulen.
Vaak heb ik een filmpje over het scheren van schapen gezien, maar nog nooit van zo dichtbij. Wat mij het meest opviel was dat er geen schaap protesteerde, terwijl ze in mijn ogen in de meest vreemde hoeken werden gevouwen. Waarschijnlijk omdat ze weten dat het daarna lekker koel wordt? En wat zien ze na het scheren er mager uit. Alsof ze ondervoed zijn . Gelukkig komt hun nieuwe vacht weer vlug terug.
Verder nog iets vreemds meegemaakt. Vandaag. Komen we terug van boodschappen doen, zie ik achter bij ons in het water een compleet nest met twee volwassen meerkoeten en vier van die frummels rond zwemmen. Volgens mij maar ook onze buren hadden tot en met gisteren nog geen nest gezien. Waar kwamen die ineens vandaan? En dan in een nacht van ei leggen tot zwemmende hummeltjes, dat kan toch niet. Alleen waar hebben die gedurende die tijd gezeten? Onbekend. Wat een voddenbaaltjes zijn dat, onooglijk zelfs. Ik heb zeker wel een uur na ze kunnen kijken, hoe ze met hun nest bezig waren. Pa knipte nieuwe stengels van de "kattenstaarten", ma pakte aan en vlocht die het nest in. De kleintjes werden aan hun lot over gelaten en vluchten af en toe voor die grote trappende poten, die het nest aanstampten. Flats, flats, flats hoor je dan. En daar tussen door schieten de jongen om niet mee het nest in gepropt te worden. Kostelijk. En na een uurtje verdwenen ze weer. Ben benieuwd of ze weer terug komen.
Goed bericht
Maandag, 18 mei
Vanmorgen de melding gekregen dat de laatste rontgenfoto (genomen in februari) "geen activiteiten meer te zien gaven". De huisarts had een brief uit Amsterdam ontvangen, waarin dit zo vermeld stond. Tot voor kort schreef ik dit soort berichten in de weblog "Ziek.nl" maar die is door geld gebrek gestopt. En aangezien deze (LENIE ANNA)weblog toch ook regelmatig gelezen wordt, zal ik voortaan deze dingen, hierin gaan vermelden. Geen activiteiten betekent hier niet dat het "weg" is, maar stil staat. Wat ooit ook de bedoeling was van het AvL. Genezen konden ze "het" niet maar wel misschien stabiliseren. Dus gelukt, zeggen we dan. Zelf had ik ook het gevoel dat het goed ging met me. Eigenlijk de laatste maanden tamelijk spectaculair zelfs. Elke keer meer van die momenten dat het gehijg, zich later (lees verder) pas begint. Benauwd heb ik het al in geen klein jaar meer.
Nu nog de scan van 2 juni afwachten. Negen juni de uitslag en dan gaan we pas echt plannen maken. Ja reisplannen dus. Onze volgende ronde AvL in Amsterdam wordt dan weer in oktober.
Droge voeten.... (klik voor fotoreportage op onderstaande foto)
Donderdag, 14 mei
Onze boot heeft nu droge voeten, ze staat nu in de loods.
Dilemma
Dinsdag, 12 mei
Wat gaat het worden? Groningen? Frankrijk, dus Toul? Als ik mag kiezen, dan graag Toul. Echter Jaap gaat steeds meer hobbels opnoemen. De Mexicaanse griep in Nederland als Pandemie, dan gaan we niet weg uit Nederland. Wat gaat de dieselprijs doen? Verder zegt Jaap ook: “Groningen is toch ook leuk?”
Allemaal waar. En het noorden van het land is prachtig. En altijd nog een wens van ons om die streek per boot te gaan bezoeken.
Verder is Jaap nu aan het zweten om de boot vaarklaar te maken. Eerst alles rond een defecte waterpomp (tbv de koeling van de motor) op zien te lossen. Oude techniek die je niet een twee drie door iets nieuws vervangt. Voorlopig ligt er nu 5o liter koelwatervloeistof in het ruim. Was niet de bedoeling, een kostenpost extra weer. In de zomer kan je dit vervangen door gewoon water, dus geld hiervoor uitgeven schuift nu richting winter.
