Eerst naar de Biesbosch, de Brabantse
Start van een prachtige dag. Zon! Wel wat aan de koude kant vanmorgen. Buiten 5 graden, binnen 15. Maar niet voor lang, kacheltje aan en het was zo 20, ja binnen dan natuurlijk. Buiten 11,2. We gaan ons nu bezig houden met ons vertrek, maandag waarschijnlijk. Boodschappen doen en daarmee zorgen dat onze koelkast/vriezer voor een week gevuld is. Kleding omruilen van zomer naar winter. Nou ja, in ieder geval naar wat warms. Afspraken met de thuiswacht en dan op naar de Petrusplaat. Via Nieuwerkerk aan de IJssel, dit is een dag varen en dan de volgende dag de Biesbosch in, naar ons vertrouwde visstekkie. Laat de snoekbaars maar komen!
Woensdag 14 oktober 2009, Krimpen a/d IJssel
Herfst kleuren
Niet gisteren maar vandaag vertrokken naar de Br. Biesbosch. Met inpakken en gedag zeggen waren we pas even rond zeven, ‘s avonds, klaar. Vanmorgen niet gelummeld, maar meteen uit de veren, ontbijten en douchen. Uiteindelijk werd het toch nog zo half tien, dat we de trossen los gooiden. We voeren weg met een stralende zon en die is bij ons de hele dag als reisgenoot gebleven.
Toen we opstonden hadden we nog een kleine verrassing. Op het voor- en het achterdek was een laagje ijs te zien. Net niet genoeg om er over uit te glijden. Gelukkig maar.
Verder was er tijdens onze tocht een pracht aan herfst kleuren te zien. Vuurrode klimop tot stralende goudkleurige bladeren aan de…., ja dat weet ik niet hoe die bomen heten. Doet er ook niet zoveel toe eigenlijk. Het was schitterend. Plaatjes!
Nu liggen we aan de wachtsteiger bij de keersluis van Krimpen aan de IJssel. Ik verwar die namen altijd. Eerst schreef ik in de weblog Ouderkerk, toen Nieuwerkerk, maar het is echt Krimpen aan de IJssel.
Vrijdag 16 oktober 2009,
Br. Biesbosch-Petrusplaat
Aan de wachtsteiger bij Krimpen a/d IJssel overnacht.
Gelukkig vertoonde het voorbijvarende beroepsverkeer gedurende de nacht een rustiger vaargedrag, dan de keren hiervoor. Op zulke ogenblikken lig je boot aan de lijnen te rukken en te trekken, als of je schip er van door wil. Deze keer niet, toen rolde je soms bijna je bed uit.
En net als gisteren werd het weer een prachtige zonnige dag met weinig wind. Dit laatste is een fijne bijkomstigheid, aangezien Jaap alles alleen doet. Varen, aanleggen, alles in zijn uppie. Ging trouwens perfect.
Het is ons opgevallen dat er beduidend veel vrachtschepen varen, zou de crisis hier nu een beetje over zijn? Bovendien was het daardoor goed opletten dat je door een oploper niet tussen de kribben geduwd of overvaren zou worden. Ze hielden allemaal, ondanks tegenstroom, flink de vaart er in. Zelfs een politieboot die met hoge snelheid leek ons een bezoekje te gaan willen brengen. Nee, verder dan lui liggend met hun voeten op het dashboard en een verrekijker in hun hand naar ons loerend, kwamen ze niet. Wij een beetje schaapachtig zwaaiend, want je weet maar nooit, blijft toch een beetje dreigend wanneer zon voorsteven met hoge boeggolven op je af stormt en vlakbij weer wegdraait.
De grote rivieren blijven altijd iets magistraals hebben. Je voelt je er maar klein droppie tussen al dat grote geweld. Zeker als er combinatie van zes kolenbakken voorbij komt. Drie naast elkaar en twee achter elkaar, geduwd door een gigantisch grote opduwer.
Om bij de Petrusplaat te komen, zijn we deze keer boven de Biesbosch via de Biesboschsluis in gevaren. Een klein lief sluisje, ook die deed Jaap in zijn eentje, een kei van een schipper!
En het was weer lachen om het gepiep van de dieptemeter, wat we ook doen, nooit kunnen we zonder dat geluid door de Biesbosch varen. We volgden in tegenstelling tot andere keren, nu heel precies de waterkaarten. Gaf dus geen soelaas! Maar we kwamen nergens vast te zitten, het bleef bij gepiep en meer niet. Ons lievelingsstekje was bezet door een te gekke narrowboot. Jammer voor Jaap, dus op naar de alternatieve stek om te vissen. En daar zit Jaap nu, vandaag vrijdag de 16de, al uren te proberen zoveel mogelijk aasvisjes te vangen voor die ene (liefst meer) snoekbaars. Want dat is zijn streven. Ik plaag hem met, dat moet je wel, want we hebben niks te eten voor vanavond. Althans geen vlees of vis.
Dat tik ik net, en…vangt Jaap een Brasem van zeker 60 cm!
Niet een vis die wij eten, kan wel, maar wij zijn zover nog niet.
Ik ben nog vergeten te beschrijven wat we voor rare boten we af en toe zien. Dit dacht ik toen we die Narrowboat voorbij zagen varen. Ergens op de Hollandse IJssel passeerde een echte raderboot, geen beroeps, maar recreatievaart, ons. De sluiswachter van de Julianesluis kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en en vroeg of die raderwielen ook echt werkten. Inderdaad en de schroef gebruikte hij om “bij” te sturen. Wat dat inhoudt, dat weet ik niet. Maar dat vertelde de schipper hem.
Verder is Blacky voor het eerst buiten geweest, bleef niet lang daar, toen het ging waaien, was de lol gauw over en vloog naar binnen.
Verder hebben we nog witte reigers gezien hier in de Biesbosch, jammergenoeg te ver weg om ze echt goed te fotograferen en Jaap vond het nodig om mij bij het onbtbijt al theedrinkend vast te leggen. Volgens mij heb ik er wel eens charmanter uitgezien.
Zaterdag 15 oktober 2009
Brasems
Na de derde Brasem, hield Jaap het voor gezien. De laatste had bovendien het haakje zo ver ingeslikt dat hij de lijn er van af moest knippen. Een nieuw haakje plaatsen? Nee het zat hem niet mee. Snoekbaars werd ook maar steeds niks. Hoop gepiep van het visalarm, maar meer dan een meeuw die naar zijn aasvisje dook, een krab, misschien ook nog een mossel en tenslotte, en dat was helemaal frustrerend, een meerval aan zijn haakje met de staart van het aasvisje nog uit zijn bek stekend. De meerval had het aasvisje opgegeten terwijl hij kleiner was!Treiterend.
Zondag 16 oktober 2009
Brasem II
Ik heb nog geprobeerd om het tij te keren, door op zoek te gaan naar een lekker Brasem recept, maar het hielp niet. Jaap werd er niet vrolijker van, ook omdat die vissen altijd zoveel slijm aan hun "pak"hebben en verder had hij geen zin om ook nog schubben te gaan zitten krabben. We hebben ooit daar en speciaal apparaatje voorgekocht. Nee het werd gisteren brood met soep! En vanavond? Moet ik nog iets voor bedenken, of Jaap moet toch nog een lekkere vis vangen. Voorntjes van een beetje eetbaar formaat mogen ook, maar die hebben we hier nog helemaal niet gezien.
Maandag 19 oktober 2009, Petrusplaat
Geen snoekbaars, wel snoek EN baars
Nee, die snoekbaars die blijft een stille wens. Van alles gevangen, krabben, mossels en zelfs een snoek van een eetbaar formaat. "Graten," roept men dan. Echter we wilden vis bij het eten, dus werd de snoek het hoofdgerecht! We hebben hem gerookt. Zout en wat dille binnen in gedaan en maar laten sssssudderen. En? Als je niet vies ben van met je handen eten, is het prima te doen. De vis een beetje ruim uit zijn jas halen en wat er over blijft is heel simpel graatloos te maken. De smaak? Heel apart en lekker. Een volgende keer doen we het weer zo!
Het is een beetje moeilijk te zien, maar hier naast zie je de kop van een baars. Een baars die een andere baars opvrat. Als je goed kijkt zie je zijn staartje nog net uit zijn bek steken. We hebben het kleine visje niet, maar de baars wel de vrijheid teruggegeven. Had nog geen consumptieformaat. Anders was die ook de pan in gegaan.
Dinsdag 20 oktober 2009
Richting Geertruidenberg
Straks gaan we naar Geertruidenberg om in Raamsdonkveer voor weer een hele week inkopen te doen. Waarschijnlijk gaat Jaap alleen. Ik heb nog niet gefietst, eerst eens kijken hoe me dat vergaat. Dus het zal wel een paar ritjes worden voor Jaap, voor we alles in "huis"hebben.
