15.00 uur We zijn weer thuis. Terug in de Vliettopper. De tocht via de Braassem, Alphen, de Oude Rijn en de Vliet was heerlijk met dat zonnetje erbij. Eindelijk een beetje zomer. We hebben de hele tocht op het achterdek kunnen zitten. Verdere onverwachte zaken hebben zich niet voor gedaan. Alle techniek, ook die van de bruggen deden het prima.
Nu blijven we hier tot de 19 april (alleen de boot, wij zijn gewoon thuis), dan gaan we naar de Biesbosch voor veertien dagen. Vogeltjes luisteren.
Oorspronkelijk zou onze Kees daarbij zijn. Maar dat heeft niet zo mogen zijn. We zullen hem gedenken als we daar zijn.
Donderdag, 2 april 2009, Nieuwe Meer vlakbij AvL
Vanmorgen gaan we voor controle naar het van Leeuwenhoek ziekenhuis. Delongarts bezoeken. Het is al weer een heel tijdje terug en we zijn benieuwd naar zijn bevindingen. Misschien nog een fotootje maken? En dan volgende week de uitslag? In ieder geval hopen we dat onze tocht half juni naar Frankrijk en dan weg blijven tot half september in het controle schema past bij hem. Beter gezegd of we zijn accoord hiervoor krijgen. Zelf heb ik geen enkele reden om hieraan te twijfelen. Tenzij een foto, CT-scan en of bloedonderzoek iets anders aan gaat wijzen.
Als we terug komen van het AvL dan gaan we eerst nog boodschappen doen en daarna alvast richting huis varen. Als het even meezit zijn we morgenmiddag in Voorschoten, in de haven Vliettopper.
De bedoeling is om dat veertien dagen thuis te zijn en weer op stap te gaan, dit keer naar de Biesbosch, vogeltjes luisteren. Ook weer voor zo’n twee weken.
Bezoek aan de Longarts
Het gesprek bij de arts verliep zoals verwacht, goed en hij verwacht ons pas weer in oktober. Hij vroeg wel nog voor we weggaan in juni, een CT-scan te latenmaken. De laatste is dan een klein jaar terug gemaakt en deze zullen ze denken we dan naast elkaar leggen en via de radioloog in juni krijgen we de uitslag hier van. Wanneer deze ook niks bijzonders oplevert, dan gaan we voor drie maanden weg, naar Toul of misschien nog ietsje verder.
Zo zijn we opgelucht en wel op weg gegaan, na eerst nog even boodschappen te hebben gedaan. Richting Kaag, was ons plan. Het zou spannend worden, want na vier uur gaan een aantal bruggen tot zes uur ‘s avonds niet meer open. En we wilden deze dan toch wel voor die tijd gepasseerd zijn.
Alles verliep voorspoedig en 10 voor vier kwamen we bij de laatste brug aan en.................dubbel rood, waren de lichten. Ik vond geen marifoon nummer maar kende wel een telefoonnummer van de brugwachter. Dus gebeld. Bleek dat dubbelrood een gigantisch probleem aangaf. De brug had een motorstoring, leek wel op zo’n zelfde verhaal als bij de vorige reis die eindigde begin november vorig jaar. Maar deze keer zou die zeker in geen 24 uur open gaan voor ons. Er zou een nieuwe motor geplaatst worden, de andere was niet meer te repareren. Op zijn vroegst morgen avond.
Flinke streep door ons reisplan. Het enige wat we op dat moment konden bedenken was een aanlegkade te vinden en morgen via het Braassemmermeer verder naar huis te gaan.
Liggen we zo alles nog eens door te nemen, hoor ik plots een alarmbel afgaan en zie een alarmlicht dat knippert. "Jaap hoort dat? Waar is dat voor?" Jaap keek me een beetje glazig aan, reageerde met iets van zo belangrijk kan dat niet zijn. Tot hij ineens besefte waarom dat alles zo te keer ging, we maakten WATER! Luiken open en? Jahoor, er stond al een behoorlijk plas in het ruim. Allerlei gedachten schoten door ons heen, lekkage? Slangklem losgesloten, gesprongen slang. En dan bij het openen van het laatste luik, een duidelijk gesis van een gesprongen slang. Drukvat plus pomp uitgeschakeld en het stopte. Dus het was inderdaad daar en snel op te lossen, en de toevoer van het ongevraagde water hield hiermee op. De grote dompelpomp die we hebben deed het wel, deze snel op het bodemvlak neergezet en met grote slagen spoot het water via openstaande deur naar buiten. De laatste restjes via de waterstofzuiger, en alles leek weer normaal, als of er niets gebeurd was. Gelukkig nog wat water in de reservetank, zo'n 100 liter en dat moet voor een dag genoeg zijn en we zijn vanavond weer thuis. Dan kunnen we weer gewoon watertanken in de haven.
Allerlei mazzels hadden we buiten die pech van die brug, we waren niet gaan wandelen, waren we wel van plan, en ‘s morgens hebben we geprobeerd drinkwater in te nemen, wat niet gelukt was. En we weten nu ook dat de pomp die moet starten om het water direct weg te pompen, niet werkt! En dus vervangen moet worden!
En nog een gelukje, oorspronkelijk wilden we verderop aan deze kade aanleggen. Daar liggen nu intussen twee gigantische cruise schepen, waarschijnlijk ook in de problemen gebracht door die brug die niet open wil cq kan. Hadden we daar gelegen dan moesten we zeker verkassen. Waar heen dan weer?
Dinsdag 31 maart 2009, Een trieste dag
Sommige dagen zou je het liefst overslaan en niet willen beschrijven in je weblog. De dag begon al raar, in plaats van op stap te gaan, we wilden hier naar een plaatselijk museum, zette ik de laptop aan. En kijk uit gewoonte altijd even naar de postbus. Deze keer was het een zeer serieuze zaak die gemailed stond. Of ik meteen een goede kennis van ons wilde bellen. Het zou over onze gezamelijke vriend Kees gaan. Deze was al in geen tien dagen gezien en/of gesproken. Misschien was hij bij ons op de boot? Nee, dat was niet het geval en na overleg heeft die kennis de politie ingeschakeld. Met als eindgegeven onze vriend was overleden! Waarschijnlijk zelfs al een heel poosje terug. Vreselijk. Triest! En niet te beschrijven eigenlijk.
Zaans Museum.
Toen we nog niks gehoord hadden, noch slecht noch goed nieuws, zijn we toch maar op stap gegaan en ons mobieltje meegenomen in de rug zak.
Vlakbij is een museum, een Verkade museum. Alles wat er op dat gebied te vinden was, hebben ze onder een dak geplaatst. Tot en met de machines waarmee ze koekjes, chocolade repen en...waxine lichtjes maken. Maar ook allerlei koekverpakkingen zijn er te zien. Je voelt je zo weer thuis bij je moeder om een uurtje of vier in de middag met een koekje bij de thee.
Een museum waar we zeker nog een keer heen willen gaan. Er was zoveel dat we op een gegeven moment niks meer op konden nemen. Het ging over Bruynzeel keuken ( he, Bruynzzel keukens), Papierfabriek van Gelder (die ook hier in de Zaanstreek?) en verder over scheepsbouw en huizenbouw allemaal van hout natuurlijk, walvisvangst ik weet al wat meer.
Verder is de omgeving hier prachtig Vlakbij een natuurreservaat en vier werkende molens, waarvan we er een gisteravond nog mochten bezichtigen. 
De boel was al gesloten, maar omdat er een gezelschap nog aanwezig was, mochten we daarvan profiteren. Ik moet eens op Internet gaan kijken of er iets aan verdere info te vinden is. Ik had natuurlijk op dat moment geen camera bij me.
Maandag 30maart 2009, Zaanse Schans
Een prachtige tocht door Amsterdam, over het IJ, de Zaan op en geeindigd bij de Zaanse Schans.
Doorvaart in Amsterdam was echt een belevenis. "Kunnen we nu wel of kunnen we niet onder de brug door?" Volgens de kaart zouden de bruggen geen problemen mogen geven. Maar een bordje op de brug zei: hoogte 2,58 mtr boven AP En wij steken ongeveer 270 centimeter. Dus? Jaap enigszins in de stress probeerde achteruit te varen, terwijl om hem heen allerlei rondvaart boten voeren. De een het kanaal in, de ander het kanaal uit. En wij ergens tussen in. Tot een kapitein van een van de rondvaart boten riep dat het zo te zien moest passen. Wij proberen en ja hoor geen enkel probleem! Maar het bleef een beetje eng tot we in het Oosterdok, een grote haven in Amsterdam waren.