Overigens die waterpomp heeft gelukkig braaf zijn best gedaan tot we weer thuis waren. Had niet langer moeten duren en dan was het van een pompprobleem een motorprobleem geworden, dit door gebrek aan koeling. Vastlopen door oververhitting. Ach, onze boot is een echte oude dame, en zoals dat ook bij mensen gaat, moet je af en toe ingrijpen in de techniek, om verder te kunnen gaan. Goed alles in de gaten houden. Een pilletje hier, een drankje daar en iets repareren en ’t gaat weer voor jaren mee.
Morgen, woensdag 13 mei, gaat de boot de kant op, om ook de onderkant te kunnen bekijken en van een nieuwe anti-foiling laag te voorzien. En eventueel reparaties verrichten, plus schroef inspectie, etc.
Onze streefdatum is half juni weg uit de haven te varen, ik zeg streefdatum, omdat er zich altijd nog onverwachte zaken aandienen, die steeds ietsje meer aan tijd vragen, dan gepland.
Ik houd jullie op de hoogte.
De avond werd als andere jaren afgesloten met een groot vuur in een vuurkorf, die aan de gang gehouden werd door onze altijd aanwezige "brandweerman". Muziek inclusief disco verlichting hebben we de avond nog lang na zitten dromen, en natuurlijk bijpraten. Want sommige mensen spreek je maar een keer per jaar......
Over onze brandweerman gesproken, hij was die dag wezen vissen op zee. En had een stuk of tien makrelen gevangen. Of daar iemand belangstelling voor had. Ja, wij wel! En Jaap haalde meteen onze rookoven te voorschijn, en al snel lagen de eerste makrelen te sudderen. Uh, roken! Onder veel belangstelling vlogen ze weg, daar hadden anderen ook wel trek in zo te zien. Op een later moment zagen we een geluksballon overvliegen. Even dacht ik dat Jaap het was, die de onze aangestoken had. Nee, wel een reden om het juist nu te doen. Het was nagenoeg windstil en de perfecte avond er voor. En onder luid gejoel deden we daarbij allemaal stiekem een klein, misschien wel een grote wens.
Donderdag 9 juli 2009
En...?
Ja! De Bimini's zijn gearriveerd. Vanmorgen om halfnegen zaten we weer gedrieen aan de poort, de ingang naar de haven, te wachten op de zonnetenten. De leverancier zou ze zelf brengen. Rond tien uur. Onze "zit" was wat aan de vroege kant, maar we wilden geen enkel risiko lopen. Een paar minuten voor tienen, stond hij voor het hek.
Uitpakken en in elkaar zetten kon pas nadat we een hele uitleg van hem hadden gekregen. Maar toen de koffie op was en de Bimini's betaald en we afscheid van elkaar genomen hadden, lag het spul al heel snel uit het plastic getrokken, uitgestald op het grasveld.
Alles geteld en gepast en tot ons grote plezier klopte alles. De frames van de zonnetenten zaten redelijk snel inelkaar, waardoor we konden gaan passen, maar nu op onze boten. Zelfs deze actie werd met groot gejuig en de roep om een barbecue om dit te vieren, afgesloten. Alleen onze afwerking, het zeil eraan en om het frame plaatsen, zal bij ons nog wel even duren. De tent van onze bootbuurman staat er prima bij en dient als voorbeeld voor ons. Wel zo gemakkelijk. Want dit soort acties leidt altijd tot verrassingen en die hebben we door zijn tent klaar te maken, allemaal nu daarmee overwonnen.
Nu eerst op zoek gaan naar RVS (roestvaststaal) strip om de zonnetent op onze boot te kunnen bevestigen. Wij zijn genoodzaakt om een glijgoot aan te brengen. De tent moet van voor naar achteren kunnen schuiven. Zeg maar een afstand van pakweg 60 cm te kunnen overbruggen. Zal nog wel even duren voordat we knus met zijn tweetjes in de schaduw van ons zonnetentje kunnen zitten. Echter we hebben nu wel onze tenten binnen.De rest volgt vanzelf.
Zaterdag 4 juli 2009
Bimini delen gestolen, nu wordt het echt een soap.