Het is op dit moment volop zon en redelijk rustig weer. Mooi vaarweer. Maar koud........ vanmorgen bij het opstaan drie graden buiten.
Woensdag 21 oktober 2009
Brabantse Biesbosch, Gat van ....
Wanneer je zoals wij door de Biesbosch varen, blijf je je verbazen over de namen die ze voor de diverse polders hebben bedacht. Nu liggen we in een water dat het Gat van de Kerksloot heet, en wat we onderweg al gezien hebben op onze vaarkaart, soms lijkt het op dood en verderf zaaien. Een paar van die namen, Polder Moordplaat en De Dood. Wat vinden jullie van deze, De Grote- en Kleine Peuzelplaat.
Nu liggen we op mooie visstek, en dus hopen we weer op die snoekbaars. Wel graag eentje van het formaat van twee filetjes.
Om ons heen bevinden zich een aantal spaarbekken met water. Drinkwater. De een heet Gijster en de ander Honderd en dertig. Dat laatste plaatst je voor een raadsel. Is dat een echte naam, of heeft het toch iets met een aantal te maken? Niemand aan wie je het vragen hier. Geen kip te bekennen, wat een rust.
Donderdag 22 oktober 2009
Hoe zo rust...
Schreef ik gisteren nog 'wat een rust' op, dan kan je dat niet van het visalarm zeggen. Een visalarm is een apparaat wat gaat piepen als de vislijn aan de hengel beweegt. En aan het geluid kan je horen of het een grote vis is die er vandoor dreigt te gaan. Dus maakt dat ding flink herrie, vliegt Jaap, weer of geen weer, naar buiten. Gisteravond leverde dat een tweede snoek, nog groter dan de vorige, plus wederom net als zonet een baars op. Of te wel een prima visstek. Alleen jammer dat het weer zo slecht is. Veel regen en wind. Maar binnen lekker warm.
Vrijdag 23 0ktober 2009
De afwas van gisteren
Vannacht hebben we alles tegen elkaar open gezet, de lucht was niet te harden. Welke lucht? De geur van gerookte vis die nog niet weg gewassen was. We waren te lui om nog de boel af te wassen, en daar kregen we uiteindelijk flink spijt van! Gelukkig is onze slaapruimte buiten het bereik van die afwas, dus daar rook het nog fris en was de dreun vanmorgen des te heftiger. Maar wat was het lekker. Weer een snoek plus baarzen gegeten. Wat aardappeltjes en doperwtjes uit de diepvries, godenmaaltijd!
Dat is en blijft toch het leukste van zo als zigeuners leven. Nou ja rijke zigeuners dan. Je zelf gevangen vis en voor een later moment, zelf geplukte bramen. Net als andere jaren zijn daar in de Biesbosch rond deze tijd nog best wat potjes mee te vullen.
Op dit moment stralende zon, welk koud buiten. Zeker als je in je pyjama de rook-spullen moet verzamelen, om ze schoon te kunnen maken. Buiten geen warm water! Binnen wel! Dus.....
Zaterdag 24 oktober 2009
Gat van de Kerksloot
Niks gevangen gisteravond. Aan vis bedoel ik. Wel een prachtige dag geweest. Hele dag zon! En bijna geen wind, heerlijk. Zelf heb ik me bezig gehouden met het plukken en verwerken van bramen, deze zijn er nog volop. Een vreemd soort en heel lekker. Vooral als sap in de yoghurt. Aangezien ik geen gewone suiker wil, is dit een heerlijk alternatief om er in te doen. Alleen het verzamelen ervan is geen easy karweitje. Ze vallen, bij het aanraken, al uit elkaar. En zijn niet groot genoeg om ze als hele vrucht te kunnen plukken. Maar ik heb al weer een aardig jam-potje vol met sap. We gaan deze rust van de Biesbosch verruilen voor een wat hectischer gebeuren, we gaan richting Breda. Nog nooit die kant uit geweest. Dus op naar nieuwe avonturen.
Onze zigeunerboot gaat dus weer op stap. Na Breda misschien naar België, Antwerpen. Zo blijven we maar leuke dingen bedenken en beleven. In Antwerpen gaan we, als het lukken wil, vrienden op zoeken, die hebben een klipperaak, een schip dus en heel wat groter dan die van ons en ook nog een stukje ouder, nl. van 1904.
Zondag 25 oktober 2009
BREDA-I
Om een uurtje of drie arriveerden we hier in Breda. Nette steiger met heel veel aansluitingen voor elektriciteit en water. Redelijk rustig, aangezien er vlakbij wel een doorgaande spoorverbinding is, echter ook het station van Breda. Dus ze komen en gaan met een snelheidje van niks. We waren net klaar met alles vast maken, kwam het ene na het andere schip hier aanleggen. Uiteindelijk waren we met zijn negenen. Volle bak, kon niets meer bij. Ja dubbelen, niet iets voor ons. Het tweede aan bijzonderheid dat we mee maakten was de Marksluis, hier een gigantische spraakverwarring rond onze en de naam van een vrachtschip. Heten wij Lenie Anna, heette dat schip Helena. Gelukkig dat we dat snel door hadden, anders kunnen er hele vervelende dingen van onbegrip ontstaan. Achteraf wel heel vermakelijk, Lenie Anna en Helena, je verzint zoiets niet.
Aangezien we nu in de bewoonde wereld terug zijn, werd dit "gevierd" met patat en sate! Oh wat slecht, maar ozo lekker.
Vandaag als mijn spieren het toelaten, enigszins pijnlijk, gaan we het centrum van Breda opzoeken. Gisteravond viel dat enigszins tegen
BREDA-II
We hebben bijna twee uur kriskras door het centrum gelopen, rondje kerk, noemen we het altijd. Overal terrassen, maar leeg. Te koud, te veel wind. En misschien nog te vroeg, tenslotte moest iedereen nog wennen aan de wintertijd. Alles is een uur vroeger. Wij zijn toch wel een kopje koffie ik en Jaap een glas hete chocolademelk, gaan drinken. Natuurlijk MET appeltaart erbij. Het lopen ging ons zo goed af, dat we vonden dat we dit verdienden, smulpapen als we zijn.
En hoe vonden we Breda? Niks aan, waarschijnlijk moet je daar in de zomer met mooi weer zijn. Want nu waren ook nog de winkels dicht, en dus weinig vertier te zien
Maandag 26 oktober 2009
Internet verbinding...
Klinkt, terwijl ik bezig ben iets op te zoeken op Internet over vaarregels in België, een vrolijk zingend vogeltje uit de speakers van de laptop. En ik krijg tegelijk een mededeling dat ik een sms heb ontvangen. Een sms? Ik heb helemaal geen KPN op mijn mobiel. Oh shit, ik weet het! De USB stick van KPN. Ik kijken, en jahoor: u heeft uw datalimiet overschreden, de snelheid wordt miv van nu verlaagd. Van wat naar waar, dat vertelt men er niet bij. En mijn nieuw totaal, de hogere dus, krijg ik per 1ste van de volgende maand weer terug. Ben benieuwd hoe het PC gebruik deze week dan gaat. Als het maar werkt, anders heb ik altijd nog ons alternatief via de antenne toch?
Dinsdag 27 oktober 2009
Tussenstop gemaakt in Terheyden, vesting bekeken.
Etten Leur, net niet in de nieuwe haven
Hier zien jullie de Leurschevaart, een prachtig en lief vaartje. Honderden jaren terug gegraven en eindigend in een gebied van leerlooierijen. Deze foto is genomen vanaf de molen "de Lelie" die toen de eikenschors voor het looizuur vermaalde, maar later overging op koren tot bakmeel malen. Voor onze boot bevindt zich de Sliekbrug, die normaal gesproken bediend wordt, echter in de vakantietijd niet, dus daarom eindigde onze trip hier.
Het weer was de hele dag bijna zomers te noemen. En met het prachtige uitzicht over de velden, omgrensd door veelkleurige bomen, van goudgeel tot vuurrood, leek het bijna een sprookjesdag. Eind oktober en dan zulk mooi weer. Dat de Bimini opstaat, is niet serieus te noemen. Hij moest drogen. We wilden hem opbergen. Maar het plaatje maakt deze vaardag wel heel bijzonder zo. Alleen aan mij trui kan je zien, dat de temperatuur niet zomers was.