Alles met een schitterend zonnetje erbij. Wat een prachtig weer vandaag.
Soms leek het wel de kanalen in Parijs.
Het was achteraf heel spannend maar iets wat we niet zouden willen missen. De gewone weg door Amsterdam, de Kostverlorenweg heet die, is saai vergeleken bij dit. Nee, als het even kan doen we dit vaker. Enfin het IJ over richting de Zaan. Hoewel het een drukke haven is, heeft het weinig om je te kunnen boeien. Antwerpen, dat bijft zo beetje ONZE haven, als het om iets te bekijken gaat.De Zaan zelf is een prachtig riviertje. En die Zaanse schans als toetje voor vandaag.
Zondag 29 maart 2009, Uithoorn
Wat een prechtige ochtendzon hebben we nu. Wat? Regendruppels? Ja! Weg zon! Maar ik zie ook nog stukjes blauwe lucht.
Gisteren naar de kapper geweest, die van ons vorige bezoek. Ze waren wel intussen verhuisd, niet veel verder, in Uithoorn nog steeds. In een klein half uur gewassen, geknipt en gefohnd en gehoord dat hun kat Miep heet, haar echtgenoot Wim, een huis in Frankrijk hebben en dat hun zoon van 18 in hun vorige huis nu woont. En dan vanalles daarom heen, Miep gaat altijd mee op vakantie, hun zoon heeft last van astma, maar alleen bij katten en niet met honden, dus nu heeft die een hond, etc.etc. Zeer vermakelijk en vooral smakelijk verteld door haar, mijn kapster dan. Op een gegeven moment vroeg ik of ze het niet te kort ging maken, ik zag me daar een haar verdwijnen, dat ik rattenkop ideeen kreeg. Nou het scheelt niet veel, maar Jaap vind het prachtig zo’n, en inderdaad, kort koppie. We hebben uitgebreid boodschappen gedaan, eerst bij C1000 en daarna wat restanten bij AH. Ook nog de visstal van de vorige keer gezocht, echter niet gevonden. Een gebakken visje wilden we bij het avondeten, niet gelukt dus.
De haven is helemaal leeg, zelfs een klein sloep of bootje ligt er niet. Alleen wij en dwars tegen de kade. Dit kon, omdat een van de steigers verdwenen is en wij precies tussen de overige steigers passen. Aan een steiger liggen hier doen we niet graag, omdat dan de fietsbak achteraan ons schip bij stevige golfslag over de kade schuift en op de stenen slaat daar, met allerlei vervormingen tot gevolg. Die van ons vorig bezoek hebben we al niet eens kunnen herstellen, dus graag geen nieuwe. Ja, zeg je dan misschien, ga met de boeg naar de kade toe liggen, dus wel aan een steiger. Wie kan ons dan vertellen hoe we die fietsen op de kade kunnen zetten? Via zo’n drijvende, wiebelende steiger? Mooi niet!
Wat gaan we doen vandaag? Als het mooi weer blijft misschien een stukje fietsen? In ieder geval wil Jaap de buitenkant van onze boot een "sopje" geven. Alle troep die verspreid ligt over het achterdek en de waterafvoer verstopt zien kwijt te raken. Zand, afgewaaide takjes en knoppen van de bomen die het eergisteren zo naast ons flink te verduren kregen.
Zaterdag 28 maart 2009, Uithoorn
Straks gaan we richting Uithoorn. Daar kunnen we boodschappen doen - Jaap zijn Cola voorraad aan vullend - ik de gewone zaken, kapper misschien, en eens een beetje de benen strekken in een wat beschutte omgeving. Hier bij Vrouwenakker stuur je je nog niet grootste vijand naar buiten.
Uithoorn kunnen we pas weer verlaten op Maandag. De bruggen blijven tijdens het weekend gesloten.
Vrijdag 27 maart 2009, Vrouwenakker
Uiteindelijk hebben we toch de moed op kunnen pakken om te vertrekken. We hoopten op beter weer, maar buiten een redelijk zonnige zonnetje af en toe, bleef het stevig waaien, tot zelfs in de avond windstoten van orkaankracht. Gelukkig hadden we toen al een redelijk stekkie gevonden en kunnen aanleggen. Hoe wel dat laatste behoorlijk lastig was, telkens werden we omgeblazen en ging de boeg voor ons de verkeerde kant op. Uiteindelijk wonnen we toch. ‘s Middags hebben bij een bezinestation aan de weg, diesel kunnen tanken. Een vat van 60 liter kunnen vullen, verplaatsen naar onze boot enleegpompen in onze eigen tank. Dit laatste ging niet zonder een stukje milieuvervuiling. Maar met onze flessen Dreft afwasmiddel, diverse rollen keukenpapier etc. kregen we de boel gereinigd.
Nu liggen we aan een doorgaande weg, waar zo af en toe een auto stopt, waarschijnlijk om te kijken naar gekken die daar in die regen en kou aan het "recreeren"zijn. Ik geef toe, dat we een beetje gek zijn om dit te blijven doen. Wij genieten er ieder geval wel van zo met zijn tweetjes lekker warm binnen boekjes lezend, koffie drinkend en naar goed muziek luisterend. Wat is daar verkeerd aan?
Donderdag, 26 maart 2009, Zegerbrug
Zo weer terug van watertanken, vijf kwartier duurde dit alles bij elkaar. Vol druppelen noemen we dit altijd. Maar de tank is vol. Voorlopig geen zorgen, dat we ineens "droog" komen te staan tijdens het douchen. En omdat het nu zo tegen half vijf is, gaan we hier vandaag ook niet meer weg! Nee, intussen uitgenodigd voor een neut en een hapje eten (Jaap zijn lievelingsgerecht: Gehakballen) bij de buren, doen ons hier blijven. Morgen zien we wel weer verder.
Schiet me nog iets te binnen, lente?
Nee, niet echt. We doen het maar met iets uit een "flesje"!
Mooie narcissen gekregen van Margreet, onze buurvrouw.
Terwijl buiten de merel de meest mooie liedje laat horen komen van uit de machinekamer hele andere geluiden. Geluiden die niet pluis zijn. Het blijkt de generator te zijn. Zo te horen geen koeling! Gelukkig heeft Jaap allerlei veiligheidsheden ingebouwd en kan er niks stuk gaan. Maar dat betekent wel dat vroeg vertrekken om diesel en water te halen niet lukt. Zal de nodige uurtjes later worden.
Heel bijzonder om te zien hoe Blacky er op reageerde, hij vond het duidelijk hele verkeerde! Paniekerig keek hij in de rondte.
Intussen heeft Jaap er een probleem(pje) bij. De doos met de nieuwe propellor ligt voor hem bijna onbereikbaar in het ruim. Intussen een stok gehaald en hengelen. Gelukt! En er zit (gelukkig) het reserve onderdeel ook nog in. "Als het niet lukt Frie, moeten we naar huis," zei hij plagerig.
Intussen zet ik maar een volgende ronde koffie. Het regent, waait een beetje en het is stervends koud buiten. En ik maar denken: "Waar en wanneer is er nou eens een moment om bv dit leuke buurtschapje te tekenen?" Voorlopig zit dat er niet in met deze weersomstandigheden, terwijl het er een klein weekje terug zo vrolijk uitzag met dat heerlijke zonnetje.
Woensdag, 25 maart 2009, Zegebrug
't Is net als of we geen afscheid van dit stekkie kunnen nemen. Dat is om twee redenen ook een beetje zo. Teneerste met onze buren is het hier heel gezellig en ten tweede de temperatuur etc, is wat ons hier houdt. Koud, nat en nog steeds stormachtig buiten. We hadden plannen om vandaag verder naar het noorden te varen, maar met deze wind en nattigheid, hebben we dit verschoven naar morgen. Volgens het weerbericht zou het ietsje beter worden.
Intussen hebben we wat boodschapjes kunnen doen bij de Digros in TerAar via Margreet. Lekker makkelijk in haar auto, heel relaxed heen en terug. Je gaat met de gedachten van slechts een paar dingetjes te kopen, maar je komt toch terug met tassen vol. Een aantal reserves van het een en ander is nooit weg. Zoals vlees, groente en bv geitenmelk.