Vanmorgen vroeg, voor een zaterdag dan, ging de telefoon. De bootbuurman aan de lijn. Hij had de leverancier vanmorgen gesproken en die is met een voorstel gekomen. Levering a.s. donderdag ochtend 9 juli, door hem persoonlijk. Naar wat nu blijkt, is het probleem nog groter dan we dachten. De nietgeleverde RVS boogconstructies zijn gestolen. 50 kilo aan roest-vast- staal, en dat brengt behoorlijk wat op heden ten dagen. Dus DHL heeft intussen heel wat uit te leggen.
We wachten nu op donderdag, zou het dan toch nog lukken?
Vrijdag 3 juli 2009 (3)
Vervolg Bimini, alias zonnenscherm.
Tweede zitdag is ook weer zonder resultaat voorbij gegaan. Wederom geen zonneschermen. Met z'n vijven aan de "poort" zittend en al het voorbijgaande verkeer in de gaten houdend. Volgens een telefoontje, dat Jaap had vanmorgen, zouden ze voor twaalf uur arriveren, echter het werd bijna drie uur toen we een grote DHL wagen voorbij zagen racen. Richting Jachthaven Ad Spek. Jaap als een speer er achter aan om alles eventueel in goede banen te leiden. Ja hoor het was de wagen met de Bimini's! Alleen zou het nog even duren voor hij bij ons was, want hij moest eerst zijn rit afmaken om daarna bij ons de tenten af te leveren. De chauffeur mocht niet nog naar andere adressen rijden met zoveel geld op zak. Ons geld! Tegen half vijf arriveerde hij en.................? Was de zending incompleet, zo bleek. Geen tentstok te zien. Alleen zeil- en bevestigingsmateriaal. Na wat heen en weer gesprek met de leverancier en de vervoerder werd besloten om deze handel mee terug te nemen, zonder af te rekenen. Nu maar afwachten wat "men"gaat doen.
Vrijdag 3 juli 2009 (2)
Laatst vroeg iemand hoe het met onze kindertjes achter ons huis gaat. Prima, al heel groot. Nog even en dan zullen ze wel uit "huis"gaan, elders gaan wonen.
Bimini's, zonneschermen
Toen onze sitting van gisteren mislukt was, kregen we dit tafereeltje te zien bij thuiskomst. Het leek wel of we aan de Mediterranee wonen. Heerlijke temperatuur, ondergaande zon en in de schaduw van onze enige boom op de patio. En een dinerende familie. Kinderen heerlijk aan de patat, kroket en kaassoufflee en de ouderen wat gezonder, zo te zien aan het fruit en verse groente tot sla gesneden.Wat en sfeertje. Die eenzame pa die je hier ziet, had geen straf, maar kwam wat aan de "late" kant, dus....
Gisteren 2 juli
Gisteren de hele dag zitten te smoren in de hitte. Gelukkig wat schaduw van een camper, waar men de luifel uitgeschoven had. Maar ja die hitte vanaf het asfalt, die was niet te beperken. Afzien werd het. En het resultaat? Nada? 's Morgens om negen uur zat men paraat te wezen en dat heeft geduurd tot vijf uur in de middag. Heel gezellig, dat wel, maar we hadden liever onze Zonneschermen, twee Bimini's ontvangen.
Het is wel een bezorging met hindernissen. Vanuit Amsterdam naar Voorschoten stond eerst dinsdag op de planning. Bleek de vervoerder (DHL) het pakket, de pakketten bij leverancier niet opgehaald te hebben. Toen heeft die laatste het zelf maar gebracht naar DHL. Op dinsdagavond, dus deze dag ging nu verloren. Woensdag konden we de schermen niet lijfelijk in ontvangst nemen, dus werd donderdag 2 juli afgesproken. 's Morgens konden we bellen voor hoelaat de vrachtwagen zou arriveren en Jaap kreeg te horen, dat het tijdstip ergens tussen 9 en 5 uur 's middags zou liggen. Zat niks anders op dan dat we daar bij het hek, de toegang naar de haven, zouden gaan posten. Allemaal een beetje over de rooie zijn we uiteindelijk maar weer naar huis gegaan.