Woensdag 28 oktober 2009
Oudenbosch-haven
Diverse genoegens des levens…
Via de Leurse vaart hebben we Etten Leur verlaten en zijn de Mark, zo heette het volgende vaarwater, richting Oudenbosch gevaren. De Mark is mede door het prachtige weer wat we hebben, een plaatje. We lazen dat het vrachtverkeer weinig tot geen gebruik meer van dit water maakt. Echter we kregen toch nog wat aan schepen van een behoorlijk formaat te zien. Het meest bijzondere was toen we de vaart naar Oudenbosch in wilden, deze totaal in beslag genomen werd door zo'n vrachtschip. Achteruit insteken en vlak tegen een enorme paal op de hoek, een draai maken om terug te kunnen varen. Echt millimeter werk op niveau.
Op de terugweg van Etten Leur, zagen we deze onderstaande bouwwerken die een stuk vaarwater afschermde van scheepvaart, kleine bootjes dan natuurlijk, om de vis te laten paaien daar. Aan paaien denk ik altijd aan palingen, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Alle vis paait. Tot nu toe heb in onze boekjes daar nog niks over kunnen vinden.
Langs de Mark zijn verschillende aanleg-mogelijkheden op de kaart aan getekend. Je denkt dan dat het iets is waar je de kant op zou kunnen. Mooi van niet. Twee palen met een dwarsbalk. Alleen om te vissen waarschijnlijk. Dus Jaap de hengels uitgepakt en een poging gedaan om eerst wat kleine visjes en daarna die snoekbaars te vangen. Echter wat het was weten we niet, geen visje wou bijten. Zelfs de kleinste niet. Lichtelijk gefrustreerd is Jaap dan toch maar doorgevaren. En zo liggen we nu in Oudenbosch.
Vrijdag 30 oktober 2009
Stampersgat, en snoekbaars!
Een fraaie aanlegplaats voor maximaal drie schepen voor gedurende maximaal 2x 24 uur, hier gevonden. Stampersgat is een piepklein dorpje, met nog slechts een paar winkeltjes zoals een Spar, een slager en een meubelzaak. Voor de 'echte' boodschappen moeten we in Oud-Gastel zijn. Een drie kilometer verderop.
Maar eerst heel iets anders. Gisteren toen we ons hier aan de steiger genesteld hadden, duurde het niet lang of Jaap had de eerste snoekbaars van deze trip gevangen. Goed voor twee behoorlijke filetjes en dus gaat die vanavond de rook-oven in. Dit laatste hadden we, na ervaring met de snoek roken , ons zo voorgenomen. Roken met 'jas aan' voor het broodnodige vet. Een medevisser had 's middags geopperd, dat het hier goed snoekbaars vangen was, en Jaap zeker eentje 's nachts zou vangen. Het werd geen nacht, maar alleen avond. Want volgende pogingen leverde wel veel gepiep van de vis-melder op, maar geen visvangst.
Zaterdag 31 oktober 2009,
Stampersgat
Snoek en snoekbaars, deze laatste was bijna 80 cm lang. En leverde ruim 1500 gram aan snoekbaars-filet op.
Gisteravond, 30 oktober, om een uurtje of zes 's avonds, in ons eigen restaurantje. Onze zelf gevangen en gerookte snoek.
Smaakte prima en bleef mooi sappig door zijn jasje tijdens het roken eraan te laten zitten. Graten waren makkelijk te vinden en te verwijderen. Met wat Crusli, en broccoli en natuurlijk een wijntje bij, smaakte het allemaal perfect
Zondag 1 november 2009
Stampersgat
De snoek van Vrijdagavond zou omgevormd worden naar viskroketten. Dat hadden we ons zo voor genomen. Van een vriendin hadden we enkele recepten ontvangen, en daar hebben we samen de lekkerste uitgekozen. Ook een beetje gekeken naar de spulletjes die we daarvoor nodig zouden hebben. Ook aan apparatuur. Kloppers en pannen, etc. De vis mocht gekookt en gerookt worden daarvoor. Wij gingen voor de gerookte versie. Schoonmaken en roken duurt zeker een uur, dus wil je 's avonds op een redelijke tijd kunnen eten, moesten we vroeg in de middag beginnen. Uiteindelijk werd dat 's avonds om een uur of acht! Vijf uur later! En de keuken? Een groot slagveld aan potten en pannen. Leek wel of er oorlog geweest was.
In het recept stond iets over goed stijf laten worden. Daar kon ik me al lezend wat bij voorstellen. Het start nl als een soort ragout. En wil je daar iets met je handen wat van vormen, moet er wel iets te kneden zijn. Maar voor dat het zover was, had ik al allerlei schalen, zeven en pannen gebruikt. Het begon met klonters in de ragout, dus de bloem niet in de pan, maar eerst beetje bij beetje in andere schaal aanlengen met de warme visbouillon en dan terug in de pan. Dat lukte prima. Daarna de vis er in. En goed roeren tot een mooie soepele ragout. Zover ging alles goed. Alles toen in een grote platte schaal gedaan en buiten gezet. Na een half uurtje kijken. Was nog steeds niet echt stijf te noemen. Andere platte bakjes gezocht en de ragout de vriezer in. Kwartiertje wachten. En? Te slap! Verder de vriezer in. Weer een kwartiertje. En? Leek ergens op. Intussen een aantal borden klaar gezet voor grote hoeveelheden paneermeel en Jaap zat als een gek met de handklopper eiwit stijf te kloppen. Wat overigens van kant echt lukte. Bleek later een foute gedachte te zijn, moest nl. helemaal niet stijf geklopt worden. Moest juist vloeibaar blijven. De kroketten in de eerste paneermeel ronde, moesten daarin gerold kunnen worden. Sloegen we dat dus maar over! Een flinke schep ragout en hup de paneermeel in. Met je handen proberen om te rollen en intussen wat vorm te geven. Je hebt het idee dat het op een kroket moet gaan lijken, dus doe je daar je vreselijk best voor! Onzin, want die kroketten zijn te groot en niet te hanteren en dreigde daardoor een grote kliederboel te worden. Maar al vechtend en allerlei "handigheidjes" verzinnend, begon het ergens op te lijken. Zeven "kroketten" leverde het op. Later bleek dat dit er minstens 12 moesten worden, dus onze basis vorm, was dus totaal verkeerd ingeschat. Lachen dus. Je kan er beter bitterballen-formaat van maken, zeggen we nu achteraf. Olie in de pan. En nu zien dat je die krengen nog enigszins in kroketvorm van een bord, al waar ze meer op een platte gehaktbal waren gaan lijken, af kon krijgen om ze te kunnen frituren. Tweemaal drie minuten, verzonnen we, en? Ze smaakten voortreffelijk. Zeker voor herhaling vatbaar.
De afwas om halfnegen, daar konden we zo rond kijkend in onze dinette, geen moed meer voor opbrengen. Nee alles aan troep bij elkaar en in elkaar gezet en uitbuiken.
Vanmorgen, 1 november duurde het ruim een uur voor alles weer 'normaal'was. Uitgezonderd mijn hoofd, ik ben namelijk gisteren naar de plaatselijke kapper geweest. Het is hier de streek van de suikerindustrie, en een vriendin schreef al, jaja de coupe van de "meisjes van de suikerwerk fabriek". Stijf van de mousse en lak.
Maandag 2 november 2009
Vandaag weer verder
Eerst dit nog. Gisteren schreef ik over mijn uiterlijk en dit werd vergeleken met de haarstijl van de suikerwerkfabrieksmeisjes. Zo vreemd is dat hier in deze omgeving niet. Hier staan bijna alleen maar fabrieken, die suikerbieten tot suiker verwerken. Dus coupe "Suikerwerk" is hier waarschijnlijk heel normaal..............
Dinsdag 3 november 2009
Roosendaal, wasdag!
Vanmorgen kort nadat de havenmeester langs kwam, even "afrekenen", zijn we in de kou naar de wasserette gefietst. Zes vuilniszakken in vier machines gestopt. Niet op blijven wachten, nee straks, zo rond drie uur, gaan we alles weer ophalen. Gisteren toen ik ze aan de lijn had, vertelden ze me dat we die middag niet moesten komen, omdat het "klooster" kwam, en dan zitten ze vol. Ja hier heb je waarschijnlijk nog grote kloosters, iets wat je in het westen niet meer ziet. Ik heb me wel eens laten vertellen dat in het klooster in Voorschoten nog slechts 15 oudjes wonen. Ze hebben daar een gedeelte van het klooster zelfs hiervoor verbouwd en allerlei speciale aanpassingen gedaan. Hun eigen bejaardenhuis dus nu.