Nog iets later kwamen we onze buren van het schip Rust Roest tegen, en die zeiden kom eens een kopje koffie drinken. Een gezellig stel, dus wij er heen. Een prachtige intrigerende inrichting, iets van twee mensen die niet bepaald saaie hobby’s, of werk hebben. Allebei kapiteins in de zee- en binnenvaart, het een geweest en het andere nog steeds. Daar verdienden en verdienen ze nog hun brood mee. Wat ze allemaal opnoemden was voor mij te veel om te onthouden. Allebei dus hartstikke goed technisch onderlegd en werken aan motoren of het niks is. Ja, bv in hun eigen werkplaats op hun schip. Woonruimte is gigantisch, niet lux maar reuze gezellig en een beetje gek. Prachtig.
Hetgeen mij verder ist bijgebleven wat zij (Margreet .....) allemaal gedaan heeft, oa bij Greenpeace en als kapitein op de boot van ""Woman on Waves". Bij Greenpeace weet ik niet , maar ze staat haar mannetje in een zeer charmante uitvoering wel. Dus misschien scheuren in rubberboten of zo, zou mij niets verbazen. Als je haar voor het eerst ontmoet, lijkt het een dame te zijn die gewoon op een boot woont en zo haar bezigheidjes heeft. Een soort incognito, vind ik dat.
Of we ‘s avonds ook naar het kampvuur komen? Uitnodiging? Ja, Margreet zou daar accordion spelen en vuurtje stoken, en dan met ons een glaasje wijn willen drinken. Dan ene glaasje werden er heel wat meer en rond twaalf uur waren de flessen leeg, klein hout opgestookt en vuurtje gedoofd.
Zondag 22 maart 2009, Zegebrug (ZegeRbrug ???)
Niks regen, prachtig weer. ‘t Was zes graden buiten, toen we opstonden.
Zeven uur! Langer slapen, dat pikte Blacky niet! We moesten eruit: "Ik wil eten, en wel nu!"
Maar dat vonden wij ietsje te vroeg, eerst de kou uit de salon. Dus kachel aan en ook de generator dan maar en wachten tot het ergste voorbij is. Binnen de korste keren is het daar zalig warm, zeker als je ook nog een keteltje water voor thee opzet.
Intussen zien we aan de overkant de eerste Golfers al spelen. Acht uur in de ochtend! Die zijn fanatiek.
Blacky houdt het voor gezien. Bakjes eten leeg, slapen! Op mijn bed, zodat hij precies door het kattenluik kan zien wat er zoal om hen heen gebeurd.
De koffiepot, de generator en ook de kachel pruttelen nog.
Ook een volgende klus in het kader van: "Koop een boot en werk je ..."dient zich aan.De toiletpomp heeft kuren. Niet die van het wegpompen, maar van het spoelwater erin pompen. Drie, vier keer fanatiek op het daarvoor bestemde knopje drukken, en hij doet ‘t gelukkig nog steeds. Jaap moppert: "Ik wil hem wel repareren, maar behalve dat het zo’n smerige rotklus is, heb ik hier geen nieuwe spullen daarvoor. "Dus we duimen dat dit ding gedurende deze trip het wil blijven doen.
Zaterdag, 21 maart 2009, Zegebrug
Nog steeds schitterend weer en zelfs warm in het zonnetje buiten. Wel uit de wind, die is intussen wel op zo 4 a 5 Beaufort gekomen. Teveel dus om met een stoeltje buiten in het zonnetje te gaan zitten.
Intussen al twee stukken zelfgebakken appeltaart op gegeten. Met (nep) slagroom. Zalig. We denken even maar niet aan de calorietjes. Jaap heeft zijn eerste hengel van deze trip uitstaan. Zit relaxed vanuit de deuropening te vissen. Had eerst twijfels over de aanwezigheid van de visjes hier, maar bij het zien van de Futen die hier veelvuldig rondzwemmen en regelmatig duiken, kon Jaap de verleiding niet weerstaan. Dus doet een eerste poging om wat kleinspul te verkrijgen zodat de snoekbaars ook gevangen kan worden.
Zo ‘s morgens hoor je behoorlijk wat vogels hier. Zoeken we die op in onze boeken en dan moet je van een soort eentje uit tientallen uitvoeringen kiezen. Dus welke is het dan?
Vlakbij de molen huppelen vele hazen. Hazen lopen eigenlijk niet, nee ze dansen, vind ik. En groot dat die dieren zijn.
Gisteravond , sta ik te koken, horen we ineens vreemde geluiden uit onze "meterkast". "Lu.., dat ik ben,"hoor ik Jaap roepen. "Twintig euro weg! Opgeblazen zekering!" Hij was vergeten een bepaalde pomp in te schakelen. De verwarmingspomp in dit geval.
9.45 uur. De zon is intussen verdwenen achter de laag hangende bewolking. Ganzen vliegen in paren rond. Meerkoetjes pikken grazend een grasveldje over. Scholekster roept wat, wat? Het lijkt mistiger te worden. Straks willen we richting Alpen aan de Rijn en daarna naar de aanlegsteiger vlakbij de Zegerplas.Toch niet weggegaan. We zijn gaan wandelen met de verrekijker mee, hazen tellen! Jammergenoeg zagen we sporen van een flinke vandalisme. Afgebroken takken met mooie pluizerige katjes er nog aan. Ik had wel een paar mensen in een klein roeibootje gezien, maar of die hier aan schuldig zijn?
Het "knutselen"houdt maar niet op. Kortsluiting! Zekering door! De kachel doet het niet meer! Nieuwe zekering erin, en? Pats wederom opgeblazen. En dit allemaal vlakvoordat we gingen slapen. Nou zo ging Jaap de nacht in en de boel ging "open". Gelukkig voor ons allemaal, want zonder kachel is alles ineens minder leuk. Bleek dat er een sensor, ‘s middags door Jaap aangebracht, een verkeerd plekkie had gekregen. Gewijzigd en alles bleef het weer doen als normaal. Gelukkig, pfff!
Nog even iets over mijn verjaardags diner. Dit betsond uit erwtensoep uit eenpak, met roggebrood en zeeuws spek met mosterd. Als toetje: een groot stuk appeltaart met slagroom! En toen was de koek op!
Woensdag 18 maart 2009, de Kever (Kagerplassen)
11.40 uur. Klaar voor de start. Jaap draait de sleuetel om, en? Niks, nada! Jaap dacht even niet aan de hoofdschakelaar, deze stond op UIT!
12.15 uur. De spoorbrug bij Leiden. We moeten volgens de Centrale Post wachten tot 12.35 uur. En, we moeten goed opletten, want er komt eengroot schip onze kant uit. Plotseling zien we en horen we zeggen dat er een "klein openingetje"komt, waar we snel voor moeten zijn.
Spanjaardsbrug, reactie van de Centrale post op onze vraag voor brugbediening: "’s Kijken of we iemand daar bereid voor kunnen vinden."
Twee uur in de middag. We liggen aan een piepklein eilandje in een plas die de Kever heet. Een onderdeel van de Kagerplassen. Het weer is puur lente, stralende zonneschijn en verder lichtbewolkt. Prima temperatuur.
Zaterdag 14 maart 2009
Onze boot is teruggebracht van de knutselstatus naar vaarstatus. Dat wordt dus weer kratten vullen en legen op de boot en dat een aantal keren achter elkaar. Deze keer willen we voorkomen dat de hektiek waar mee het vaak plaats vindt , nu deze keer wat minder is. Tenslotte gaan we slechts voor 2 1/2 week op stap met op halverwege een bezoek aan de long arts in het AVL. Dan moeten de hoeveelheden die van het ene naar het andere adres gaan, toch wel beperkt kunnen blijven? Ik ga in ieder geval mijn best doen. Morgen wil Jaap al een start maken. Ja met pakken dan. En dan woensdag het sein voor vertrek geven. De weerberichten zijn niet slecht, nog geen zomerse temperaturen, dat geef ik toe, maar in ieder geval dubbele cijfers, zoals Jaap het formuleert. Dus boven de 10 graden.
Dinsdag, 24 februari 2009
Prachtig! Dat was de opmerking die mijn Radioloog maakte, nadat ik de telefoon aannam en zei: “En?”
En wij, Jaap en ik, zeggen tegen elkaar: "En? "
Toch naar Frankrijk?
Retourtje Toul?
Ja!"
Moeten we wel plots allerlei papieren gaan regelen………. raar hoor. Tijd zat gelukkig, want dit zal pas begin juni urgent worden. Eerst nog even langs dokters dan en gaan! Drie maanden.
Zondag, 15 januari 2009
Humor....?