Dinsdag 30 juni 2009
Blijft het zomeren?
Vandaag heeft Jaap nieuwe accu’s gehaald en overmorgen komen onze Bimini’s binnen. Dit laatste klinkt wel als een soort badkleding, echter het heeft niets met zwemmen te maken, wel met zon.
Het zijn twee zonneschermen voor op een boot. Eentje voor ons en eentje voor onze bootbuurman Harry. Voorheen deden we het altijd met een grote parasol, maar om zo’n apparaat met een beetje wind schadevrij in te klappen, was soms een hele toer. Aangezien we nu voorlopig niet weggaan en we toch willen genieten van onze boot, al ligt hij dan in de haven, is het er toch vaak heel gezellig te noemen door alleen al te kijken naar alles wat er zo om je heen gebeurd. Veel mensen zijn met hun schip regelmatig in de haven, zonder uit te varen, lekker als buitenhuisje. Als het weer zoals de laatste tijd nog een beetje zo blijft, hebben wij niks te klagen.
En als we vertrekken, hebben we in ieder geval de juiste stroomvoorziening. De accu’s werden te slecht om zonder voortdurend veel aandacht aan ze te besteden, zo te laten staan. Iedere keer, soms driemaal op een dag, de generator aan. Gelukkig maakt die van ons weinig geen herrie, maar die discipline om er steeds aan te moeten denken, is niet bepaald ontspannend te noemen.
Ik hoop gauw een foto van ons op het achterdek van de vrouwe LENIE ANNA onder onze eigen Bimini, te kunnen tonen.
Donderdag 18 juni
Te water! Klik op onderstaande foto voor reportage.
Vandaag heeft Jaap nieuwe accu’s gehaald en overmorgen komen onze Bimini’s binnen. Dit laatste klinkt wel als een soort badkleding, echter het heeft niets met zwemmen te maken, wel met zon.
Het zijn twee zonneschermen voor op een boot. Eentje voor ons en eentje voor onze bootbuurman Harry. Voorheen deden we het altijd met een grote parasol, maar om zo’n apparaat met een beetje wind schadevrij in te klappen, was soms een hele toer. Aangezien we nu voorlopig niet weggaan en we toch willen genieten van onze boot, al ligt hij dan in de haven, is het er toch vaak heel gezellig te noemen door alleen al te kijken naar alles wat er zo om je heen gebeurd. Veel mensen zijn met hun schip regelmatig in de haven, zonder uit te varen, lekker als buitenhuisje. Als het weer zoals de laatste tijd nog een beetje zo blijft, hebben wij niks te klagen.
En als we vertrekken, hebben we in ieder geval de juiste stroomvoorziening. De accu’s werden te slecht om zonder voortdurend veel aandacht aan ze te besteden, zo te laten staan. Iedere keer, soms driemaal op een dag, de generator aan. Gelukkig maakt die van ons weinig geen herrie, maar die discipline om er steeds aan te moeten denken, is niet bepaald ontspannend te noemen.
Ik hoop gauw een foto van ons op het achterdek van de vrouwe LENIE ANNA onder onze eigen Bimini, te kunnen tonen.
Donderdag 18 juni
Te water! Klik op onderstaande foto voor reportage.
Op 14 mei schreef ik over "Droge voeten..." waarmee ik onze boot op het droge bedoelde. Vandaag weer "Natte voeten?", want als het even mee zit, gaat onze boot vandaag weer terug het water in. Ik was gisteren even gaan kijken en wat staat ze of is hij?, te glimmen, te stralen. Jaap vindt nog niet dat dit overal even mooi is, en gaat, wanneer we terug in onze box in de haven zijn, het geel, het bovenschip ook van een poetsbeurt voorzien. Een klein stukje heb ik gisteren mogen aanschouwen en dat beloofd heel wat voor straks, zo mooi. Het lijkt dan wel of die helemaal op nieuw geschilderd is. Fantastisch.
Ik denk dat het zo rond half vijf was, toen ik een belletje kreeg van Jaap: "Kom je? " en als een speer ben ik naar de haven toe gelopen, ik was daar niet, nee ik zat heel gezellig bij vrienden een biertje te drinken, tijdens het wachten op. Nog net op tijd was ik om de boot op de transport wagen, op afstand bestuurd door John, richting kraanbaan te zien gaan.