We blijven hier minstens drie dagen, oa om allerlei boodschappen te kunnen doen en heel belangrijk, onze watertank weer te vullen. Dit is iets wat steeds moeilijker gaat worden, als je verder in het jaar nog wil varen. Uiteindelijk is dat alleen nog te doen via tankboten, maar die zijn er ook niet zo veel. Zeker hier niet. Dus elke keer als er nog een werkende waterkraan te vinden is, dan koppelen wij onze slang er aan.
Verder is het stervens koud buiten, ongeveer 7 graden met zo'n smerige straffe wind erbij. We houden de boel binnen lekker warm met hulp van onze trouwe vrienden: de Kachel, die op 20 graden en soms een beetje meer staat, en de koffiepot. Af en toe regent het ook nog heftig. Jaap trotseert dit alles op dit moment, door al een begin te maken aan de broodnodige boodschapjes die moeten gebeuren. Zoals medicijn aanvulling voor Blacky. En ik blijf lekker binnen tot het sein "Was halen" is gegeven. Dan mag ik mijn energie daaraan gaan besteden. Bij terugkomst vouwen en opruimen, opdat alles weer netjes terug in onze kasten ligt voor zo'n week of drie, vier. Tegen die tijd zijn we waarschijnlijk weer thuis.
Woensdag 4 november 2009 Roosendaal,
"Oude mannen broek"
Heel vermakelijk. We stapten binnen bij de wasserette en alles stond zoals afgesproken op ons te wachten om via de fietstassen, vier stuks met kop er op, terug naar onze boot te gaan. Maar wat een verrassing, de witte was, lag keurig gemangeld op een grote stapel en kon zo een tas in. Niet om gevraagd, toch zo gekregen. En de extra kosten? Slechts twee euro! Het vouwen van de overige spullen was zo gepiept en de verdere totaal kosten vielen ook reuze mee. Dit adres moeten we onthouden, voor zoiets mag je best een stukje omvaren. Zo te zien was het een echtpaar met wat hulpkrachten, die de was voor diverse instellingen en particulieren, waarschijnlijk veel ouderen, verzorgde. Het was niet zo'n wasserette waar je een machine geheel zelf kon bedienen. Nee, nadat je jouw spullen erin gestopt had, leverde zij de zeep en de verdere service, zoals het instellen van de machines, wel natuurlijk met wat jij opgaf aan wassoort, tot en met het drogen. Zelfs de wollen was kreeg extra zorg, door niet in de droger te laten drogen, maar daar buiten, uit voorzichtigheid. Op een van de manden lag een voor ons onbekende onderbroek, van een man dus, en we zeiden dat die niet van ons was. "Ja, dat vermoeden hadden we al, zo'n 'oude mannen broek' leek ons ook niet bij deze was te horen..." Hun opmerking over de soort onderbroek deed ons grijnzen aangezien het niet meer was dan een hele normale slip zoals Jaap ze draagt. Alleen nu in een andere kleur. Hoezo 'oude mannen broek', maar misschien heten die hier zo?
Donderdag 5 november 2009, Roosendaal
Weer verder
Na drie dagen tegen de rechtermuur van de haven, zeker twee meter, dus overheen kijken was er niet bij, en aan de andere kant alleen maar fabrieken met wat kale bomen ervoor, gekeken te hebben, houden we het voor gezien en gaan we weer verder. Naar de kruising van het Markvlietkanaal en de Steenbergsevliet. Daar zagen we op de heenreis hiernaartoe, een leuk aanlegplaatsje. Bij een restaurant. Ik zeg hier "plaatsje" omdat in mijn geheugen het om een kleine steiger ging, een steiger voor de wat kleinere schepen. Maar ja, die leg je, als je klandizie wil, toch niet daar? Vanaf dat punt willen we tzt naar Steenbergen. Een plaatsje met hele fijne herinneringen en daar willen we dus als de vaart het toelaat, het is er nog al ondiep, heen.
Roosendaal is een prima stopplaats, maar alleen om boodschappen te doen. In de winter dan. Want nu is het een suffe stad, wel veel winkels, maar geen sfeer. Wel in de zomer denken we. Veel terrasjes en winkelpromenades. Echter wanneer het koud en nat is zoals nu, heb je er weinig aan vertier. Wel aan musea, echter na allerlei fietstochtjes, die we maakten voor de boodschappen, hadden we daar geen fut meer voor. Een volgende keer dus bv naar het Grafisch museum. Of dat museum wat over speelgoed gaat, lijkt ons ook wel wat.
Nu richting, via een tussenstop dus, naar Steenbergen.
Vrijdag 6 november 2009,
2 km voor BovenSas in de Roosendaalse Vliet
Zondag 8 november 2009
Bovensas , daar aangelegd op 6 november
Na een stijfkwartiertje varen kwamen we aan bij de sluis van Bovensas. Een gehuchtje van een paar huizen, en zo te zien allemaal van de Provinciale staten van Brabant. Het sluisje zelf bestaat eigenlijk uit twee sluizen. Een daarvan is afgesloten en met aarde volgestort. De ander staat sinds de sluizen van Volkerak werken, open. Alleen de brug ervoor leverde ons een kleine verrassing. Op de waterkaart stond dat deze brug beweegbaar en slechts drie meter hoog was. Dit laatste zal wel kloppen, dat eerste niet. Absoluut vast “gespijkerd” aan beide walkanten. Gelukkig steken wij niet meer dan 2,70 meter boven het water uit, dus de brug gaf ons in ieder geval geen enkel probleem.
Kort daarna was een keurige aanlegplaats gemaakt. Doorvaren was zinloos, aangezien we zo’n plekje als dit, we in geen jaren hebben gezien, zo lieflijk en mooi. Leek Frankrijk wel! Met een weggetje vlakbij waarvandaan je prachtige fietstochten kan maken. Het duurde ook niet lang en koud en winderig of niet, wij op de fiets naar....Kruisland. Een dorpje van zo’n drie kilometer verder op. Gelijk wat boodschapjes gedaan bij de plaatselijke Coop.
‘s Middags, na ons bezoek aan Kruisland, hadden we de laptop niet meer aangezet, en dat werd schrikken zaterdag bochtend. Niet om het berichtje wat op onze e-mail stond, maar het was al ruim in de ochtend, we zijn nooit van die vlottelingen ‘s morgens, en we lazen dat we bezoek zouden krijgen op de dag. Wat je dan niet weet is hoe laat men langs komt en dus doken we met gezwinde spoed onder de douche, voor je weet maar nooit. Het bleek ruim op tijd te zijn, maar het idee dat je je staat te “soppen” en je ineens hoort zeggen: “Is er iemand thuis?” ‘s Middags om een uurtje vier kwamen ze aan, Johan en Margreet van de Rust Roest. Voor een uurtje. Nou, dat werd heel wat meer, we hadden elkaar tenslotte al zo lange tijd niet gezien, dat het al gauw werd van : “Zullen we ergens gaan eten?” We kozen voor Steenbergen en bij de “Wallevis” was het goed toeven. En lekker. Zij ‘s avonds naar Houten en en wij hier nog een dag of zo. Maandag wij waarschijnlijk naar Steenbergen. O.a. om een huisarts te bezoeken voor een griepprik. ‘s Kijken of ze daaraan mee willen werken.
Vanmorgen koud! Niet meer dan 1,7 graden. Van meervoud is amper sprake. Dat betekende dat op grashoogte het gevroren had. Een beetje rijp op de sprietjes was nog net zichtbaar in de schaduw.
Maandag 9 november 2009,
Bovensas, Gemeente Steenbergen
Aan al het bezoek wat we hier krijgen te zien, moet het hier een goed visstekje zijn. Maar niemand heeft voor zo ver wij weten ook maar iets van een beetje formaat gevangen. Geen snoek, geen snoekbaars, zelfs geen baars. Deze plaats wordt door Hongaren, Polen en Belgen bezocht. Zelfs eentje die een klein bootje hiervoor heeft meegenomen. Zacht snorrend op de elektromotor voorbij varend, maar het net blijft leeg. Ook Jaap heeft niets leuks gevangen. Wel een keer beet gehad, te zien aan het doorbijten van het vissnoer, maar verder niks, nada.
Gisteren hebben we een rondje door de polder gemaakt. Elf kilometer! Het landschap is hier wijds en weinig bewoond. Hier en daar een boerderij, en verder alleen maar landerijen met wat we tot nu toe gezien hebben, en herkend, zijn suikerbieten, winterpeen (?), spruiten en koolzaad. Spruiten worden op dit moment gerooid en dat ruik je al van verre. Zo kwamen we nog een fanatiek "spruitjesraper" tegen van 78 (!) die wat de rooimachine niet had meegenomen, aan het verzamelen was. Hij vertelde dat hij jaarlijks 8000 kilometer op zijn racefietsje rondreed en op die manier ook heel veel aan etenswaren verzamelde. Zo had hij al minstens 400 kilo aardappels in zijn kelder liggen. Allemaal geraapt. Aan hem was goed te zien dat dit alles je behoorlijk "jong" houdt.