Ja, wat een prachtig plaatje op deze zondagochtend toch?
Flink bijpratend over de afgelopen tijd, hadden we weinig oog voor wat er buiten allemaal aan ons voorbijraasde. Alleen de catering in de vorm van een mens behangen met allerlei apparatuur om dranken, warme en koude, te kunnen serveren, lieten we ons van onze gedachten even een andere richting uitgaan. Koffie! Thee! De dame, van rond de twintig denk ik zo, die tegenover ons zat, nam dat moment waar om van stoel te veranderen. Ze had een boek voor zich op schoot liggen om in te lezen, wat waarschijnlijk lastig ging met die drukke "oudjes". Ik heb me later verontschuldigd voor ons gedrag, en kreeg een warme reactie: "Geeft niks hoor, was heel gezellig. Maar ik moet mijn boek lezen om.... "en dat laatste heb ik niet verstaan.
Twaalf uur, nog in de trein, aten we snel onze meegenomen lunch op. Want we hadden ons voorgenomen om direct vanuit het station naar het museum te gaan. Optimaal gebruik van onze tijd. Om kwart voor vier wilden we weer op de terugweg zijn. Dus het moest allemaal in een kleine drie uur gebeuren! Maar eerst het prachtige Groningse station bekeken. Piet en Els waren hier nog nooit geweest en keken hun ogen uit. Ook het restaurant daar ziet er fantastisch uit. Alles in hoog tempo beken, en zoef naar het museum dat op een paar honderd meter daarvandaan ligt. Een museumkaart heb ik nog niet aangeschaft, klinkt misschien raar, maar het is altijd nog goedkoper door gewoon kaartjes te kopen.
Vooraf was ik enigszins wantrouwend over wat we zouden gaan zien. "Waterhouse-Betoverd door vrouwen" had in de Volkskrant geen positieve kritiek gekregen. Dus? Het was in een woord geweldig.
Ik lopend met een boodschaptasje over mijn schouder, want mijn kleine rugzakje was voor de suppoosten te groot om mee naar binnen te mogen. Ik vroeg nog wat de criteria waren en ze antwoordden: "Niet groter dan A-4 ", ik kijkend naar de mensen, vrouwen die met handtassen van reiskoffer-formaat langs de schilderijen schoven. En mijn mini rugzakje zou dan de schilderijen kunnen beschadigen, zoals de suppoosten mijn rugtas van me af praten? Nou ja, het zal wel. Gelukkig had ik nog zo'n stoffen lor bij me, alles er in en weer terug naar menigte. Want dat laatste was het, het was er behoorlijk druk. Dat zijn toch taferelen, die ik me van vroegere museumbezoeken, ja jaren terug, niet kan herinneren. Dat nieuwe concept wat ze tegenwoordig hanteren, nl overzichtstentoonstellingen en om de twee drie maanden wisselend, dat werkt inderdaad zeer uitnodigend zo te zien. Ik moet zeggen, bij ons ook!
Gelukkig hadden ze hier ook een prima boekje op handzaam formaat, wat je leidde langs de schilderijen en je voorzag van veel achtergrond informatie.
Wat mij nog het meest frappeerde, was de zorgvuldigheid waarmee Waterhouse werkte. Alles wat vooraf aan de schilderijen ging, was nog zo keurig bewaard gebleven. Zijn schetsboeken zagen er heel verzorgd uit, en stilletjes vergeleken wij drieën onze schetsboeken met wat wij nog thuis hebben liggen. Nee, dat waren maar losse flodders, en heel gekreukt, riep Els nog. Waterhouse leverde vakwerk in alle opzichten, blijkt.
Half drie gingen we naar de info balie, aangezien ik Jaap had moeten beloven, de bijbehorende catalogus mee naar huis te nemen. Terwijl we in het toonbank exemplaar staan te kijken, merken we dat we een aantal schilderijen helemaal niet gezien hadden. Wat bleek? Een hele zaal gemist! Wij terug, want het belangrijkste schilderij, althans dat vonden de critici, kenden we wel van foto’s, maar dat hadden wij niet met eigen ogen kunnen aanschouwen. Dus terug!
Nog een koffie ronde, met gebak natuurlijk, zijn we terug naar de trein gegaan en wederom kwebbelend tot in Den Haag, waren we om half acht terug. Zij en ook ik wilden snel naar huis, dus ik op naar het busstation. En? Jahoor, daar ging mijn bus. Foetsie en moest ik een half uur in de kou wachten. Elders was wel zo’n wachtruimte waar je warm kunt blijven, maar na en bezoekje van me, vond ik toch maar dat buiten het prettiger aanvoelde. Teveel junkies? Ik weet niet of dat zo was, maar ik vond het er luguber. Even over half acht arriveerde ik in Voorschoten en wie stond daar op me te wachten in bushokje? Japie!
Woensdag 4 februari 2009
Geen vaartour? Dan maar op de culturele tour.
Naar Groningen. Waterhouse betoverd door vrouwen, bekijken. Per trein.
Woensdag, 28 januari 2009
We gaan maar wat anders doen in die tussentijd. Wat? Musea bezoeken. Vandaag in Haarlem, naar Frans Hals museum en volgende week dinsdag: Groningen. De vrouwen van Waterhouse bekijken. Maar dan wel per trein.
Woensdag, 21 januari 2009
Als alles, kapotte PC op tijd weer terug en het ijs uit de kanalen is, dus als alles meezit, dan vertrekken we as maandag de 26ste januari (wordt waarschijnlijker 30 januari) richting Brabant. We hebben daarvoor een route uitgekozen van Geertruidenberg naar de Heen of Dinteloord, bij het Volkerak.
Zondag, 11 januari 2009
IJs is en blijft prachtig om naar te kijken. Of het nu gaat om bevroren kanalen met schaatsers tegen het zonlicht, ruig rijp op verdorde planten of eendjes die nog net een plekje hebben gevonden, wat niet bevroren is. Maar het betekent ook dat van varen met onze boot LENIE-ANNA geen sprake kan zijn. En de komende weken ook niet. Niet omdat het dan nog zou vriezen, maar dat dikke prachtige ijs is ook voorlopig niet weg.
Maandag 29 december 2008
Een tijdje terug had ik dezelfde rare ervaring met Ziggo als tijdens dit weekend. Gelukkig waren we deze keer niet ergens onderweg en kon ik op tijd mee bewegen, zoals dat heet van het ene e-mail adres naar het andere. Mijn verhouding met Wanadoo, was een hele prettige. Met Orange ging het al een beetje minder fijn. Online heb ik eigenlijk niet mee gemaakt, terwijl het wel heel stilletjes mijn provider was geworden. Ongevraagd. En voordat ik het echt in de gaten had, zoef werd het weer anders, nu: Ziggo. Zo van de ene op de andere dag en alle oude adressen met Orange, Online en Wanadoo mogen nog meespelen zo'n dag of 14, maar dan wordt onze relatie met ze verbroken. Intussen ben ik met de e-mail lijst bezig iedereen het te vertellen, en maar hopen dat er niet eentje tussen het wal en schip valt - zeer toepasselijk deze keer- want ik moet dit doen met de boot-PC, want de PC thuis is mank! Geen Internet, en wie weet wat meer nog niet. Hij is in de reparatie geweest, tijdens transport naar ons huis, gevallen, gecrasht (letterlijk dus, de brokstukken hingen als vodden aan de kast) en de garantie is intussen voorbij, dus Friedje moet het zelf oplossen. Zal wel lukken met hulp van deze en gene maar intussen doet ie nog niet wat ik wil. Maar gelukkig zijn we in beziet van die bewuste boot-PC, dus kontakt blijft mogelijk. Dus excuses voor als ik iemand vergeten ben te vertellen dat we van orange nu naar ziggo gegaan zijn. De rest van de naamstelling blijft ongewijzigd.
Zondag, 28 december 2008
Achter ons huis is alles dichtgevroren. Gisteravond nog een klein wak bij het terras, waarin de boot van onze buurtjes nog net wat kon schommelen, maar nu ook ijs. Het is maar goed dat we niet weggegaan zijn. En om nog een reden, ik ben verkouden. Sinds afgelopen maandag. Dus goed dat ik het meeste van de tijd binnen kan blijven. We zijn benieuwd hoe lang het duurt voor we weten of het ijs hier dik genoeg is om op te kunnen schaatsen. De rondlopende poezen vertrouwen het zo te zien nog niet, die nemen nog de bekende weggetjes. Dus aan de kant zal het nog wel te dun zijn. Ik vraag me altijd af hoe ze dat toch herkennen?