Alles verliep heel voorspoedig en alras lag onze boot in het water.
Aangezien alle stootwillen en lijnen opgeborgen waren tijdens de opknapbeurt en de tijd naar onze box in de haven te varen te kort was om ze terug te hangen, hebben we een rondje "Vliet" gedaan. Ook natuurlijk om weer even te voelen hoe het ook was, zo’n dobber partij.
Dit alles hebbenwe heel gezellig afgesloten bij onze bootbuurtjes in de haven, met een etentje. Een plotselinge uitnodiging, en wat extra’s uit hun viezer plus wat appelmoes en we hadden een goden maaltijdbij ze.
Meerkoet(jes):
Alles verliep heel voorspoedig en alras lag onze boot in het water.
Aangezien alle stootwillen en lijnen opgeborgen waren tijdens de opknapbeurt en de tijd naar onze box in de haven te varen te kort was om ze terug te hangen, hebben we een rondje "Vliet" gedaan. Ook natuurlijk om weer even te voelen hoe het ook was, zo’n dobber partij.
Dit alles hebbenwe heel gezellig afgesloten bij onze bootbuurtjes in de haven, met een etentje. Een plotselinge uitnodiging, en wat extra’s uit hun viezer plus wat appelmoes en we hadden een goden maaltijdbij ze.
Meerkoet(jes):
Laatst merkte een van onze vrienden op, dat ze pas weer terug zouden zijn van vakantie, als de Meerkoetjes uitgevlogen waren. Dit laatste is zo te zien niet geheel vrijwillig gebeurd bij ons achter. Het hele nest,wat zo netjes bijgehouden werd, iedere dag nieuw groen er op, meestal vlak voordat ze allemaal naar bed gingen, is nu helemaal verdwenen. Net zo als het er plotseling was , is het nu weg. Niet verwonderlijk , aangezien er de laatste dagen meestal eenden, van die dikke vette en vaak ook nog met z'n tweeen, boven op dat Meerkoeten nest, gingen zitten. Langzaam maar zeker, zag je het nest steeds een beetje platter worden, totdat het nestniveau bijna het zelfde was, als van het water. Bovendien verse stengels om het op te bouwen staan er ook niet meer. Het is net een slachtveld na een flinke strijd geworden. Een paar fiere stengels met een beginnetje van een Kattenstaart, maar verder eigenlijk alleen maar van die stompjes die net boven water uitsteken. Dus om ergens lekker warm onder moeders vleugels te kunnen zitten, hebben ze ongetwijfeld een ander plekje moeten zoeken. Dat betekent dat ze slechts af en toe en soms maar met een jong te zien waren. Gelukkig gisteren, tegen de avond kwam Ma, of was het Pa, met twee stevige, ze hebben iets schoffies-achtig, om brood vragen. Vlug mijn kamera gepakt en ze, voor ze weer verdwenen naar hun nachtstek, vast kunnen leggen.
Vrijdag 12 juni
Buiten schijnt de zon, heerlijk. Voor op onze patio is het een groot feest aan spelende kinderen en glimmende vaders en moeders. De moeders zijn in de meerderheid. Ook een oma zie ik.
Opa wandelt met de hond voorbij. Vader(s)hangen even voor een klein tijdje tegen het hekje en gaan we weer verder met wat?Het is zomer! En zo te horen, blijft dat ook zo gedurende dit weekend. Als alles volgens planning gaat, wordt onze boot a.s. woensdag weer te water gelaten.Zaterdag 6 juni
Ik mag dan van alles verzonnen hebben om de vijanden van de kleine meerkoetjes weg te houden, maar het heeft niet echt geholpen. Intussen zijn het er nog maar twee! Ze zijn ook regelmatig helemaal uit zicht, bij ons de hoek om, richting het grotere water en dat zal ze wel de das omgedaan hbben. Trouwens vier van die mormels in het nest met moe, past ook niet meer. Dus een vorm van natuurlijke selectie, om toch een een goeie nachtrust te komen? Ma zowel de kleintjes?