De planning is vandaag om naar Steenbergen te varen. Toen we daar zaterdagavond waren om een hapje te eten, zag de haven er behoorlijk vol uit. We zijn benieuwd of het wat wordt met ons daar. Aanlegplaatsen waar je haaks op de steiger vast moet maken, is niet ons ding. Je komt daardoor zo moeilijk de boot op en af. Ik heb op Google earth gekeken en zag dat er ook langssteigers zijn. Dus hopen dat we daar gebruik van kunnen maken. En dan hebben we nog een extra wens, dat is nl dat we de fietsen op een normale manier aan de wal kunnen krijgen. Tenslotte willen we daar naar de huisarts voor een griepprik, en die man woont niet naast de boot
Dinsdag 10 november 2009, Steenbergen
Mexicaanse griep(prik)
We hebben geprobeerd hier in Steenbergen zo'n prik te halen. No way! Je zal naar je eigen huisarts moeten gaan. Dus Voorschoten? Ja! Iedereen, inclusief Postbus 51 vertelt je dat. Dus wat doen wij? Een auto proberen te huren. Jaap is op dit moment naar zo'n verhuurbedrijf en ik ben benieuwd waar hij mee terugkomt. Ooit heb ik een ervaring gehad die in sloeg als een bom. Ik ging voor een VW kever en ik kon die niet huren, foutje van..., en kreeg toen "iets" voor de zelfde prijs, zei de verhuurder. Ik vond het prima en ging toen met hem mee om die "zelfde-prijs-auto" op te halen. En wat kreeg ik? Een slee, een Cadillac! Met van die scheermessen achterop de kofferbak. Ik was samen met mijn moeder in het buitenland, Duitsland, en zij vond het prachtig. En de hele familie waar we langs gingen. Wisten zij veel. Maar parkeren, wat een ramp. Zelf had ik een piepklein autootje, maar dan in Nederland, en daar was ik gewend om in te rijden, maar in zo'n meters lang "ding"? Jaap riep hier ook al, als het maar geen Mercedes wordt. Graag iets kleins. Ik ben benieuwd wat gaat worden
Woensdag 11 november 2009, Steenbergen
Deze haven heeft iets "plakkerigs". We hebben geen enkele behoefte om hier weer weg te gaan. Alles in de buurt, gezellige eethuisjes, winkels te kust en te keur en de haven zelf heeft ook een gezellig uitstraling. Of het moet door de plek komen die we hebben gekregen, nl in de kraanbaan. Ik weet het niet, het voelt prettig hier. Alleen het weer mag ietsje gezelliger worden. Gisteren toen het redelijk was, droog en geen wind, moesten wij naar Voorschoten, griepprik halen. Dat van die Cadillac kwam gelukkig niet uit, het is een Opel-station geworden. Zo terugkijkend op alles rond die griepprik, verbazen wij ons er nu achteraf over, hoeveel mazzel we hebben gehad. Ten eerste om deze actie gisterochtend te beginnen. Intussen waren we overtuigd van het feit dat het voor ons alleen in Voorschoten kon plaatsvinden. Wat bleek, die dag - gisteren dus - was het "prikdag" bij onze huisarts, met een uitloop naar vandaag. Verder het verhuurbedrijf bleek geen auto meer vrij te hebben, maar kende nog een bedrijf, hier in Steenbergen, die misschien, heel misschien nog iets zou hebben. Nou zijn twijfel bleek terecht te zijn. Daar stond er nog net EEN! Een Opel-station wagen. Een stevige auto, en met die kar op en neer naar Voorschoten. Half een heen, post bekijken, praten met de buren en laten prikken en weer hier in de haven precies om vijf uur. Net te laat om de auto terug te brengen, echter Jaap had een voorzienende blik gehad en had al voor terugkeer op Woensdagochtend, nu dus, afgesproken.
En we gaan in deze haven, dat is ook een reden dat we langer dan gepland, hier blijven, pas na een dag of twee, drie weer weg, in ieder geval om te zien of we nog griepverschijnselen of andere narigheid die in verband met die prik gebracht kunnen worden.
En............een beetje nostalgie bedrijven. Zo'n kleine 20 jaar geleden zijn we hier ook geweest en daar hebben we een heerlijke ervaring rond een bepaald restaurantje gehad. En dat willen we nog een beetje "over" doen. Jaap aan de mosselen en ik iets anders lekkers.
Donderdag 12 november 2009, Steenbergen
Daar is deze foto NIET genomen, maar in, beter gezegd bij, Boven Sas. Afgelopen Zaterdag was dat. Vrienden waren bij ons op bezoek en maakten deze prachtige prent. Op de voorgrond Bolder, een echte kooiker (-hond). Blacky onze kat vond haar niet eens zo onaardig, wel interessant.
Vrijdag 13 november 2009, Steenbergen
Gisteren nog net wat mooi weer meegepikt 's middags. Even nog een rondje landerijen gedaan. Het blijft een prachtig vlak landschap, hier in Brabant. Met wat wind erbij werd het geen lang rondje, maar toch goed voor de conditie en de broodnodige frisse lucht.
Vandaag, vanmorgen is de dag gestart met regen en af en toe behoorlijke windvlagen. We moeten straks naar de Jumbo voor de broodnodige etenswaren voor een hele week, en regen of niet, we moeten er toch uit. We hopen dat deze Jumbo ook genoeg geitenmelk producten, zoals yoghurt en karnemelk heeft. Geitenmelk is vaak niet zo'n probleem. Gisteren nog even bij AH gekeken, maar verder dan die melk gingen ze niet.
Zoals op de foto te zien is, liggen we pal voor het restaurant waar we willen gaan eten. Morgenavond dan. Alleen sinds de gordijnen, na hun verbouwing open gegaan zijn, zien we hun interieur pas goed, en we vinden het wat stijfjes. Dus of we daar gaan eten of toch uiteindelijk in de "Wallevis" weten we dus nog niet. De "Wallevis" is zo'n oergezellig bruine kroeg. Met van die bruine houten tafeltjes en het restaurant hier vlakbij, heeft van die staande servetten en kleedjes op de tafels
Zomaar wat plaatjes van de haven in Steenbergen.
Zaterdag 14 november 2009, Steenbergen
“Staan de fietsen binnen?”
Aangezien we af en toe ook in het donker fietsen, heeft Jaap de fietslampen voor en achter nagekeken en gerepareerd indien dit nodig was. Maar dit is niet wat ik vertellen wilde. In sommige streken willen we onze fietsen niet terug op het achterdek zetten, aangezien het niet een klusje is maar een klus! Dus staan ze dan aan de straatkant, wel op slot natuurlijk. Aangezien we afhankelijk zijn van deze fietsen, willen we ze niet laten stelen natuurlijk. Dus aan een lantaarnpaal - indien die er is - of zo iets vast gemaakt met een ketting, nog van de scooter. Weegt zeker twee kilo, dat ding. Even terug naar de lampenreparatie. Het regende af en toe gistermiddag en Jaap kreeg een geweldig idee. Niet alleen om er droog aan te werken maar ook voor 's nachts te beschermen tegen diefstal. Hij zei:"Ik heb de fiets even binnen gezet." Ik dacht dat ik van me stoel viel, had ik dit goed gehoord, fiets binnen gezet? Ja hoor, was geen enkel probleem, er kunnen zelfs twee fietsen tegelijk in de stuurhut staan. Dus in een gure omgeving, hup de fietsen 's nachts naar "Binnen". Ik moet er nog wel aan wennen hoor als we dit tegen elkaar gaan zeggen: "Zet jij of ik, de fietsen binnen?" Binnen in een boot van elf meter waar we met z'n tweetjes nu al een tijdje op wonen. We blijven maar 'opbergruimte' vinden in onze vrouwe LENIE ANNA. Hilarisch.
Zondag 15 november 2009, Steenbergen
Nostalgie
Gisteravond hebben we weer een stukje nostalgie bedreven. We hebben gegeten bij Z'Onder Zeil. Een eetcafé hier tegenover ons, wat in eerste instantie ons niet direct uitnodigde vanwege de aanblik die we zo tussen de gordijnen door, van kregen. Maar ja het woord "eetcafé" had ons toch meer moeten zeggen. En inderdaad, een gezellig "bruin" gebeuren, houten tafels met een papieren kleedjes plus gewone papieren servetten, alleen net alles een beetje netter en sjieker neergezet dan anders. Een heerlijke haven sfeer, heerlijk eten en een geweldige ambiance.