Donderdag, 24 december 2008
De weerberichten zijn niet in ons voordeel, want we krijgen vorst! Matige vorst zelfs. En ook nog voor een heel poosje. Dat betekent dat onze geplande tocht naar de Kaag om daar Oud- en Nieuw te vieren niet door kan gaan. Voor je het weet zit je meer dan een week vastgevroren en dan hebben we een probleem. Water te kort! We zijn gesteld op luxe en dus graag iedere dag douchen en niet “kamperen”. Zoals vroeger slechts een keer spoelen in de week. Bovendien wordt ik (Frieda) tegenwoordig zonder, niet wakker!
Vrijdag, 5 december 2008
Iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar 2009
Het sturen van Nieuwjaarskaarten werd dit jaar wel heel bijzonder. Als extra titel gaven we het volgende mee, "Zonder geluk vaart niemand wel."
De tekst: Dit is bestemd voor diegenen die het nog niet wisten en voor anderen die nog het laatste nieuws hierover nog niet kennen. Aangezien het sturen van Nieuwjaars kaarten altijd reacties ontlokt en vragen hoe het met ons gaat, tot uitnodigingen om eens langs te komen of te bellen, wil ik sommigen via deze kaart eerst iets vertellen. 2008 is voor ons een heel moeilijk jaar geweest. Bij mij, Frieda, is longkanker vastgesteld, wat intussen met chemokuren en bestralingen behandeld is. Het resultaat tot nu toe is ons niet tegengevallen, de kuren heb ik goed doorstaan en er lijkt duidelijk verbetering te zijn opgetreden sinds de eerste gang naar de dokter in februari dit jaar. Dit geeft ons goede hoop voor een betere start van het nieuwe jaar en met een beetje geluk vele jaren verder. De afgelopen maanden hebben we heerlijk gevaren, lees hierover de Weblog: http://lenieanna2008.blogspot.com/
Intussen hebben we wat boodschapjes kunnen doen bij de Digros in TerAar via Margreet. Lekker makkelijk in haar auto, heel relaxed heen en terug. Je gaat met de gedachten van slechts een paar dingetjes te kopen, maar je komt toch terug met tassen vol. Een aantal reserves van het een en ander is nooit weg. Zoals vlees, groente en bv geitenmelk.
Dinsdag 24 maart 2009, Zegerbrug
Gisteren
‘t Zou een natte en stormachtige dag worden. En dat werd het ook. ‘s Morgens viel het nog mee, maar in de loop van de dag werd de wind steeds heftiger oplopend tot een echte storm. Zelfs onweer gehad, ‘s avonds met een paar fikse klappen.
De bijbehorende temperatuur is ook hoger dan de afgelopen dagen. Als we ‘s morgens opgestaan zijn is het binnen een paar tellen warm. De kachel hoeft ook minder te werken en dit laatste is een prettige bijkomstigheid. De (licht) accu’s zijn intussen echte zorgenkindjes geworden. Gelukkig laten deze via een pieptoon ons weten dat de spanning te laag is en geladen willen worden. Wat dan betekent dat de generator moet starten Doe je dat niet, dan loop je de kans dat zelfs de generator niet meer start. Geen verwarming, geen koelkast en geen licht anders.
Vandaag blijven we nog hier, maar morgen (25 maart)moeten we verder. Water halen o.a.
Vandaag blijven we nog hier, maar morgen (25 maart)moeten we verder. Water halen o.a.
Maandag, 23 maart 2009, Zegebrug (Johan, Margreet en de hond Bolder)
‘t Regent pijpestelen, windkracht zo en zoveel, in ieder geval heftig! ‘t Pijpje van de geiser boven op ons achterdek, tingelt een deuntje van vallende regendruppeltjes. Zo klinkt regen niet ongezellig. Verder schuiven we zo’n beetje van voor naar achter langs de steiger. Heel wat anders dan gisteren, toen was het werkelijk schitterend weer. We zijn de geitjes gaan voeren in het gehuchtjes hier iets verderop. Ze hadden hun maagjes al vol, want ons brood - vers - ging nauwelijks naar binnen. De grote witte geit die wilde zich niet vertonen. Jammer, het is een hele indrukwekkende geit, breed en zeer gedistingeerd! Ze loopt langzaam, misschien omdat ze een beetje mank is, heeft iets aan haar rechterpoot? Op de terugweg zagen we net als een vorige keer, een bloem die we denken herkend te hebben als Groot Hoefblad. In ieder geval een hele vreemde plant, iets wat je niet bepaald elke dag ziet.
‘t Regent pijpestelen, windkracht zo en zoveel, in ieder geval heftig! ‘t Pijpje van de geiser boven op ons achterdek, tingelt een deuntje van vallende regendruppeltjes. Zo klinkt regen niet ongezellig. Verder schuiven we zo’n beetje van voor naar achter langs de steiger. Heel wat anders dan gisteren, toen was het werkelijk schitterend weer. We zijn de geitjes gaan voeren in het gehuchtjes hier iets verderop. Ze hadden hun maagjes al vol, want ons brood - vers - ging nauwelijks naar binnen. De grote witte geit die wilde zich niet vertonen. Jammer, het is een hele indrukwekkende geit, breed en zeer gedistingeerd! Ze loopt langzaam, misschien omdat ze een beetje mank is, heeft iets aan haar rechterpoot? Op de terugweg zagen we net als een vorige keer, een bloem die we denken herkend te hebben als Groot Hoefblad. In ieder geval een hele vreemde plant, iets wat je niet bepaald elke dag ziet.
Nog iets later kwamen we onze buren van het schip Rust Roest tegen, en die zeiden kom eens een kopje koffie drinken. Een gezellig stel, dus wij er heen. Een prachtige intrigerende inrichting, iets van twee mensen die niet bepaald saaie hobby’s, of werk hebben. Allebei kapiteins in de zee- en binnenvaart, het een geweest en het andere nog steeds. Daar verdienden en verdienen ze nog hun brood mee. Wat ze allemaal opnoemden was voor mij te veel om te onthouden. Allebei dus hartstikke goed technisch onderlegd en werken aan motoren of het niks is. Ja, bv in hun eigen werkplaats op hun schip. Woonruimte is gigantisch, niet lux maar reuze gezellig en een beetje gek. Prachtig.
Hetgeen mij verder ist bijgebleven wat zij (Margreet .....) allemaal gedaan heeft, oa bij Greenpeace en als kapitein op de boot van ""Woman on Waves". Bij Greenpeace weet ik niet , maar ze staat haar mannetje in een zeer charmante uitvoering wel. Dus misschien scheuren in rubberboten of zo, zou mij niets verbazen. Als je haar voor het eerst ontmoet, lijkt het een dame te zijn die gewoon op een boot woont en zo haar bezigheidjes heeft. Een soort incognito, vind ik dat.
Of we ‘s avonds ook naar het kampvuur komen? Uitnodiging? Ja, Margreet zou daar accordion spelen en vuurtje stoken, en dan met ons een glaasje wijn willen drinken. Dan ene glaasje werden er heel wat meer en rond twaalf uur waren de flessen leeg, klein hout opgestookt en vuurtje gedoofd.
Zondag 22 maart 2009, Zegebrug (ZegeRbrug ???)
Niks regen, prachtig weer. ‘t Was zes graden buiten, toen we opstonden.
Zeven uur! Langer slapen, dat pikte Blacky niet! We moesten eruit: "Ik wil eten, en wel nu!"
Maar dat vonden wij ietsje te vroeg, eerst de kou uit de salon. Dus kachel aan en ook de generator dan maar en wachten tot het ergste voorbij is. Binnen de korste keren is het daar zalig warm, zeker als je ook nog een keteltje water voor thee opzet.
Intussen zien we aan de overkant de eerste Golfers al spelen. Acht uur in de ochtend! Die zijn fanatiek.
Blacky houdt het voor gezien. Bakjes eten leeg, slapen! Op mijn bed, zodat hij precies door het kattenluik kan zien wat er zoal om hen heen gebeurd.
De koffiepot, de generator en ook de kachel pruttelen nog.
Ook een volgende klus in het kader van: "Koop een boot en werk je ..."dient zich aan.De toiletpomp heeft kuren. Niet die van het wegpompen, maar van het spoelwater erin pompen. Drie, vier keer fanatiek op het daarvoor bestemde knopje drukken, en hij doet ‘t gelukkig nog steeds. Jaap moppert: "Ik wil hem wel repareren, maar behalve dat het zo’n smerige rotklus is, heb ik hier geen nieuwe spullen daarvoor. "Dus we duimen dat dit ding gedurende deze trip het wil blijven doen.