Donderdag 4 juni
Bijna een week later en er zijn er nog drie over van de vier jonkies. Maar duidelijk dikker en groter dan een week geleden. En brutaler. Beslist niet mooier, ze zijn nog net zo lelijk. Zo tegen de avond zie je ze na een dag stappen allemaal weer thuis komen. Pa en moe voorop en de drie hummels stevig zwemmend achter ze aan. Wannner alle gearriveerd is, zie je de ouders eerst hun nest helemaal op orde brengen met nieuwe verse rietstengels, wat kleinere blaadjes en takjes in het midden op de bodem, even flink aanstampen en hup daar komen de kindertjes een voor een onder moeders vleugels kruipen. Daarna zie, ik neem aan ma, iets bij haar scheef, schuin gehouden staart iets op haar snavel smeren, wat ze vervolgens op de kleintjes uitwrijft. Vet misschien? Ook zie je dat de beestjes soms geheel van ongedierte ontdaan worden, wat beslist niet zachtzinnig gebeurt. Ze rollen ondersteboven, en piepen als of ze vermoord worden.
Vrijdag 29 mei
Het worden al hele pluisbeestjes en nog steeds met zijn viertjes.
Maandag 25 mei
Voordat we aan ons ontbijt beginnen, kijken we eerst of onze kleine logeetjes nog achter ons huis verblijven. En.... hoeveel zijn er nog? Vier! En alweer iets groter, dikker maar nog net zo lelijk als gisteren.
Zondag 24 mei
Ja hoor, vanmorgen nog wel in de schaduw, zaten ma Meerkoet plus de vier kleintjes te wachten tot het zonnetje op hun naakte koppies zou schijnen. Vier snaveltje onder een breed uit zittende kloek zag ik. Nieuwsgierig, duidelijk te koud hebbend. Ik probeerde om ze er af te lokken, door brood te strooien en ma kwam inderdaad er op af, echter die vier hummeltje bleven heel dicht tegen elkaar gekropen in hun warme nestje wachten op de dingen die komen gingen. Toen pa en ma voer kwamen brengen, wilden ze wel tot het randje gaan en dan gauw weer terug.
Gisteravond zagen we aan de overkant op de nok van het dak een reiger staan, met heel veel interesse voor wat er hier gebeurde. We weten wel, een reigerjong moet ook kunnen leven, maar wij vinden dat ze van deze jonkies af moeten blijven. Spannend hoe lang deze vredige situatie zo mag voortduren.
Zaterdag 23 mei
Wat gebeurde er deze week?
De schapen van de Kinderboerderij hier in Voorschoten werden van hun dikke wollen jas ontdaan. Een echte schapenscheerder kwam woensdagmiddag en men maakte er een compleet kinderpartijtje van. Met limonade, beschuit met muisjes voor al nieuw geboren geitjes en lammetjes. Het weer was stralend, dus het werd een echt feestje. Niet voor de kleine geitjes, die hadden nog het formaat van levend speelgoed, dus die moesten voortdurend de grijpgrage handjes zien te ontwijken. Dit lukte ze niet altijd en lijdzaam lieten ze met zich rond zeulen.
Vaak heb ik een filmpje over het scheren van schapen gezien, maar nog nooit van zo dichtbij. Wat mij het meest opviel was dat er geen schaap protesteerde, terwijl ze in mijn ogen in de meest vreemde hoeken werden gevouwen. Waarschijnlijk omdat ze weten dat het daarna lekker koel wordt? En wat zien ze na het scheren er mager uit. Alsof ze ondervoed zijn . Gelukkig komt hun nieuwe vacht weer vlug terug.