De huidige eigenaar is de zoon van toen wij daar begin jaren negentig die mosselen, alleen Jaap dan, gegeten hebben. Iets wat ons steeds als we over Steenbergen spraken, te binnen schoot. En nu geen mosselen, daar is het nu niet de tijd voor denk ik, konden niks hierover op de huidige kaart vinden. Maar wel heel veel andere heerlijkheden. We wilden niet te veel drinken aangezien we de volgende dag redelijk fit wilden zijn, werd het toch nog een hele fles rode wijn saampjes. Gelukkig vanmorgen niets meer van te merken. Vandaag gaan we weer een stukje verder, richt de Heem.
's Morgens-Maandag 16 november 2009, Oude Tonge
De tocht richting de Heen, leverde geen leuke aanlegplaatsen op. De haven in de Heen was ook niet uitnodigend genoeg voor ons en zijn we richting Volkerak gegaan. Zo te merken bleef de wind vriendelijk voor ons zijn we overgestoken naar Oude Tonge. Ook daar zouden vrije aanlegplaatsen moeten zijn, maar hoe we ook zochten, we konden niks vinden. Uiteindelijk de haven zelf maar in gevaren en aan aangelegd. Een klein dorpje wat in 1953 heel veel slachtoffers, ik dacht zo'n 10 % gelezen te hebben, kende. Allemaal verdronken toen. Vlakbij is een grote begraafplaats waar deze mensen begraven liggen, bekend en onbekend, ze hadden die DNA mogelijkheden niet zoals nu.
Het weer was redelijk en de oversteek ging heel easy. Vlak voor we het watertje naar Oude Tonge invoeren, zagen we iets roze in de verte bewegen. Verrekijker erbij, bleken het tientallen flamingo's te zijn. Ik dacht dat die dieren, als ze hier al zouden zijn, nu intussen wel iets warmers op gezocht zouden hebben.
In de keersluis zag ik heel hoog boven ons een merkteken staan van hoe hoog het water in 1953 was geëindigd. Ruim boven de gemiddelde dakhoogte hier, niet verwonderlijk dus dat hier zo veel mensen verdronken zijn.
We zijn niet van plan om hier te blijven vandaag. We willen voordat de echte storm weer begint aan de overkant van het Volkerak, in de buurt van Dinteloort liggen.
Eerst hier nog wat kleine visjes vangen, zegt Jaap. Want zonder die aasvisjes geen snoekbaars. En die moeten daar bij Dinteloort genoeg zwemmen.
Voorlopig is het buiten nog rustig, 9.15 uur. Wel somber en verder zitten we te genieten van de koffie en kijken en opzoeken wat er aan gevogelte hier rond zwemt. Daar straks een stelletje Kuifeendjes gezien. Verder aalscholvers, meerkoetjes, reiger, meeuwen en natuurlijk de futen. Dus gezien deze samenstelling aan diertjes, moet er genoeg kleine visjes zwemmen, ik zie ze ook regelmatig boven het wateroppervlak uit springen, proberen hun vijanden voor te blijven.
Goh, wat is een aalscholver eigenlijk lelijk, als je hem op een meter afstand kan bekijken. Maar misschien vindt hij/zij dat ook wel van mij? Hij kwam even boven en was zo weer vertrokken.
's-Middags-Maandag 16 november 2009, Beneden Sas
Windkracht zes op de dijk
Toen Jaap een kleine voorraad aan kleine visjes had gevangen en ik ook intussen aangekleed en dus gereed was om de Laptop op te starten voor de oversteek, zijn we vertrokken uit Oude Tonge.
Gratis gelegen daar, want we hebben geen havenmeester kunnen vinden. Van Oude Tonge het Volkerak over en de Steenbergse Vliet weer in. Een oversteek die je graag op een kaart doet, want het is een gigantische plas water met van alle kanten beroepsverkeer. Dus je moet weten waar je vaart en niet zomaar op de bonnefooi. En met de huidige digitale techniek is dat helemaal een wondertje van mogelijkheden. Je ziet precies waar je heen vaart en waar je op moet letten. Kind kan de was doen. En niet bladeren in een boekje of wapperen met grote kaarten, nee het scherm springt gewoon van de ene naar de andere kaart.
Op het moment dat we de Steenbergse Vliet invoeren stak de voorspelde storm op. We waren weer eens precies op tijd. Nu gelegen achter een dijk, dus enigszins uit de wind en in een lieflijke omgeving. Vlakbij het sluisje van Beneden Sas
Dinsdag 17 november 2009, Beneden Sas
Hierbij een luchtfoto van het natuurgebied waar we nu liggen. Daar waar ik vaarrichting Antwerpen heb geschreven ligt het Volkerak. Een grote plas water met heel veel vrachtverkeer.
Woensdag 18 november 2009, Beneden Sas
Windkracht 8 tot 9, dit laatste in de Wadden, echter hier waar we redelijk beschut liggen, toch ook wel heftig. We hebben ons met vier lijnen vastgesnoerd aan de wal. En toch liggen we af en toe nog flink te schommelen. Van weg varen vandaag zal geen sprake zijn. We hebben ook "onze" snoekbaars visser in zijn rode rubberbootje nog niet gezien. Zal wel binnen blijven, hij vist altijd ergens op het Volkerak. We denken dat daar nu, uit eigen ervaring, meters hoge golven staan.
Geen vissen aan, dus. Gisteren kwam hij van zijn visronde langs en bood ons een heuse snoekbaars van behoorlijk formaat aan. Hij had er een teveel gevangen, zei die. En toen hij hem terug deed, bleef die drijven en dat had die nou niet moeten doen, want hij ging zo het schepnet weer in voor ons, dus! En zo zaten we, ondanks dat Jaap hier niks vangt, toch aan de snoekbaars! Deze keer in de geitenboter gebakken. Buiten! In de kou en nog niet zo'n storm als nu. Wel veel wind. Hierme hielden we de vislucht uit onze leefruimte. En smaakte met boontjes en geschilde, gebakken aardappeltjes, heerlijk!
Als de wind nog van plan is om ietsje te gaan liggen, willen we een uitgezette wandeling in dit natuurgebied maken. Starten hierbij de sluis, een waaiersluis, las ik. De sluisdeuren zijn net waaiers. Geen platte deuren, maar allebei een driehoek vormend. Kwam vroeger het zoute water, voordat de Deltawerken er waren, sterk omhoog, dus landinwaarts, dan sloten de deuren door opkomend water vanzelf. Hiermee werd dan het zoute water buiten de "deur" gehouden. Zeer ingenieus systeem. Nu niet alleen nog maar voor show, lees toerisme, maar om de Blauwalg, zomers tegen te houden. Gelukkig niet meer om de toevoer aan hoog water hier te stoppen, want dat doen de Delta werken verderop.
Wel zo gelukkig, aangezien we in deze contreien genoeg lezen over de Watersnoodramp in 1953. Hier heeft het water 4 1/2 meter hoog gestaan. De bovenkant van de waaiersluis kwam daar net boven uit. Als je op dat punt staat en rond je kijkt, realiseer je je wat een ramp dat toen was. Al dat woeste water overal.
Donderdag 19 november 2009, Beneden Sas
Ochtendgloren
Met een prachtig ochtend gloren werden we wakker vanmorgen. De storm van gisteren is overgegaan in en stevige wind. En we gaan vandaag weer verder, nu richting Dinteloord. Binnendoor denken we. Buitenom is veel korter, maar hoe het water daar is op dit moment, wel of geen hoge golven, weten we niet en bovendien willen we dat water naar Dinteloord ook eens bekijken. Althans dat is nu, om half tien het plan, later kan het bij windstilte soms ineens heel anders worden. Ach we zien wel
Correctie! Het is geen Dintelmond maar Dinteloord, waar we liggen!
Vrijdag 20 november 2009
We zijn inderdaad niet het Volkerak opgegaan, maar binnendoor naar Dintelmond, waar we nu liggen. Een klein gezellig dorpje met heel veel winkeltjes. Morgenmiddag komt Sinterklaas hier in de haven naar ze toe en als niemand het ons moeilijk maakt, blijven we hier en gaan we pas op zondag weer verder. Moeilijk maken, bedoel ik mee, dat je hier slechts 2x 24 uur mag blijven liggen. En dat zou met zondag dus een dag lager dan toegestaan zijn.
Gisteravond hebben we in de plaatselijk bruine kroeg, waar nog gerookt mocht worden, een hapje gegeten. In het cafe Havenzicht serveerden ze die dag: 3 slibtongetjes met frites en sla. Voor acht euro. Smaakte heerlijk en vooral die sla die als een echte salade aangemaakt was. En ook de tongetjes waren voortreffelijk.