Zaterdag, 21 maart 2009, Zegebrug
Hele relaxte dag gehad. Vanmorgen boodschapjes gedaan in TerAar, beetje rondgekeken, ook op zoek geweest naar een viskraam of viswinkel. We hadden weer eens zin in iets heel lekkers. Niet te vinden. Is er ook niet volgens insiders. Maar ik herinnerde me ineens dat we nog kroketten in de vriezer hebben liggen. Hadden intussen, want ze zijn met heerlijk broodjes van de Digros tesamen opgepeuzeld.
Tijdens ons verdere tochtjes nog uitgebreid staan kijken naar pasgeboren lammetjes. Echt hartstikke "NIEUWE" heel dunnetjes en nog wiebelend op hun pootjes.
Vandaag prachtig weer geweest. Volgens horen zeggen, zal dat morgen heel anders zijn. Regen!
Vrijdag, 20 maart 200 - Zegerbrug
Alles zag wit door mist die aangevroren was vannacht. Jammergenoeg ook zo weer weg, toen het zonnetje verscheen.
Vandaag moeten we boodschappen doen. ‘t Brood raakt op, evenals het beleg. En koffie! We kijken tegen de bodem vvan de koffiebus aan.
Intussen hoor ik de volgende "klus" zich aandienen. De generator rookt te veel. "Veel meer dan anders, "zegt Jaap. (Frie: Heb ik dit al dan niet vaker gehoord.....?)
Gelukkig was er genoeg plek aan de door ons uitgekozen kade, vlakna de Zegerbrug over het Aarkanaal. Steeds probeer ik al die dingen op te schrijven, waarvan ik denk dat ik deze zaken op een later moment nog na wil lezen. Of alleen voor de leuke herinneringen en soms het nut ervan. Dan blijkt dat ik deze vergeet te noteren, juist wanneer het heel belangrijk is. Voorbeeld deze Zegerbrug bijvoorbeeld. Konden we er de vorige keer nou wel of niet onder door? De Marifoon gebruiken? Welk kanaal dan? Vlak voor de brug zit een knop waarmee je brugbediening kan starten. En op het moment dat we wilden drukken op dat ding, kregen we groen! En ook zoiets als hadden we nu de vorige keer nu wel of geen tv? En zaten we dit via de Laptop te doen? En? Nou gewoon TV!!
Donderdag 19 maart, JARIGE Frie!
Vandaag prachtig weer geweest. Volgens horen zeggen, zal dat morgen heel anders zijn. Regen!
Vrijdag, 20 maart 200 - Zegerbrug
Alles zag wit door mist die aangevroren was vannacht. Jammergenoeg ook zo weer weg, toen het zonnetje verscheen.
Vandaag moeten we boodschappen doen. ‘t Brood raakt op, evenals het beleg. En koffie! We kijken tegen de bodem vvan de koffiebus aan.
Intussen hoor ik de volgende "klus" zich aandienen. De generator rookt te veel. "Veel meer dan anders, "zegt Jaap. (Frie: Heb ik dit al dan niet vaker gehoord.....?)
Gelukkig was er genoeg plek aan de door ons uitgekozen kade, vlakna de Zegerbrug over het Aarkanaal. Steeds probeer ik al die dingen op te schrijven, waarvan ik denk dat ik deze zaken op een later moment nog na wil lezen. Of alleen voor de leuke herinneringen en soms het nut ervan. Dan blijkt dat ik deze vergeet te noteren, juist wanneer het heel belangrijk is. Voorbeeld deze Zegerbrug bijvoorbeeld. Konden we er de vorige keer nou wel of niet onder door? De Marifoon gebruiken? Welk kanaal dan? Vlak voor de brug zit een knop waarmee je brugbediening kan starten. En op het moment dat we wilden drukken op dat ding, kregen we groen! En ook zoiets als hadden we nu de vorige keer nu wel of geen tv? En zaten we dit via de Laptop te doen? En? Nou gewoon TV!!
Donderdag 19 maart, JARIGE Frie!
Nog steeds schitterend weer en zelfs warm in het zonnetje buiten. Wel uit de wind, die is intussen wel op zo 4 a 5 Beaufort gekomen. Teveel dus om met een stoeltje buiten in het zonnetje te gaan zitten.
Intussen al twee stukken zelfgebakken appeltaart op gegeten. Met (nep) slagroom. Zalig. We denken even maar niet aan de calorietjes. Jaap heeft zijn eerste hengel van deze trip uitstaan. Zit relaxed vanuit de deuropening te vissen. Had eerst twijfels over de aanwezigheid van de visjes hier, maar bij het zien van de Futen die hier veelvuldig rondzwemmen en regelmatig duiken, kon Jaap de verleiding niet weerstaan. Dus doet een eerste poging om wat kleinspul te verkrijgen zodat de snoekbaars ook gevangen kan worden.
Zo ‘s morgens hoor je behoorlijk wat vogels hier. Zoeken we die op in onze boeken en dan moet je van een soort eentje uit tientallen uitvoeringen kiezen. Dus welke is het dan?
Vlakbij de molen huppelen vele hazen. Hazen lopen eigenlijk niet, nee ze dansen, vind ik. En groot dat die dieren zijn.
Gisteravond , sta ik te koken, horen we ineens vreemde geluiden uit onze "meterkast". "Lu.., dat ik ben,"hoor ik Jaap roepen. "Twintig euro weg! Opgeblazen zekering!" Hij was vergeten een bepaalde pomp in te schakelen. De verwarmingspomp in dit geval.
9.45 uur. De zon is intussen verdwenen achter de laag hangende bewolking. Ganzen vliegen in paren rond. Meerkoetjes pikken grazend een grasveldje over. Scholekster roept wat, wat? Het lijkt mistiger te worden. Straks willen we richting Alpen aan de Rijn en daarna naar de aanlegsteiger vlakbij de Zegerplas.Toch niet weggegaan. We zijn gaan wandelen met de verrekijker mee, hazen tellen! Jammergenoeg zagen we sporen van een flinke vandalisme. Afgebroken takken met mooie pluizerige katjes er nog aan. Ik had wel een paar mensen in een klein roeibootje gezien, maar of die hier aan schuldig zijn?
Het "knutselen"houdt maar niet op. Kortsluiting! Zekering door! De kachel doet het niet meer! Nieuwe zekering erin, en? Pats wederom opgeblazen. En dit allemaal vlakvoordat we gingen slapen. Nou zo ging Jaap de nacht in en de boel ging "open". Gelukkig voor ons allemaal, want zonder kachel is alles ineens minder leuk. Bleek dat er een sensor, ‘s middags door Jaap aangebracht, een verkeerd plekkie had gekregen. Gewijzigd en alles bleef het weer doen als normaal. Gelukkig, pfff!
Nog even iets over mijn verjaardags diner. Dit betsond uit erwtensoep uit eenpak, met roggebrood en zeeuws spek met mosterd. Als toetje: een groot stuk appeltaart met slagroom! En toen was de koek op!
Woensdag 18 maart 2009, de Kever (Kagerplassen)11.40 uur. Klaar voor de start. Jaap draait de sleuetel om, en? Niks, nada! Jaap dacht even niet aan de hoofdschakelaar, deze stond op UIT!
12.15 uur. De spoorbrug bij Leiden. We moeten volgens de Centrale Post wachten tot 12.35 uur. En, we moeten goed opletten, want er komt eengroot schip onze kant uit. Plotseling zien we en horen we zeggen dat er een "klein openingetje"komt, waar we snel voor moeten zijn.
Spanjaardsbrug, reactie van de Centrale post op onze vraag voor brugbediening: "’s Kijken of we iemand daar bereid voor kunnen vinden."
Twee uur in de middag. We liggen aan een piepklein eilandje in een plas die de Kever heet. Een onderdeel van de Kagerplassen. Het weer is puur lente, stralende zonneschijn en verder lichtbewolkt. Prima temperatuur.