Verder nog iets vreemds meegemaakt. Vandaag. Komen we terug van boodschappen doen, zie ik achter bij ons in het water een compleet nest met twee volwassen meerkoeten en vier van die frummels rond zwemmen. Volgens mij maar ook onze buren hadden tot en met gisteren nog geen nest gezien. Waar kwamen die ineens vandaan? En dan in een nacht van ei leggen tot zwemmende hummeltjes, dat kan toch niet. Alleen waar hebben die gedurende die tijd gezeten? Onbekend. Wat een voddenbaaltjes zijn dat, onooglijk zelfs. Ik heb zeker wel een uur na ze kunnen kijken, hoe ze met hun nest bezig waren. Pa knipte nieuwe stengels van de "kattenstaarten", ma pakte aan en vlocht die het nest in. De kleintjes werden aan hun lot over gelaten en vluchten af en toe voor die grote trappende poten, die het nest aanstampten. Flats, flats, flats hoor je dan. En daar tussen door schieten de jongen om niet mee het nest in gepropt te worden. Kostelijk. En na een uurtje verdwenen ze weer. Ben benieuwd of ze weer terug komen.
Goed bericht
Maandag, 18 mei
Vanmorgen de melding gekregen dat de laatste rontgenfoto (genomen in februari) "geen activiteiten meer te zien gaven". De huisarts had een brief uit Amsterdam ontvangen, waarin dit zo vermeld stond. Tot voor kort schreef ik dit soort berichten in de weblog "Ziek.nl" maar die is door geld gebrek gestopt. En aangezien deze (LENIE ANNA)weblog toch ook regelmatig gelezen wordt, zal ik voortaan deze dingen, hierin gaan vermelden. Geen activiteiten betekent hier niet dat het "weg" is, maar stil staat. Wat ooit ook de bedoeling was van het AvL. Genezen konden ze "het" niet maar wel misschien stabiliseren. Dus gelukt, zeggen we dan. Zelf had ik ook het gevoel dat het goed ging met me. Eigenlijk de laatste maanden tamelijk spectaculair zelfs. Elke keer meer van die momenten dat het gehijg, zich later (lees verder) pas begint. Benauwd heb ik het al in geen klein jaar meer.
Nu nog de scan van 2 juni afwachten. Negen juni de uitslag en dan gaan we pas echt plannen maken. Ja reisplannen dus. Onze volgende ronde AvL in Amsterdam wordt dan weer in oktober.
Droge voeten.... (klik voor fotoreportage op onderstaande foto)
Donderdag, 14 mei
Onze boot heeft nu droge voeten, ze staat nu in de loods.
Dilemma
Dinsdag, 12 mei
Wat gaat het worden? Groningen? Frankrijk, dus Toul? Als ik mag kiezen, dan graag Toul. Echter Jaap gaat steeds meer hobbels opnoemen. De Mexicaanse griep in Nederland als Pandemie, dan gaan we niet weg uit Nederland. Wat gaat de dieselprijs doen? Verder zegt Jaap ook: “Groningen is toch ook leuk?”
Allemaal waar. En het noorden van het land is prachtig. En altijd nog een wens van ons om die streek per boot te gaan bezoeken.
Verder is Jaap nu aan het zweten om de boot vaarklaar te maken. Eerst alles rond een defecte waterpomp (tbv de koeling van de motor) op zien te lossen. Oude techniek die je niet een twee drie door iets nieuws vervangt. Voorlopig ligt er nu 5o liter koelwatervloeistof in het ruim. Was niet de bedoeling, een kostenpost extra weer. In de zomer kan je dit vervangen door gewoon water, dus geld hiervoor uitgeven schuift nu richting winter.
Overigens die waterpomp heeft gelukkig braaf zijn best gedaan tot we weer thuis waren. Had niet langer moeten duren en dan was het van een pompprobleem een motorprobleem geworden, dit door gebrek aan koeling. Vastlopen door oververhitting. Ach, onze boot is een echte oude dame, en zoals dat ook bij mensen gaat, moet je af en toe ingrijpen in de techniek, om verder te kunnen gaan. Goed alles in de gaten houden. Een pilletje hier, een drankje daar en iets repareren en ’t gaat weer voor jaren mee.
Morgen, woensdag 13 mei, gaat de boot de kant op, om ook de onderkant te kunnen bekijken en van een nieuwe anti-foiling laag te voorzien. En eventueel reparaties verrichten, plus schroef inspectie, etc.
Onze streefdatum is half juni weg uit de haven te varen, ik zeg streefdatum, omdat er zich altijd nog onverwachte zaken aandienen, die steeds ietsje meer aan tijd vragen, dan gepland.
Ik houd jullie op de hoogte.