Vandaag willen we een fietstochtje richting Dintelsas maken. Zal zeker geen lange tocht worden, de stormwaarschuwing voor aan de kust zijn nog steeds heftig. Maar Dintelsas is maar een paar kilometer hier vandaan.
Achter ons in deze haven ligt een schip, de Hummer genaamd, zo ziet hij er ook uit, wat tot de raarste bastels beschouwd kan worden. Het lijkt er op of de eigenaar het achterste gedeelte, het woongedeelte, met alles er op en eraan van een groot vrachtschip heeft afgezaagd, een nieuwe boeg voorop en verder hier en daar nog wat aanpassingen gedaan heeft. Het stuurhuis is zo te zien ongewijzigd gebleven. Raar schip. Maar wat ons het meest bezig houdt, is hoe zo'n schip hier in deze haven terecht gekomen is , door dat smalle vaartje hiernaar toe? Met overal kleine scheepjes die aangemeerd liggen? Millimeterwerk, anders kan niet.
's morgens- Zaterdag 21 november 2009, Dinteloord
We weten waarom dat rare schip hier in de haven lag, want nu ligt hij daar niet meer. Het was een proefvaart om te kijken of het schip hier heen kon komen. Ze brengen Sinterklaas met alle toeters en bellen aan boord hier deze haven in, naar Dinteloord dus. Hoe we dat weten? Dat is een heel apart verhaal. We hadden van een vriendin gehoord dat de sleper Elise, is op zich zelf ook weer een bijzonder verhaal geworden, maar dat volgt later, in ieder geval die sleper hebben we gevonden, en de eigenaar van de werf daar, bleek de eigenaar te zijn van dat rare bastel te zijn wat achter ons lag. En Sinterklaas gaat brengen vandaag.
Hierbij iets meer over die "Hummer". Het is inderdaad een achterschip met nieuwe boeg en is bijna 7 meter breed en 18 en een halve meter lang! De toenmalige eigenaar had met het schip naar de Zwarte Zee willen varen en wilde dat niet met een mooie witte "doos" doen. Het moest iets onaantrekkelijks zijn. Nou daar is hij welzeker in geslaagd. Hij was bang voor overvallen in die regio. Echter de man in kwestie heeft dit niet mee mogen maken, want nadat het schip, nou ja schip, klaar voor de vaart was, stierf hij aan darmkanker.
Voor half miljoen aan verspijkerd en is nu te koop voor 220.000 Euro! Je zou het nog niet kado willen hebben.
's avonds- Zaterdag 21 november 2009, Dinteloord
Intocht van Sinterklaas
Ons fietstochtje naar Dintelsas. Een haven met een boten verzameling, dat bijna de naam van boot, schip niet mag dragen. Een bijeen geraapt zooitje aan scheepswrakken, een wonder dat sommige van die dingen nog drijven. En overal wordt er nog duidelijk op gewoond. Een zeer alternatieve maatschappij zo te zien. In Amsterdam heb je ook nog zo'n plek. Bij de Oranjesluizen. Richting Ijsselmeer. Enfin wij gingen op zoek naar de Elise een sleper waar een vriendin ons over verteld had, en nog steeds doet. Ze had aangegeven dat hij daar zou liggen, in Dintelsas, later bleek dit niet alleen de plaatsnaam te zijn maar ook een deel van de firmanaam. BST-Dintelsas BV. We vonden iemand die de Elise aan kon wijzen en zei, oh jullie wilden hem spotten, een plaatje van maken? Hij wees ons de weg en wij er heen. En dat was bijna een misser, ik vergiste me in een afstand van afstappen en sloeg achterover, met mijn achterhoofd keihard op de rand van een afsluiter. Maar zoals vaker, redde mijn zwarte fluwelen alpinopet me en dempte de klap. Iets lager en dan... nee niet aan denken. Ok, een dikke bult boven op mijn kop, nu een foto maken. Batterijen leeg. Hoe kan dat nou? Op de boot nog gecontroleerd en ze waren vol. Met wat gehannes heen weer halen van de batterijen en er kwam nog wat prik uit en konden we de gewenste foto's toch maken.
Toen terug, tegen de wind in en nog opschieten ook. Want de eigenaar van de Hummer vertelde ons dat hij de boot daar weg moest halen om daar vandaag, maar dan met de Sint terug te keren. Dus we moesten nog haast maken ook. Buil op mijn hoofd, tegenwind, alles open veld en trappen! Want wij moesten daar onze boot weghalen, opdat hij met de Hummer er uit kon varen. Alles lukte.
Ook het Sinterklaas feestje van vandaag.
Dit was best spectaculair te noemen met die Hummer plus nog twee andere bootjes, waarvan een Sinterklaas naar Dinteloord bracht. Toen dat spul hier begon aan te leggen in de haven, met overigens een prachtig zonnetje erbij, was er weinig ruimte om er makkelijk te kunnen manoeuvreren, maar met wat heen en weer geschuif lukte het prima
Maandag 23 november 2009, Stampersgat
Storm, regen en niks gevangen. Het kan niet slechter, want Jaap wou juist graag daarheen, omdat hier de vorige keer zo'n lekkere snoekbaars verschalkt werd. De maden zijn verpopt en de kleine visjes zijn op! Langzaam maar zeker komt het eindpunt van deze trip in zicht. Eerst nog tanken in Dintelsas, dat is een klein stukje terugvaren. Daarna langzaam maar zeker richting Geertruidenberg, nog even Biesbossen en een nachtstop inGouda/Waddinxveen en dan de haven Vlietopper in Leidschendam weer in. Thuis. En gokken we op een maand verder misschien weer weg?
In ieder geval deze komende dagen nemen we het er nog van. Het weer wordt geloof ik niet beter, maar het is hier warm en de koelkast/vriezer ligt VOL! Als het af en toe nog een beetje droog wil worden, voor de broodnodige beweging, zijn wij hartstikke tevreden.
Dinsdag 24 november 2009, Stampersgat
We hadden het plan gisteren diesel te tanken, maar door het slechte weer is daar niets van gekomen.Wat stormde het. Vooral gisteravond. Onze boot leek bij sommige windvlagen met reuzenkracht aan de lijnen te trekken. Voorbijgaande vrachtschepen - vol en leeg- , ja die voeren ‘s avonds nog heel laat voorbij, overdag geen een gezien, veroorzaakten minder bewegingen dan die stormvlagen. ‘t Is dat we wat gewend zijn, ‘t blijft griezelig.
Nu negen uur, is de rust buiten weergekeerd. Alleen aan de snelheid van het voorbijgaande water van deze vaart hier, de Dintel, kan je zien dat er gisteren heel regen moet zijn gevallen. Het stroomt behoorlijk. De eenden en de meerkoeten moeten flink zwemmen tegenstroom.
We hopen dat het weer blijft zoals het nu is. Nl droog! Nou ja droog, af en toe een klein drupje. Tanken met regen is heel vervelend. Dus zo dadelijk eerst richting Dintelsas naar de dieselpomp en dan naar Terheijden aan de Mark, waarschijnlijk....Want je weet nooit van te voren of we daar in die haven een plekje om aan te leggen vinden Blijft een gok.
Woensdag 25 november 2009, Terheijden
En er was plaats genoeg in de haven. Een lange kade met elektriciteit zelfs, was helemaal leeg. We werden begroet door een ploegje hangouderen. De mannen keken toe hoe de enige vrouw in de groep opstond en hielp met de lijnen. De vaartocht hiernaar toe, verliep heel rustig ondanks dat het flink stormde. We hadden de wind mee, achterop dus. Hierdoor geen golven, niet dat wij dat vervelend vinden, maar Blacky wel. Die wordt gewoon “zee”ziek! Zal straks wat worden als we op de grote rivieren zitten. Want de wind gaat de komende dagen niet liggen. Blijft windkracht 6 a 7.
Het haventje van Terheijden is klein en heeft, door zijn verdiepte ligging midden in dit dorp, een knusse aanblik . Rondom zie je allemaal huisjes, niet oud maar wel in stijl, zullen we maar zeggen.
Vlakbij flink wat winkeltjes,zelfs een Super de Boer.
Vandaag via Geertruidenberg, maden kopen, naar de Biesbos. Nog even vissen daar en dan door naar huis. We gokken op as Maandag.
Donderdag 26 november 2009,
Gat van de Kerksloot
En het houdt maar niet op met stormen. Vannacht, het begon gisteravond al heftig, is het continu doorgegaan tot ruim in de ochtend. We lagen geen minuut stil en deze keer sliep ik ook slecht in. Zelfs Blacky kon geen rust vinden en vond dat we eruit moesten. Om de paar uur kwam die ons wakker maken. Intussen is het water zeker een halve meter hoger dan toen we aankwamen en stijgt nog steeds. De golven nemen in omvang ook behoorlijk toe. Met rollers. Jaap ziet dit alles met lede ogen aan. Zo kan je namelijk niet hier vissen. Je weet niet waar je je staande kan houden en je lijnen vliegen alle kanten uit.