Zaterdag 14 maart 2009
Onze boot is teruggebracht van de knutselstatus naar vaarstatus. Dat wordt dus weer kratten vullen en legen op de boot en dat een aantal keren achter elkaar. Deze keer willen we voorkomen dat de hektiek waar mee het vaak plaats vindt , nu deze keer wat minder is. Tenslotte gaan we slechts voor 2 1/2 week op stap met op halverwege een bezoek aan de long arts in het AVL. Dan moeten de hoeveelheden die van het ene naar het andere adres gaan, toch wel beperkt kunnen blijven? Ik ga in ieder geval mijn best doen. Morgen wil Jaap al een start maken. Ja met pakken dan. En dan woensdag het sein voor vertrek geven. De weerberichten zijn niet slecht, nog geen zomerse temperaturen, dat geef ik toe, maar in ieder geval dubbele cijfers, zoals Jaap het formuleert. Dus boven de 10 graden.
Dinsdag, 24 februari 2009
Prachtig! Dat was de opmerking die mijn Radioloog maakte, nadat ik de telefoon aannam en zei: “En?”
En wij, Jaap en ik, zeggen tegen elkaar: "En? "
Toch naar Frankrijk?
Retourtje Toul?
Ja!"
Moeten we wel plots allerlei papieren gaan regelen………. raar hoor. Tijd zat gelukkig, want dit zal pas begin juni urgent worden. Eerst nog even langs dokters dan en gaan! Drie maanden.
Zondag, 15 januari 2009
Humor....?
Ja, wat een prachtig plaatje op deze zondagochtend toch?
Commentaar van hun Pa:
strak geparkeerd hoor !
wel goede chauffeurs zo te zien
Donderdag, 5 februari 2009
Tripje Groningen in een dag.
Zeven uur. Mijn mobiel rinkelt en de dag naar Groningen is gestart. Ik hoef pas om half negen bij de bushalte te zijn, maar ik houd van langzaam op stoom komen. Dus rustig ontbijten, broodjes klaar maken voor onderweg, douchen, aankleden en rugzakje mee om even over achten de deur uit te gaan. Bus 39. Na ongeveer 40 minuten sta ik op het perron van het Centraal Station, spoor 5 om mijn vrijkaartje te laten afstempelen. Koffie gehaald en wachten nu op Piet en Els. Na een minuutje of tien zie ik ze, wel kijkend naar me, maar geen sprake van herkenning. Oh natuurlijk, ik heb mijn ballonpet op, kraag van mijn IJsland-jas omhoog en daartussen in mijn snoet verstopt. Pet af, en zwaaiend komen ze op me af. Mijn koffie is nog niet op, geen probleem we kunnen al in de gereedstaande trein stappen, plaats genoeg en ook zij gaan aan, maar dan aan de eigen meegenomen koffie -Piet- en thee - Els-. Even half tien vertrekken we en aangezien het een doorgaande trein naar Groningen is, kunnen we ons heerlijk settelen in deze trein en over ruim twee en een half uur zullen we daar arriveren. Onderweg zagen we dat de velden nog behoorlijk wit waren van poedersneeuw en menig ijs nog in de kleinere kanaaltjes. De grote rivieren waren open. Grijs van de mist, en eigenlijk heel somber alles. Nee, dat wordt zo te zien voorlopig nog niet met de boot weg. Trouwens we hebben de komende tijd zo'n raar programma, vaak verplichtingen, die een aaneengesloten tijd om weg te blijven, bijna onmogelijk maakt. Niet alleen maar nare verplichtingen ook leuke. Lang hiervoor dachten we dat die mooi pasten in en tijdens de vaartocht en nu zitten ze ons ineens een beetje in de weg. Ik zeg een beetje, omdat ze wel erg leuk zijn om te doen. Dus afzeggen is er niet bij, vinden wij.
strak geparkeerd hoor !
wel goede chauffeurs zo te zien
Donderdag, 5 februari 2009
Tripje Groningen in een dag.
Zeven uur. Mijn mobiel rinkelt en de dag naar Groningen is gestart. Ik hoef pas om half negen bij de bushalte te zijn, maar ik houd van langzaam op stoom komen. Dus rustig ontbijten, broodjes klaar maken voor onderweg, douchen, aankleden en rugzakje mee om even over achten de deur uit te gaan. Bus 39. Na ongeveer 40 minuten sta ik op het perron van het Centraal Station, spoor 5 om mijn vrijkaartje te laten afstempelen. Koffie gehaald en wachten nu op Piet en Els. Na een minuutje of tien zie ik ze, wel kijkend naar me, maar geen sprake van herkenning. Oh natuurlijk, ik heb mijn ballonpet op, kraag van mijn IJsland-jas omhoog en daartussen in mijn snoet verstopt. Pet af, en zwaaiend komen ze op me af. Mijn koffie is nog niet op, geen probleem we kunnen al in de gereedstaande trein stappen, plaats genoeg en ook zij gaan aan, maar dan aan de eigen meegenomen koffie -Piet- en thee - Els-. Even half tien vertrekken we en aangezien het een doorgaande trein naar Groningen is, kunnen we ons heerlijk settelen in deze trein en over ruim twee en een half uur zullen we daar arriveren. Onderweg zagen we dat de velden nog behoorlijk wit waren van poedersneeuw en menig ijs nog in de kleinere kanaaltjes. De grote rivieren waren open. Grijs van de mist, en eigenlijk heel somber alles. Nee, dat wordt zo te zien voorlopig nog niet met de boot weg. Trouwens we hebben de komende tijd zo'n raar programma, vaak verplichtingen, die een aaneengesloten tijd om weg te blijven, bijna onmogelijk maakt. Niet alleen maar nare verplichtingen ook leuke. Lang hiervoor dachten we dat die mooi pasten in en tijdens de vaartocht en nu zitten ze ons ineens een beetje in de weg. Ik zeg een beetje, omdat ze wel erg leuk zijn om te doen. Dus afzeggen is er niet bij, vinden wij.
Flink bijpratend over de afgelopen tijd, hadden we weinig oog voor wat er buiten allemaal aan ons voorbijraasde. Alleen de catering in de vorm van een mens behangen met allerlei apparatuur om dranken, warme en koude, te kunnen serveren, lieten we ons van onze gedachten even een andere richting uitgaan. Koffie! Thee! De dame, van rond de twintig denk ik zo, die tegenover ons zat, nam dat moment waar om van stoel te veranderen. Ze had een boek voor zich op schoot liggen om in te lezen, wat waarschijnlijk lastig ging met die drukke "oudjes". Ik heb me later verontschuldigd voor ons gedrag, en kreeg een warme reactie: "Geeft niks hoor, was heel gezellig. Maar ik moet mijn boek lezen om.... "en dat laatste heb ik niet verstaan.
Twaalf uur, nog in de trein, aten we snel onze meegenomen lunch op. Want we hadden ons voorgenomen om direct vanuit het station naar het museum te gaan. Optimaal gebruik van onze tijd. Om kwart voor vier wilden we weer op de terugweg zijn. Dus het moest allemaal in een kleine drie uur gebeuren! Maar eerst het prachtige Groningse station bekeken. Piet en Els waren hier nog nooit geweest en keken hun ogen uit. Ook het restaurant daar ziet er fantastisch uit. Alles in hoog tempo beken, en zoef naar het museum dat op een paar honderd meter daarvandaan ligt. Een museumkaart heb ik nog niet aangeschaft, klinkt misschien raar, maar het is altijd nog goedkoper door gewoon kaartjes te kopen.
Vooraf was ik enigszins wantrouwend over wat we zouden gaan zien. "Waterhouse-Betoverd door vrouwen" had in de Volkskrant geen positieve kritiek gekregen. Dus? Het was in een woord geweldig.
Ik lopend met een boodschaptasje over mijn schouder, want mijn kleine rugzakje was voor de suppoosten te groot om mee naar binnen te mogen. Ik vroeg nog wat de criteria waren en ze antwoordden: "Niet groter dan A-4 ", ik kijkend naar de mensen, vrouwen die met handtassen van reiskoffer-formaat langs de schilderijen schoven. En mijn mini rugzakje zou dan de schilderijen kunnen beschadigen, zoals de suppoosten mijn rugtas van me af praten? Nou ja, het zal wel. Gelukkig had ik nog zo'n stoffen lor bij me, alles er in en weer terug naar menigte. Want dat laatste was het, het was er behoorlijk druk. Dat zijn toch taferelen, die ik me van vroegere museumbezoeken, ja jaren terug, niet kan herinneren. Dat nieuwe concept wat ze tegenwoordig hanteren, nl overzichtstentoonstellingen en om de twee drie maanden wisselend, dat werkt inderdaad zeer uitnodigend zo te zien. Ik moet zeggen, bij ons ook!