Nee het enige positieve puntje is op dit moment, dat we een appeltaartje hebben gebakken. Niet in de vorm, maar op de plaat met de appeltjes als dakpannetjes er op gelegd. Half uurtje in de oven en smullen maar. Met slagroom!
Vrijdag 27 november 2009,
Gat van de Kerksloot
Wat een weerspektakel gisteren. Maar toch heeft Jaap in die vliegende buien gisteravond, nog een snoek kunnen vangen. Echter deze hebben we wel teruggezet. We weten dat hij dit waarschijnlijk niet zal overleven. Het is nu eenmaal verboden om ze behouden, dus hup zo het water weer in. Zeker na die keer dat, ik was me nergens van bewust, iemand vertelde dat we een snoek tot kroketten hadden verwerkt. “Je mag een snoek niet behouden, dat is verboden!” Oeps, wat een misser. Wist ik veel. Ik dacht, omdat iedereen er zo vrijelijk over spreekt ,dat je, misschien een of twee, en van een minimaal formaat, toch in je netje mocht doen.
Trouwens onze vriezer ligt nog vol met snoekbaars. Die moet eerst maar eens op.
Vandaag willen we via ons zo geheimzinnige vaartje hier in de Biesbos, degenen die onze weblog altijd volgen, weten waarschijnlijk wel waar we het over hebben, bevaren naar de Petrusplaat voor onze laatste visactie. Het water staat veel hoger dan normaal en op de kaart staat een diepte van 100 cm, dat is te weinig voor ons, maar met dit verhoogde water willen we het een keertje proberen. We hebben, zij het niet vaak, al verschillende scheepjes uit die richting zien komen. En altijd als we hier in het ‘Gat van de Kerksloot’ liggen, kwamen we van die hele grote rondvaart boten voorbij.Dus waarom zou het niet lukken? We gaan het gewoon doen!
Zaterdag 28 november 2009, Petrusplaat
Met hier en daar een beetje gepiep van de dieptemeter, hij piept al bij een meter onder de kiel en dan is het nog steeds ruim twee meter diep. Het was nog steeds hoog water, en daarom voor ons de reden om het nu eens echt te gaan proberen. Het kan dan niet misgaan, dachten we. Vijftig centimeter meer water moet genoeg zijn, en dat was het! Door het “Gat van de Slek” - hoe verzin je het- en het “Gat van Honderd en Dertig, via het “Gat van Kampen” naar de Petrusplaat waar geen schip lag en dus plek zat was.
Maar...............wat een golven. Niet bepaald aantrekkelijk om er te verblijven dus een eindje verder nog eens proberen. Geen aanlegmogelijkheden, het water stond daar zo hoog dat onze romp zijwaarts over de steiger zou gaan schuiven. De stootwillen zouden niet tussen de steiger en de romp van onze boot blijven hangen. Maar op het land komen te liggen! En het staal dus tegen de beschoeiing aan zou gaan schuiven. Dus terug naar het “golvenplekkie”. Nou dat hebben we geweten. De storm nam nog steeds in hevigheid toe en uiteindelijk met al dat geschommel, begonnen we allebei zelfs een beetje............zeeziek te worden. Ja echt! Zo tegen overgeven aan. Ik ben op de bank gaan liggen en Jaap deed af en toe een rondje op het land langs de lijnen. Ze inspecteren of alles goed ging. Gegeten hebben we pas om een uur of negen ‘s avonds. Ik een bordje met yoghurt en beschuitje en een roggebroodje met kaas en Jaap een potje appelmoes en een boterham met ook kaas. En dat was ons avond eten!
Van vissen kwam ook al niet veel terecht. Voortdurend allerlei troep aan de lijn, met als gevolg een visalarm van jewelste. Maar geen vis! Dus buiten het feit dat het zeer onaangenaam buiten was, koud, storm en regenvlagen, viel er ook niks te vangen. Hengels uiteindelijk allemaal ingepakt en in de stuurhut opgehangen, voor een volgende visronde.Over twee maanden?
Verdere afleiding hadden we ook maar weinig,want de televisie was niet af te stellen en de radio ontvangst was nagenoeg nihil hier. En daar lagen we dan te rollen in de vliegende storm. Uiteindelijk wat boekjes, puzzels en een spelletje te voorschijn gehaald en langzaam maar zeker geestelijk voorbereiden om te kunnen slapen. Ja het was wat! Herfst is leuk, maar mag best een beetje minder heftig.
's Morgens 9 uur, zaterdag
Straks gaan we naar Gertruidenberg. Boodschappen doen. We zijn benieuwd hoe dat gaat, met dit hoge water alom.Want dan staat het water ook tientallen centimeters boven de steiger daar.
Nou geen 10-tallen wel genoeg om behoorlijk natte voeten te krijgen. De enige droge aanlegplek, bij de trap naar de kade, was het droog en ook nog vrij, dus vastgemaakt en boodschappen gaan doen. Tien minuten later kregen we een havengenoot,. zouden we ietsje later gearriveerd zijn, dan hadden we dus pech. Misschien denken jullie, nou dat hebben zij dan toch nu? Nee, zij hebben een kleiner schip wat je makkelijk langs de grasrand hier aan kan leggen. Makkelijker dan wij.
De “buit” aan boodschappen is binnen en het einde van deze tocht nadert al behoorlijk. Morgen naar ..... dat wordt nog even de vraag. Hangt af van wat we dan beslissen te gaan doen. Krimpen aan de IJssel (Keersluis), Gouda (Spoorbrug) of Waddinxveen(in de kom).
Maandag in ieder geval weer thuis. En zoals iemand onderweg tegen ons zei:”Dan ben je daar op vakantie dus? Want het grootste gedeelte van het jaar wonen jullie op je boot, en is dat dan je huis toch?” Leuk geformuleerd zeiden we, want het lijkt er intussen inderdaad wel zo’n beetje daar op..
Zondag 29 november 2009, Gouda, voor de Julianasluis
We waren vandaag weer eens heerlijk naïef! Ons oorspronkelijke idee was te kiezen uit de stopplaatsen als Krimpen a/d IJssel, Spoorbrug bij Gouda of Kommetje bij Waddinxveen. Krimpen had gekund, maar we wilden toch een poging doen voor Waddinxveen. Zo tegen twee uur kwamen we op het idee om eens in de Almanak te kijken. Want als de bruggen in de Gouwe op zondag niet bedient worden, waarom dan de Julianasluis bij Gouda wel? Niet dus! Althans ze werd slechts bediend van 13.00 tot 16.00 uur. En dat laatste tijdstip zouden we weleens niet kunnen halen. En dat klopte ook, maar we er ook niet veel later. Een kwartiertje. Voor de sluis bevindt zich een mooie drijvende wachtsteiger voor de recreatievaart, dus wij onze boot daar aanleggen. Zijn we daar net mee klaar, zien we de sluislichten van rood op roodgroen, of te wel komt u maar, springen. Meteen de marifoon gepakt en natuurlijk ons afgemeld, want ze wilden, als wij dat wilden, ons toch nog schutten al was dat na vier uur. Hartstikke coulant. We hebben ze natuurlijk heer hartelijk bedankt. Ten eerste waren we het varen een beetje zat en het werd ook al aardig donker.
Maandag 30 november 2009, Leidschendam
Terug in de haven van Leidschendam, de Vliettopper.
Even weer terug het gewone leven in.
Moesten we tot voor kort nog fanatiek het weerbericht volgen, kunnen we dat nu voor een poosje vergeten. Rekening houden met de drinkwater voorraad? Niet nodig! Draai thuis de kraan open, meestal zonder er bij na te hoeven denken. Boodschappen? Weer op Zaterdag, en de was? In het weekend, vanwege het goedkopere tarief. Temperatuur? Draai de thermostaat een streepje hoger als je daar zin in hebt, pas aan het eind van een periode merk je daar iets van in je portemonnee. Niet in de hoeveelheid brandstof die je bij je hebt!
Ik weet niet wat ik leuker vind. Terug naar je dagelijkse tredmolen of steeds ietsje bewust te zijn van het geen je aan het doen bent. Het houd je in ieder geval bij een bepaalde les. Wij houden wel van een beetje avontuur en dat was het onderweg af en toe zeker. Niet altijd even spectaculair maar zeker boeiend. We kijken al weer reikhalzend uit naar de volgende trip.