Gelukkig hadden ze hier ook een prima boekje op handzaam formaat, wat je leidde langs de schilderijen en je voorzag van veel achtergrond informatie.
Wat mij nog het meest frappeerde, was de zorgvuldigheid waarmee Waterhouse werkte. Alles wat vooraf aan de schilderijen ging, was nog zo keurig bewaard gebleven. Zijn schetsboeken zagen er heel verzorgd uit, en stilletjes vergeleken wij drieën onze schetsboeken met wat wij nog thuis hebben liggen. Nee, dat waren maar losse flodders, en heel gekreukt, riep Els nog. Waterhouse leverde vakwerk in alle opzichten, blijkt.
Half drie gingen we naar de info balie, aangezien ik Jaap had moeten beloven, de bijbehorende catalogus mee naar huis te nemen. Terwijl we in het toonbank exemplaar staan te kijken, merken we dat we een aantal schilderijen helemaal niet gezien hadden. Wat bleek? Een hele zaal gemist! Wij terug, want het belangrijkste schilderij, althans dat vonden de critici, kenden we wel van foto’s, maar dat hadden wij niet met eigen ogen kunnen aanschouwen. Dus terug!Nog een koffie ronde, met gebak natuurlijk, zijn we terug naar de trein gegaan en wederom kwebbelend tot in Den Haag, waren we om half acht terug. Zij en ook ik wilden snel naar huis, dus ik op naar het busstation. En? Jahoor, daar ging mijn bus. Foetsie en moest ik een half uur in de kou wachten. Elders was wel zo’n wachtruimte waar je warm kunt blijven, maar na en bezoekje van me, vond ik toch maar dat buiten het prettiger aanvoelde. Teveel junkies? Ik weet niet of dat zo was, maar ik vond het er luguber. Even over half acht arriveerde ik in Voorschoten en wie stond daar op me te wachten in bushokje? Japie!
Woensdag 4 februari 2009
Geen vaartour? Dan maar op de culturele tour.
Naar Groningen. Waterhouse betoverd door vrouwen, bekijken. Per trein.
Woensdag, 28 januari 2009 
We gaan maar wat anders doen in die tussentijd. Wat? Musea bezoeken. Vandaag in Haarlem, naar Frans Hals museum en volgende week dinsdag: Groningen. De vrouwen van Waterhouse bekijken. Maar dan wel per trein.
Woensdag, 21 januari 2009
Als alles, kapotte PC op tijd weer terug en het ijs uit de kanalen is, dus als alles meezit, dan vertrekken we as maandag de 26ste januari (wordt waarschijnlijker 30 januari) richting Brabant. We hebben daarvoor een route uitgekozen van Geertruidenberg naar de Heen of Dinteloord, bij het Volkerak.
Zondag, 11 januari 2009
IJs is en blijft prachtig om naar te kijken. Of het nu gaat om bevroren kanalen met schaatsers tegen het zonlicht, ruig rijp op verdorde planten of eendjes die nog net een plekje hebben gevonden, wat niet bevroren is. Maar het betekent ook dat van varen met onze boot LENIE-ANNA geen sprake kan zijn. En de komende weken ook niet. Niet omdat het dan nog zou vriezen, maar dat dikke prachtige ijs is ook voorlopig niet weg.
Zondag, 4 januari 2008
Intussen alle feestdagen goed doorgekomen, ondanks mijn verkoudheid. Die was het hevigst tijdens Oud en Nieuw, dus zijn we binnen gebleven, en hebben alles aanschouwd vanachter de gordijntjes....net twee oudjes van een jaar of tachtig. Maar het Kerstfeest daarentegen hebben we wel uitgebreid kunnen vieren. De eerste Kerstdag bij Nell en Siep en de tweede zij bij ons. Het was wederom ouderwets, gelijk aan of zelfs nog gezelliger dan andere jaren.
Dinsdag, 30 december 2008
Net als je denkt dat je het hebt begrepen, stort je Ziggo wereld ineen. Voorlopig blijft Orange nog gehandhaafd en de wijziging naar Ziggo duurt dus nog even. Misschien rond de 15de januari?
Ik houd jullie op de hoogte. Voorlopig wijzig ik in ieder geval nog niks! Jullie graag ook. Want post via Ziggo naar ons, KOMT NIET BINNEN!
Maandag 29 december 2008
Een tijdje terug had ik dezelfde rare ervaring met Ziggo als tijdens dit weekend. Gelukkig waren we deze keer niet ergens onderweg en kon ik op tijd mee bewegen, zoals dat heet van het ene e-mail adres naar het andere. Mijn verhouding met Wanadoo, was een hele prettige. Met Orange ging het al een beetje minder fijn. Online heb ik eigenlijk niet mee gemaakt, terwijl het wel heel stilletjes mijn provider was geworden. Ongevraagd. En voordat ik het echt in de gaten had, zoef werd het weer anders, nu: Ziggo. Zo van de ene op de andere dag en alle oude adressen met Orange, Online en Wanadoo mogen nog meespelen zo'n dag of 14, maar dan wordt onze relatie met ze verbroken. Intussen ben ik met de e-mail lijst bezig iedereen het te vertellen, en maar hopen dat er niet eentje tussen het wal en schip valt - zeer toepasselijk deze keer- want ik moet dit doen met de boot-PC, want de PC thuis is mank! Geen Internet, en wie weet wat meer nog niet. Hij is in de reparatie geweest, tijdens transport naar ons huis, gevallen, gecrasht (letterlijk dus, de brokstukken hingen als vodden aan de kast) en de garantie is intussen voorbij, dus Friedje moet het zelf oplossen. Zal wel lukken met hulp van deze en gene maar intussen doet ie nog niet wat ik wil. Maar gelukkig zijn we in beziet van die bewuste boot-PC, dus kontakt blijft mogelijk. Dus excuses voor als ik iemand vergeten ben te vertellen dat we van orange nu naar ziggo gegaan zijn. De rest van de naamstelling blijft ongewijzigd.
Zondag, 28 december 2008
Achter ons huis is alles dichtgevroren. Gisteravond nog een klein wak bij het terras, waarin de boot van onze buurtjes nog net wat kon schommelen, maar nu ook ijs. Het is maar goed dat we niet weggegaan zijn. En om nog een reden, ik ben verkouden. Sinds afgelopen maandag. Dus goed dat ik het meeste van de tijd binnen kan blijven. We zijn benieuwd hoe lang het duurt voor we weten of het ijs hier dik genoeg is om op te kunnen schaatsen. De rondlopende poezen vertrouwen het zo te zien nog niet, die nemen nog de bekende weggetjes. Dus aan de kant zal het nog wel te dun zijn. Ik vraag me altijd af hoe ze dat toch herkennen?
Donderdag, 24 december 2008
De weerberichten zijn niet in ons voordeel, want we krijgen vorst! Matige vorst zelfs. En ook nog voor een heel poosje. Dat betekent dat onze geplande tocht naar de Kaag om daar Oud- en Nieuw te vieren niet door kan gaan. Voor je het weet zit je meer dan een week vastgevroren en dan hebben we een probleem. Water te kort! We zijn gesteld op luxe en dus graag iedere dag douchen en niet “kamperen”. Zoals vroeger slechts een keer spoelen in de week. Bovendien wordt ik (Frieda) tegenwoordig zonder, niet wakker!
Vrijdag, 5 december 2008
Iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar 2009
Het sturen van Nieuwjaarskaarten werd dit jaar wel heel bijzonder. Als extra titel gaven we het volgende mee, "Zonder geluk vaart niemand wel."
De tekst: Dit is bestemd voor diegenen die het nog niet wisten en voor anderen die nog het laatste nieuws hierover nog niet kennen. Aangezien het sturen van Nieuwjaars kaarten altijd reacties ontlokt en vragen hoe het met ons gaat, tot uitnodigingen om eens langs te komen of te bellen, wil ik sommigen via deze kaart eerst iets vertellen. 2008 is voor ons een heel moeilijk jaar geweest. Bij mij, Frieda, is longkanker vastgesteld, wat intussen met chemokuren en bestralingen behandeld is. Het resultaat tot nu toe is ons niet tegengevallen, de kuren heb ik goed doorstaan en er lijkt duidelijk verbetering te zijn opgetreden sinds de eerste gang naar de dokter in februari dit jaar. Dit geeft ons goede hoop voor een betere start van het nieuwe jaar en met een beetje geluk vele jaren verder. De afgelopen maanden hebben we heerlijk gevaren, lees hierover de Weblog: http://lenieanna2008.blogspot.com/
